Ψαροκόκαλο...

Περπατώντας αυτές τις μέρες στους δρόμους και παρατηρώντας τα μπαλκόνια παρατηρώ ότι σε αυτά που έχει αναρτηθεί σημαία για την επέτειο της 28ης ισχύει κατά κανόνα μια αντίστροφη αναλογία... Όσο μικρότερο το μπαλκόνι τόσο μεγαλύτερη η σημαία που το στολίζει... Μου δίνει την αίσθηση ότι οι ιδιοκτήτες του μπαλκονιού ασφυκτιούν στα λίγα τετραγωνικά της ζωής τους και ψάχνουν τη δικαίωσή τους στις πτυχώσεις της σημαίας, στο μεγαλείο του παρελθόντος και των ένδοξων προγόνων...

Η κυβέρνηση και η ηγεσία του υπουργείου μεταφορών επεξεργάζονται την ιδέα αύξησης της τιμής του εισιτηρίου σε λεωφορεία και τρόλεϊ κατά 25% ακόμα και μέσα στον Οκτώβριο ...  Χρησιμοποιώ το λεωφορείο καθημερινά για να πάω και να γυρίσω από την δουλειά μου... Κόβω πάντα εισιτήριο... Εδώ και αρκετό καιρό όταν πρόκειται να κατέβω από το λεωφορείο, δεν παίρνω μαζί μου το εισιτήριο για να το πετάξω σε κάποιον κάδο σκουπιδιών, το αφήνω πάνω στο κάθισμα που κάθομαι ή πάνω στο ακυρωτικό μηχάνημα... Σκέφτομαι ότι μπορεί να το χρειαστεί κάποιος άλλος που δεν έχει τη δυνατότητα όπως εγώ να πληρώσει το εισιτήριό του και τρέμει στην ιδέα ότι μπορεί να τον πιάσει ελεγκτής με ότι συνεπάγεται κάτι τέτοιο...  Δεν είναι μια πράξη αντίστασης, μια τέτοια θα ήταν η συνειδητή άρνηση να κόψω εισιτήριο, την βλέπω περισσότερο σαν μια μικρή πράξη αλληλεγγύης σε ανθρώπους που δεν έχουν να δώσουν το αντίτιμο ενός εισιτηρίου... Μια πράξη που θα αποκτήσει ακόμα περισσότερο νόημα αν τελικά αυξηθούν οι τιμές

Διαβάζοντας τον "Θόλο" του Stephen King διάβασα ένα πολύ ωραίο ορισμό για το πως και γιατί ξεσπάνε οι ταραχές και οι λεηλασίες... Γράφει λοιπόν ο Αμερικανός συγγραφέας ότι ο λόγος που κάνει μέχρι πρότινος φιλήσυχους και συνηθισμένους ανθρώπους να μεταμορφώνονται σε μανιασμένο όχλο που εξεγείρεται, λεηλατεί και καταστρέφει, πολλές φορές τα μαγαζιά και τα σπίτια της δικής του κοινότητας, είναι η πλήρης απώλεια του αυτοσεβασμού η οποία προκαλείται από τον φόβο και την απελπισία, από την καταπάτηση της ζωής και της προσωπικότητάς τους από την εξουσία...  Πολύ ενδιαφέρων, δεν νομίζετε; Μακρυά από λογικές που αποδίδουν το "μικρόβιο" των ταραχών και των λεηλασιών σε ανθρώπους που καθορίζονται από συγκεκριμένα φυλετικά, πολιτικά και πολιτισμικά κριτήρια όπως είδαμε να γίνεται κατά κόρον τον Δεκέμβρη του 2008, κατά την εξέγερση των banlieues το 2005 και στις ταραχές που ξεσπούν συχνά στην Αμερική σε γειτονιές μαύρων ή Λατίνων...

