Καραντίνα ημέρα 34η...

Οι μέρες κυλάνε η μια πίσω από την άλλη με πολύ μικρές παραλλαγές... Συνηθίζω αυτό που ζω από ανάγκη για να μην σαλτάρω αλλά στην σκέψη και μόνο ότι ίσως δεν θα μπορώ να κάνω ένα μπάνιο στην θάλασσα όταν ανοίξει ο καιρός, μου έρχεται τρέλα, είναι το σενάριο που δεν θέλω να σκέφτομαι... Ψυχολογικά είμαι κουρασμένος αλλά είμαι όρθιος, δεν με έχει ρίξει από κάτω, όχι πολύ τουλάχιστον και όχι κάθε μέρα... 

Το έχω ρίξει στη γυμναστική, ο διάδρομος αναστενάζει κάθε μέρα, ήταν η πιο καλή αγορά που έκανα εδώ και πολλά χρόνια... Ευελπιστώ ότι θα χάσω και κανένα κιλό, ακόμα δεν έχει δείξει κάτι η ζυγαριά και δεν τρώω πιο πολύ από προ καραντίνας αλλά επιμένω... Με τα αγόρια πάμε βόλτες και πεζοπορίες στο βουνό, στέλνουμε ένα μήνυμα για μετακίνηση νούμερο 6 και ξεκινάμε...

Έβαλα Netflix την πιο σωστή στιγμή, 5 μόλις ημέρες πριν την έναρξη του εγκλεισμού, και του έχω δώσει κι έχει καταλάβει και τα παιδιά κι η Μάρα το ίδιο... 

Μου λείπουν πολύ οι δικοί μου, οι φίλοι μου... Σήμερα θα έρθουν ο πατέρας μου κι η μάνα μου κάτω από το σπίτι για να φέρουν στα εγγόνια τους τα πασχαλινά δωράκια τους... Θα σταθούν κάτω στην πυλωτή κι εμείς σε δύο μέτρα απόσταση... Ξέρω ότι θα δώσει μεγάλη χαρά και στους μεν και στους δε αλλά μου φαίνεται πολύ στενάχωρο που θα παίξουμε τα "Πέτρινα Χρόνια" σε COVID2019 version...

Το πιο άσχημο συναίσθημα από όλα αυτή την περίοδο είναι ότι όποτε βγαίνω έξω και συναντώ κάποιον άλλο άνθρωπο, έστω και από το απέναντι πεζοδρόμιο, άμεσα και μηχανιστικά ο εγκέφαλός μου τον αντιλαμβάνεται σαν απειλή, σαν πιθανό φορέα του ιού, σαν κάποιον που δυνητικά μπορεί να αποτελέσει αιτία για να υποφέρουν ή να χάσουν τη ζωή τους δικοί μου άνθρωποι... Φαντάζομαι ότι δεν είμαι ο μόνος που νιώθει έτσι... Αυτό πιστεύω είναι το χειρότερο κουσούρι που θα μας αφήσει αυτή η ιστορία...

Καραντίνα ημέρα 21η...

Πριν τις 10 είχα καταφέρει να μαλώσω με δύο διαφορετικούς συναδέλφους, τηλεφωνικά και μέσω chat... Πράγματα που άλλες μέρες μπορεί να τα περνούσα στο ντούκου, τώρα δεν διανοούμαι καν να τα αφήσω να πεσουν κάτω... Αν είναι κάτι που δοκιμάζεται αυτές τις μέρες σίγουρα είναι η υπομονή μας και τα νεύρα μας, για ανθρώπους όμως σαν και μένα, δύσκολους στην επικοινωνία, δοκιμάζεται και η ικανότητά μας να επικοινωνούμε με άλλους ανθρώπους και να χειριζόμαστε συμπεριφορές... Είναι 10:48 και δεν έχω καμία διάθεση για δουλειά, το μόνο που θέλω είναι να σκεπαστώ με την κουβέρτα, να δω Netflix και να κοιμηθώ...

Χρόνια σου πολλά μαμά!

Σήμερα η μητέρα μου γίνεται 68 ετών... Δεν είναι η πρώτη φορά που θα περάσουμε τα γενέθλιά της χώρια, φέτος όμως είμαστε υποχρεωμένοι... Το πρωί ξύπνησα, πήρα τα αγόρια, έστειλα ένα μήνυμα για μετακίνηση τύπου 4 και πήγαμε στο πατρικό μου... Οι γονείς μου κατέβηκαν στην είσοδο του σπιτιού κι εμείς σταθήκαμε 3 μέτρα μακρυά τους για να πούμε τα χρόνια πολλά στη γιαγιά... Σταθήκαμε εκεί για πέντε λεπτά και φύγαμε... Στην επιστροφή είχαμε μαζί μας και ένα ταψί σπανακόπιτα που μας ετοίμασε η μάνα μου...

Το χρονικό μιας προδιαγεγραμμένης ηθικής χρεοκοπίας...