Διαβάζω τα σχόλια αναγνωστών κάτω από άρθρα ρυπαρών φυλλάδων που περιγράφουν την εκ νέου άρνηση του Ολοκαυτώματος από την Χρυσή Αυγή και τρομάζω... Τρομάζω από το μίσος που ξεχειλίζει, από τη διαστροφή της λογικής και τα ουρλιαχτά της βίας... Άνθρωποι οχυρωμένοι πίσω από προκαταλήψεις αιώνων και με την λύσσα της απόγνωσης της καθημερινότητας για οδηγό ουρλιάζουν για τα όσα έχει τραβήξει ο ελληνισμός λες και πρέπει να βάζουμε σε κάθε κουβέντα στην ζυγαριά τις γενοκτονίες και τα ολοκαυτώματα... Άνθρωποι χωρίς θέση και άποψη δικής τους, με θέσεις που υιοθετούν απλά γιατί νιώθουν ότι έτσι υπερασπίζονται την εθνική τους ταυτότητα καταλήγουν τελικά να χορεύουν στον σκοπό που τους χτυπά στο ντέφι η Χρυσή Αυγή... Δεν πιστεύω στην ποινικοποίηση της άρνησης του Ολοκαυτώματος, είμαι εναντίον κάθε απαγόρευσης ιδεών, έστω και των πιο απεχθών... Πρέπει η κοινωνία από μόνη της να τις ξερνάει, να τις αποβάλλει, να τις ακυρώνει στην πράξη... Αν δεν το κάνει, αλίμονο αν περιμένουμε από απαγορεύσε

Περί τις 18:00, το απόγευμα της Τετάρτης 17/4, εργάτεςσε κτήματα στη Μανωλάδα Ηλείας μεταφέρθηκαντραυματισμένοι σε νοσοκομεία της περιοχής, μετά απόεν ψυχρώ πυροβολισμούς που δέχθηκαν μετά από διαξιφισμό με τρείς επιστάτες-μπράβους των εργοδοτών τους, όταν ζήτησαν να πληρωθούν δεδουλευμένα πολλών μηνών!!! Διακόσιοι περίπου, σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, Μπαγκλαντεζανοί και άλλοι εργάτες στα χωράφια, με αφορμή την καθυστέρηση της καταβολής των δεδουλευμένων τους, απαντήθηκαν με πυροβολισμούς από τη μεριά δύο εκ των τριών επιστατών των εργοδοτών τους. Ακολούθησε πανικός καθώς από τους εκατοντάδες πυροβολισμούς των δύο επιστατών της εργοδοσίας33 εργάτες έπεσαν αιμόφυρτοι κάτω ενώ οι υπόλοιποι άρχισαν να τρέχουν προς τα χωράφια για να σωθούν από την δολοφονική απόπειρα. Οι σφαίρες , σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες,τούς βρήκαν στο κεφάλι, στα μάτια, στο λαιμό, στο στήθος, σε πολλά ζωτικά όργανα. Μάλιστα, ένας εκ των δραστών, σύμφωνα με πληροφορίες από κατοίκους της περιοχ

Νταήδες και νταηλίκια μέσα στα σχολεία και στη γειτονιά πάντα υπήρχαν... Θυμάμαι οταν ήμουν παιδί πως υπήρχαν πάντα κάποια παιδιά που απολάμβαναν να τρομοκρατούν και να εξεφτελίζουν άλλα παιδιά, συνήθως πιο μοναχικά, πιο ντροπαλά ή με κάποιο φυσικό μειονέκτημα... Δεν υπήρξα ποτέ θύμα εκφοβισμού,  ίσως γιατί ήμουν πολύ ψηλός από παιδάκι, ίσως γιατί  το συνοφρυωμένο και σοβαρό μου ύφος με προστάτευε, ούτε και υπήρξα ποτέ νταής...  Σήμερα μάλλον έχουν γίνει χειρότερερα τα πράγματα... Από την μία τα παιδιά που έχουν γίνει πιο σκληρά και βάλλονται καθημερινά με ατέλειωτες εικόνες και συναισθήματα βίας από την άλλη το γεγονός ότι η τεχνολογία έχει δώσει νέα όπλα στα χέρια αυτών που θέλουν να εκφοβίσουν ή να εξευτελίσουν το θύμα τους... Κοινό στοιχείο και των δύο εποχών, του τότε και του σήμερα, είναι η σιωπή... Η σιωπή του θύματος, εκτός από τον φόβο ή τον εξευτελισμό αντιμετωπίζει και την ντροπή γι' αυτό που του συμβαίνει, και η σιωπή του παρατηρητή, αυτού που παρακολουθεί το &quo

Κάποτε η γενιά των 700 ευρώ ήταν όρος αρνητικά φορτισμένος που περιέγραφε τους νέους εκείνους που δούλευαν πολύ, αμείβονταν λίγο και το μέλλον τους ήταν αβέβαιο ακριβώς λόγο των λίγων χρημάτων που κέρδιζαν από την εργασία τους... Σήμερα τα 700 € αποτελούν όνειρο για πολλούς από τους συμπολίτες μας και προεκλογική δέσμευση που προκαλεί αντιπαραθέσεις και κόντρες... Τι κατάντια...

Ο καλύτερος φίλος του γιου μου στον παιδικό σταθμό είναι ο Άμπι και είναι από την  Ιορδανία... Στα μυαλά των παιδιών σε αυτές τις ηλικίες δεν υπάρχουν έθνη, θρησκείες ή πολιτικές ιδεολογίες... Αυτές είναι διαχωριστικές γραμμές που δημιουργούνται αργότερα, κάποιοι μεγάλοι τις διδάσκουν και μαθαίνουν τα παιδιά να ζουν με αυτές... Η κατάσταση με τους φασίστες έχει εκτροχιαστεί...  Όταν δεν φωτογραφίζονται με τους "φίλους" τους μέσα στη Βουλή , ιδρύουν φιλανθρωπικές οργανώσεις - ρατσιστικές καρικατούρες , σκοτώνουν , τραμπουκίζουν ... Σκέφτομαι πολλές φορές πως μπορεί να μην είναι μακρυά η μέρα εκείνη που θα βρεθούν έξω από τον παιδικό σταθμό που πάει ο γιος μου και θα ζητήσουν να φύγουν τα παιδιά των μεταναστών... Και μετά από αυτή  την ημέρα μπορεί να έρθει μια άλλη μέρα που θα έρθουν για τα παιδιά των άθεων, των αριστερών, για τα παιδιά με ειδικές ανάγκες που δεν πληρούν το πρότυπο του Σπαρτιάτη οπλίτη...  Δεν πρέπει να περιμένουμε να έρθουν αυτές οι μέρες... Το αυγό

Η υπόθεση εξελίσσεται τόσο γρήγορα κι έχει τόσα επεισόδια που δεν προλαβαίνω να την παρακολουθήσω... Θέλω να γράψω κάτι αλλά νιώθω ότι το όλο ζήτημα θα έχει μπουκώσει την μπλογκόσφαιρα, άλλη μια γνώμη που θα μοιάζει πάνω κάτω με μερικές χιλιάδες άλλες δεν λέει πολλά... Υπάρχει κάτι όμως το οποίο θέλω να το γράψω γιατί νιώθω ότι κάποια πράγματα πρέπει να τα λέμε και να τα ξαναλέμε μέχρι να κολλήσουν στο κεφάλι όλων σαν τσίχλα... Ποτέ δεν στήριξα την ατομική τρομοκρατία... Μπορεί να κατανοώ τα κίνητρα, τα ιδανικά και τις αφετηρίες που οπλίζουν το χέρι κάποιου που πιστεύει ότι μόνος του θα σώσει τον κόσμο αλλά είμαι κάθετα αντίθετος στις πρακτικές που χρησιμοποιεί και στην φύση της δράσης του εν τέλει... Ένα "ξεφύλλισμα" στο blog αποδεικνύει του λόγου το αληθές... Δεν μπορώ όμως να μείνω ασυγκίνητος και να μην εξοργιστώ με τις εικόνες των ξυλοκοπημένων συλληφθέντων, με την μασκαράτα που παίχτηκε και παίζεται από την αστυνομία και το υπουργείο προστασίας του πολίτη, δεν ξέρ