Όλη η σειρά των γεγονότων που οδήγησαν στην χθεσινή  αναστολή λειτουργίας των χώρων λατρείας αποδεικνύει κάτι το οποίο στα μάτια πιστών και μη ήταν πασιφανές εδώ και χρόνια, η ολοκληρωτική και απόλυτη ηθική χρεοκωπία της Ορθόδοξης Ελλαδικής εκκλησίας... Οι "πατέρες" της εκκλησίας απέδειξαν το πόσο τρομακτικά και επικίνδυνα είναι αποκομμένοι από την κοινωνία, το ότι επιμένουν να ζουν σε ένα Μεσαίωνα και με ένα πλέγμα αντιλήψεων το οποίο παραπέμπει στα χειρότερα σκοτάδια της ανθρώπινης ιστορίας... Δεν είναι δυνατόν εν έτει 2020 ιεράρχης να βγαίνει από άμβωνος και να προτείνει αγιασμό για την καταπολέμηση του κορονοιού... Τι διαφορά έχει αλήθεια από τον επιτήδειο που πουλούσε βυζαντινές κηραλοιφές για την καταπολέμηση της νόσου; 

Ενώ όλες οι οργανωμένες θρησκείες του πλανήτη ανέλαβαν την ηθική και κοινωνική τους ευθύνη και προέτρεψαν τους πιστούς τους να συμμορφωθούν με τις υποδείξεις της επιστημονικής κοινότητας, ενώ το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης έπραξε το ίδιο όπως και η Αρχιεπισκοπή Βορείου Αμερικής, η Ελλαδική εκκλησία πρωτοτύπησε παγκοσμίως, δεν ανέστειλε καμία δραστηριότητά της και επέμεινε ότι το να χρησιμοποιούν πολλοί άνθρωποι το ίδιο κουταλάκι και να συνωστίζονται στις εκκλησίες θα τους αφήσει ανεπηρρέαστους από την νόσο... Υπάρχουν βέβαια και οι άπιστοι και κακοπροαίρετοι σαν κι εμένα που θα σκεφτούν ότι η στάση της Ελλαδικής εκκλησίας δεν εξηγείται μόνο με θρησκευτικά κριτήρια... Υπάρχουν κι αυτοί που θα σκεφτούν ότι δεν θέλει ίσως να χάσει την high season της Ορθοδοξίας,  την Σαρακοστή και το Πάσχα, που τα έσοδα της πολλαπλασιάζονται... Πόσο άδικο θα έχουν...;

Φυσικά δεν είναι άμοιρή ευθυνών και η κυβέρνηση για αυτή την ιλαροτραγωδία που ζήσαμε και ακόμα ζούμε... Δεν είναι δυνατόν ένα συντεταγμένο κράτος το οποίο πληρώνει από τα ταμεία του τους μισθούς των ιερωμένων να "παρακαλάει" την Ιεαρά Σύνοδο για να προστατευτεί η δημόσια υγεία... Δεν είναι δυνατόν να κάνουμε debate για τα αυτονόητα, δεν με απασχολεί αν υπάρχει πολιτικό κόστος ή όχι, η δημόσια υγεία είναι υπεράνω κάθε άλλης παραμέτρου κι όποιος πολιτικός δεν μπορεί να το κατανοήσει αυτό καλύτερα να πάει (ή να τον στείλει ο λαός με την ψήφο του) στο σπίτι του...

The End...(?)

Φοβάμαι, φοβάμαι πολύ...

Όχι τόσο πολύ τον ιό, ούτε τόσο μην πεθάνω εγώ ή τα παιδιά μου...

Εννοείται ότι ανησυχώ για τους γονείς μου που είναι μεγάλοι άνθρωποι και άρα πιο ευάλωτοι αλλά και πάλι δεν είναι αυτή η κύρια πηγή του φόβου μου...

Φοβάμαι που συμβαίνει αυτό το παγκόσμιο γεγονός όπως το ξέσπασμα του COVID2019 και ζω σε μια χώρα παντελώς ασόβαρη και ψυχολογικά διαταραγμένη...

Μια χώρα με έτσι κι αλλιώς προβληματικό σύστημα υγείας...

Μια χώρα που οι παπάδες ερωτούνται και καθορίζουν θέματα δημόσιας υγείας...

Που άνθρωποι σε καραντίνα πάνε μέχρι το καφενείο της γειτονιάς τους για να περάσουν την ώρα τους...

Που θεωρείται πιο σημαντικό από συμπολίτες μας το να πάνε στο καρναβάλι ή στο γήπεδο από το να συμμορφωθούν με τις υγειονομικές υποδείξεις...

Που υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν πραγματικά ότι το να ψεκαστούν με αγιασμό θα τους προστατέψει ή ότι το να γλύψουν πολλοί άγνωστοι μεταξύ τους το ίδιο κουταλάκι θα τους αφήσει αμόλυντους από οποιαδήποτε ασθένεια...

Φοβάμαι την συγκλονιστική απουσία κοινής λογικής, φοβάμαι τον πνευματικό μεσαίωνα που είμαι υποχρεωμένος να ανέχομαι εγώ και τα παιδιά μου, φοβάμαι ότι μπορεί τόσα χρόνια σαν χώρα να  ξεγελούσαμε την ιστορία από το να μας αποτελειώσει αλλά τώρα μπορεί να ήρθε κι η ώρα του λογαριασμού...