Θα ήθελα να πω δυο πραγματάκια για το χτύπημα στο The Mall ... Δεν ξέρω ποιος θα αναλάβει την ευθύνη του χτυπήματος, αν ήταν προβοκάτσια, πολιτικό, από αναρχικούς, φασίστες ή μαφιόζικο... Αν ήταν και πολιτικό ένας λόγος παραπάνω για αυτά που θα πω... Καλώς ή κακώς και δεν θα το αναλύσουμε εδώ τώρα, το The Mall είναι ένας χώρος που μαζεύονται πολλοί άνθρωποι και ειδικότερα πολλές οικογένειες με παιδιά, ειδικά τις Κυριακές, γιατί δίνει τη δυνατότητα στο γονιό να πιει τον καφέ του, να κάνει τη βόλτα του και να αφήσει το παιδάκι του να τρέξει χωρίς να σκέφτεται για τα αυτοκίνητα που περνούν, το κρύο ή τη βροχή... Το ξέρω γιατί το έχω κάνει κι εγώ πολλές φορές και θα το ξανακάνω... Το να επιλεγεί λοιπόν το The Mall ως στόχος την συγκεκριμένη μέρα και ώρα, φανερώνει έλλειψη σεβασμού για την ανθρώπινη ζωή, ανθρώπους/κτήνη που αδιαφορούν πλήρως για το αν οι πράξεις τους έχουν συνέπειες και αθώα θύματα...  Δεν με ενδιαφέρει ο συμβολισμός του χτυπήματος, εφόσον αυτό είναι πολιτικό,

Μια συνάδελφος μου έλεγε ότι διάβασε κάπου μια μελέτη που έλεγε ότι οι σύγχρονοι ρυθμοί της ζωής "ευνοούν" την εργένικη ζωή, τους ανθρώπους να ζουν χωρίς δεσμεύσεις, χωρίς να κάνουν οικογένεια...  Δεν θέλει και πολύ μυαλό για να καταλάβεις ότι όντως έτσι είναι...  Αν κοιτάξω ένα γύρω τον κοινωνικό μου περίγυρο, τους ανθρώπους που συναναστρέφομαι, όλο και περισσότεροι καθυστερούν την απόφαση του "νοικοκυρέματος" ή την αναβάλλουν επ' αόριστον... Είναι ατομιστική η εποχή μας, οι άνθρωποι νοιάζονται κυρίως για το τομάρι τους αλλά εδώ που τα λέμε έχουν επιχειρήματα όσοι "φοβούνται" να κάνουν οικογένεια...  Σε μια χώρα που δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει, αν θα έχεις αύριο δουλειά και μέλλον, σε μια χώρα που θεωρεί τα παιδιά τεκμήριο φορολόγησης και σε εκδικείται που τα έχεις κάνει, σε μια χώρα που τα εισοδήματα άνω των 30.000 Ευρώ τον χρόνο (σιγά τα λεφτά...) έχει προταθεί να φορολογούνται με 45%, σε αυτή την χώρα είναι αρκετά λογικό να το διπλοσκ

Απαλλακτικό βούλευμα για τον Ισίδωρο Κούβελο Το συμβούλιο Εφετών με απόφαση του απαλλάσσει τον επιχειρηματία Ισίδωρο Κούβελο, σύζυγο της βουλευτού της Νέας Δημοκρατίας Ντόρας Μπακογιάννη, από την κατηγορία της άμεσης συνέργειας σε υποβολή ανακριβούς δήλωσης περιουσιακής κατάστασης (πόθεν έσχες). Η υπόθεση αφορά το ποσό του ενός εκατομμυρίου δολαρίων που δεν δηλώθηκε στην δήλωση «πόθεν έσχες» του 2011 της κ. Μπακογιάννη. Το θέμα είχε έρθει στην δημοσιότητα μετά από αναφορά του επικεφαλής της Αρχής για το ξέπλυμα βρώμικου χρήματος, Παναγιώτη Νικολούδη, στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής. Για την υπόθεση είχε ζητηθεί η άρση της βουλευτικής ασυλίας της Ντόρας Μπακογιάννη με έγγραφο προς την Βουλή του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Αθανάσιο Κατσιρώδη. Το δικαστικό συμβούλιο έκρινε ότι ο επιχειρηματίας πρέπει να απαλλαγεί από την συγκεκριμένη κατηγορία, παρά την πρόταση του αρμόδιου εισαγγελέα Κων. Τζαβέλλα ο οποίος είχε ζητήσει ο κ. Κούβελος να παραπεμφθεί σε δίκη για το αδίκημα

Σάββατο βράδυ, παρκάρω στην πυλωτή... Το μπαλκόνι του πρώτου ορόφου είναι χαμηλό, είναι καθισμένοι διάφοροι στο μπαλκόνι και συζητάνε δυνατά... Το θέμα γνωστό και συνηθισμένο στις μέρες μας, τα λεφτά που δεν φτάνουν, ποιοι τα φάγανε, τι θα γίνει αύριο...  Όσο είμαι από κάτω και περιμένω τον Σ. να κατέβει από το αυτοκίνητο, η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από τους βουλευτές και τους πολιτικούς, που τα φάγανε, που μας κοροϊδέψανε... Μιλάει μια φωνή που ανήκει σε άνθρωπο μεγάλης ηλικίας, άνω των 65, και λέει με παρρησία : "Θα τους στρώσει όλους αυτούς η Χρυσή Αυγή " ... Ο Σ. ακούει τις φωνές και με ρωτάει: "Τι λένε μπαμπά;" ... "Βλακείες λένε αγόρι μου..."

Ας βάλουμε τα πράγματα κάτω: Ζούμε σε μια κοινωνία ηθικά, ψυχολογικά και οικονομικά σμπαραλιασμένη, με τον φόβο και την ανασφάλεια να είναι τα κυρίαρχα συναισθήματα για τους περισσότερους από εμάς ενώ ήδη πολλοί συνάνθρωποι μας βιώνουν στην πραγματικότητα τους χειρότερους τους εφιάλτες... Υπάρχει απελπισία, παραίτηση, κάθε μέρα αυτό που ακούω γύρω μου είναι το "ας  γίνει ότι θέλει". ..  Η πολιτική και οι πολιτικοί είναι πλήρως απαξιωμένοι, φαίνονται να μην μπορούν και να μην θέλουν να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα του πολύ κόσμου ο οποίος δεν ξέρει πια τι του γίνεται... Οι συνταγές του παρελθόντος απέτυχαν αλλά οι απελπισμένοι την ύστατη στιγμή επιστρέφουν στις αγκάλες τους και δίνουν μια ακόμα απελπισμένη τελευταία ευκαιρία...Για τι πράγμα άραγε, μήπως για να γυρίσει το ρολόι πίσω;  Μέσα στην αναμπουμπούλα και την κοσμοχαλασιά βρίσκουν την ευκαιρία να βγουν από το βόθρο τους οι ναζί και να πιάσουν πόστα και εξουσίες, άλλες δια της κοινοβουλευτικής οδού εκμεταλλευ

Οδηγώ χθες το πρωί μέσα στον καύσωνα, με όλη την οικογένεια on board και το air condition στο τέρμα και ακούω Real Fm... Τα μηνύματα των ακροατών σχετικά με την κρίση, την οικονομική κατάσταση, την ανεργία... Ένα μήνυμα από μια ακροάτρια είναι το απόσταγμα της παραίτησης και της απελπισίας... Άνεργη τρία χρόνια, χωρίς λεφτά, χωρίς air condition, χωρίς μέλλον, ζω μονάχα με τις αναμνήσεις μου, γράφει...  Με θλίβει να ακούω ανθρώπους να λένε ότι δεν περιμένουν τίποτα, ότι νιώθουν χωρίς μέλλον... Μετά σκέφτομαι ότι άνθρωποι τέτοιοι μπορεί να ψήφισαν Σαμαρά και ΠΑΣΟΚ, "για να κυβερνηθεί η χώρα" και κάτι παγώνει μέσα μου... Τα 'θελες και τα πάθες μανταμίτσα... Ήξερες τι θα σου κάνουν, ήξερες τι συμφέροντα εξυπηρετούν κι όμως τους ψήφισες...  "Εσύ που ψήφισες τους 'άλλους' δηλαδή είσαι σίγουρος ότι όλα θα πηγαίνανε καλά;" , θα ρωτήσει κάποιος εριστικά...  Φυσικά και όχι αλλά εγώ τουλάχιστον εκτός από την όποια ιδεολογική και ποιοτική διαφοροποίησ

Μερικά χρήσιμα links για τις μέρες που έρχονται... Το post είναι μια προσφορά από και προς τον ελληνικό λαό... ΟΑΕΔ Κέντρο Υποδοχής και Αλληλεγγύης Δήμου Αθηναίων  Το Χαμόγελο του Παιδιού Συσσίτια Αρχιεπισκοπής Αθηνών Στέγη Γερόντων Αγίας Παρασκευής Κοινωνικά Ιατρεία και Φαρμακεία Μετανάστευση στην Αμερική Μετανάστευση στην Αυστραλία Μετανάστευση στον Καναδά

Η άρνηση των μνημονίων έχει δύο όψεις... Από την μία είναι αυτοί που επιθυμούν απλά την επιστροφή στις μέρες των παχιών αγελάδων, ένα γύρισμα του ρολογιού προς τα πίσω... Από την άλλη υπάρχουν αυτοί που απορρίπτουν το μνημόνιο διότι απορρίπτουν την λογική "πονάει δόντι κόψει κεφάλι" αλλά και την ανάπτυξη που ασχολείται μόνο με την ευημερία των αριθμών...  Υπήρχαν άνθρωποι (γραφικούς τους λέγανε τότε) που αντιδρούσαν στην αδικία και την ανισότητα όταν τα διακοποδάνεια έρρεαν και η "ισχυρή Ελλάδα" ήταν καραμέλα.. Οι άνθρωποι αυτοί ανήκουν στη δεύτερη κατηγορία των αντιμνημονιακών... Είναι αυτοί που δεν συμβιβάζονται με την επιστροφή απλά στο 2008 αλλά θέλουν κάτι άλλο, διαφορετικό και από το κοντινό παρελθόν και από το (ζοφερό) παρόν και το (ακόμα πιο ζοφερό) μέλλον ... Η άρνηση των μνημονίων συντηρεί το παλιό πελατοκεντρικό πολιτικό σύστημα όταν τίθεται μόνο στη βάση της επιστροφής στις "παλιές, καλές μέρες" και δεν θέτει στο επίκεντρο την φύση του

Πάλι βρήκαν ευκαιρία τα κουμμούνια να κλείσουν τους δρόμους... Εκ περιτροπής εργασία με μία ημέρα δουλειά την εβδομάδα προωθείται στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά Στάση εργασίας και πορεία διαμαρτυρίας στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας πραγματοποιούν σήμερα, Πέμπτη, οι εργαζόμενοι στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, μετά την απόφαση της ιδιοκτήτριας εταιρίας να προωθήσει την εκ περιτροπής εργασία με μία μέρα δουλειά την εβδομάδα. Η συγκυρία που επέλεξε η ιδιοκτήτρια εταιρεία AbuDhabi Mar δεν είναι βέβαια τυχαία. Εντάσσεται στη λογική των πιέσεων προς την ελληνική κυβέρνηση να ικανοποιήσει οικονομικές απαιτήσεις που ανέρχονται περίπου σε 140 εκατ. ευρώ και έχουν σχέση με την κατασκευή στα ναυπηγεία δυο νέων υποβρυχίων. Επισημαίνεται ότι η εταιρεία του Ισκαντάρ Σαφά που ελέγχει τα ναυπηγεία έχει επανειλημμένα διαμηνύσει προς την κυβέρνηση ότι με τα σημερινά δεδομένα δεν θα μπορέσει να συντηρεί για πολύ καιρό ακόμη τον αριθμό των 1.200 εργαζομένων στα ναυπηγεία. Στο Πεντάγωνο, το σωματείο τ

Τα ψέματα τελείωσαν, η φούσκα της αυταπάτης ότι "δεν θα συμβεί σε εμάς" έσκασε και η πραγματικότητα μας έδειξε την μούρη της... Στην αρχή υπήρχαν συνάδελφοι που αρνούνταν να δεχτούν το γεγονός, έψαχναν να βρουν αιτίες για να δικαιολογήσουν (στους εαυτούς τους) ότι η διεύθυνση είχε κάποιο λόγο να προχωρήσει στις απολύσεις... Όσο περνούν οι μέρες φαίνονται να το χωνεύουν...Τώρα πρέπει να πειστούν ότι κάτι πρέπει να κάνουμε, να σταθούμε όλοι μαζί απέναντι σε κάθε προσπάθεια να υπονομευτεί η ζωή μας... Το ξέρω ότι δεν είναι εύκολο...  Γράφω αυτές τις γραμμές αλλά ακόμα και τώρα η πρώτη αντανακλαστική σκέψη μου είναι το πως θα επιβιώσω εγώ και η οικογένειά μου, ας πάει να κουρεύεται η κοινωνία... Τη διώχνω όσο πιο γρήγορα μπορώ, εκπαιδεύω τον εαυτό μου να το κάνει... Η γενιά μου, η γενιά των ανθρώπων που είναι υποτίθεται ο παραγωγικός ανθός της χώρας, μεγάλωσε σε μια κοινωνία όπου ο ατομισμός και ο φιλοτομαρισμός ήταν προσόντα... Μάθαμε να μην συμμετέχουμε πουθενά, να τα έχο

Ο θρίαμβος της ζωής, της θέλησης, της επιμονής και της αυταπάρνησης... Ένα χαστούκι στα μούτρα όσων επιμένουν να διαχωρίζουν τους ανθρώπους βάζοντάς τους ταμπέλες και σε όσους καταδικάζουν σε Καιάδες, ακόμα και μέσα στην μήτρα, όσους δεν ανήκουν στον μέσο όρο... Συνέντευξη του πρώτου Ευρωπαίου δασκάλου με σύνδρομο Down Ο 34χρονος Ισπανός Πάμπλο Πινέδα είναι ο πρώτος στην Ευρώπη πτυχιούχος πανεπιστημίου που έχει σύνδρομο Down. Χρειάζεται να περάσει ακόμη τέσσερις εξετάσεις, για να πραγματοποιήσει το όνειρό του: να γίνει δάσκαλος. Αυτό δεν είναι τόσο ασυνήθιστο: στην Ισπανία το 85% των παιδιών με σύνδρομο Down πηγαίνουν στο κανονικό σχολείο. Η WELT ON LINE μίλησε με τον Πινέδα για τη μάθηση, την “καθυστέρηση” και για τα υπερπροστρατευμένα παιδιά. Ο Πάμπλο Πινέδα τελείωσε τις σπουδές του παιδαγωγού και αυτό το Μάρτη έκανε την πρακτική εξάσκηση στην Κόρδοβα. Ο Πινέδα αυτήν την εποχή προετοιμάζεται για τις εξετάσεις για την άδεια άσκησης επαγγέλματος και του μένουν μόνο τ