Ψαροκόκαλο...

Τα σχέδια για μποστανάκι στο μπαλκόνι είχαν γίνει εδώ και καιρό αλλά η αναβλητικότητα αρχικά και έπειτα η μετακόμιση τα είχε βάλει στην αναμονή... Είχαμε τόσα πράγματα να κουβαλήσουμε και τόσες γλάστρες, δεν χρειαζόμασταν παραπάνω... Τώρα που βολευτήκαμε στο νέο μας σπίτι και η καθημερινότητά μας άρχισε να ρολλάρει ήρθε ο καιρός να κάνουμε πράξη τα σχέδιά μας για τη δική μας παραγωγή λαχανικών (:lol:)... Την Κυριακή το πρωί πήγαμε οικογενειακώς στο φυτώριο, πήραμε όλα τα χρειαζούμενα και ιδού: Δυο ντοματιές, δυο πιπεριές και δυο βασιλικοί... Σε μια γλάστρα που περίσσεψε θα μπει λεβάντα που θέλει η Μ. και έπεται συνέχεια...

Υπάρχουν βιβλία τα οποία μου δίνουν την αίσθηση ότι γράφτηκαν με πρωτεύοντα στόχο την μεταφορά στην μικρή ή την μεγάλη οθόνη και δευτερεύοντα το να καταλήξουν στα χέρια των αναγνωστών... Είναι τέτοια η δομή τους, ο τρόπος γραφής τους, που σχεδόν μπορείς να δεις μπροστά σου την κάθε σκηνή ξεχωριστά... Η "Ομολογία" ήταν ένα αρκετά προβλέψιμο βιβλίο... Καλογραμμένο αλλά προβλέψιμο... Η κεντρική ιστορία λίγο πολύ γνωστή ... Μια καταδίκη σε θάνατο, μια απροσδόκητη ομολογία της τελευταίας στιγμής, ο αγώνας δρόμου για να σωθεί ένας αθώος, ο φυλετικός διαχωρισμός στις πολιτείες του αμερικανικού νότου, το αιμοβόρο νομικό και δικαστικό σύστημα, θέματα που αποτελούν μόνιμο θέμα συζήτησης για την αμερικανική κοινωνία... Οι χαρακτήρες, δυνατοί και ζωγραφισμένοι με αδρές γραμμές, εύκολα τους αγαπάς ή τους μισείς...  Το βιβλίο πέτυχε τον σκοπό του... Κατάφερε να μου κρατήσει καλή συντροφιά σε λεωφορεία και τρένα και να μου παρουσιάσει μια ιστορία καλογραμμένη και σφιχτοδεμένη..

Θα ξεκινήσω το review κάπως ανάποδα, θα μιλήσω για την τηλεοπτική σειρά πρώτα... Είναι χωρίς δεύτερη σκέψη μια από τις καλύτερες αν όχι η καλύτερη μεταφορά βιβλίου στην τηλεοπτική οθόνη... Βλέποντας πρώτα την πρώτη σεζόν του "Game of Thrones" και διαβάζοντας κατόπιν το βιβλίο περίμενα να εντοπίσω πολλά κενά στην τηλεοπτική μεταφορά αλλά με έκπληξη διαπίστωσα ότι η δουλειά που είχε γίνει από το ΗΒΟ δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερη... Να επιστρέψουμε στο βιβλίο... To  "Game of Thrones - Το παιχνίδι του στέμματος" είναι το πρώτο της σειράς βιβλίων του George R. R. Martin για την saga του "A Song of Ice and Fire" που αναμένεται να ολοκληρωθεί όταν φτάσει τον αριθμό 7... Ο Martin , στα βήματα του μεγάλου J.R.R. Tolkien , στήνει ένα ολόκληρο σύμπαν με διάφορες φυλές και βασίλεια που αλληλοσυγκρούονται για την εξουσία... Το έργο του, όπως και του  Tolkien , είναι τιτάνιο καθώς περιλαμβάνει πολλές λεπτομέρειες και αμέτρητα ονόματα...  Υπάρχει μι

Μου το πρότεινε η Κατερίνα , ο Σ. το ενέκρινε και πλέον είναι από τα αγαπημένα μας... τραβούδια ...

Ο γιος μου λατρεύει τα τραγούδια... Εγώ και η μάνα του του τραγουδάμε συνέχεια από τότε που ήταν βρέφος, το ίδιο και οι παππούδες του... Μέχρι εδώ όλα είναι απόλυτα συνηθισμένα, καμιά πρωτοτυπία, το βλαστάρι μου κάνει ότι και χιλιάδες άλλα παιδάκια της ηλικίας του και όχι μόνο... Η πρωτοτυπία βρίσκεται στο γεγονός ότι το αγαπημένο τραγούδι του γιου μου αυτή την εποχή είναι το "Αστέρι μου, φεγγάρι μου" σε στίχους Γιάννη Θεοδωράκη και μουσική Μίκη Θεοδωράκη που το ερμήνευσε πρώτη φορά η Μελίνα Μερκούρη στην ταινία "Φαίδρα"   και  που ο Σ. άκουσε από τη γιαγιά του... Και όχι μόνο αυτό... Από όλες τις εκτελέσεις του κομματιού προτιμά αυτή της Χαρούλας Αλεξίου τόσο πολύ που όταν καθόμαστε να δούμε...  τραβούδια  (όπως τα λέει) στο YouTube και φτάνει η ώρα να ακούσουμε το   "Αστέρι μου, φεγγάρι μου", αν του βάλω να ακούσει άλλη εκτέλεση δυσανασχετεί!!!

Όλα όσα θέλεις να μάθεις για το σύμπαν του Westeros, τους χαρακτήρες, τους Οίκους, χάρτες, γλώσσα, ιστορία, πολιτισμός, όλα βρίσκονται εδώ !!! "The winter is coming!"

ΜΜΕ και ενημέρωση, η δύναμη της τηλεόρασης και η αλήθεια... Τι είναι αλήθεια, πόσο αληθινή είναι η αλήθεια που βλέπουμε στην τηλεόραση, πόσες ερμηνείες έχει η αλήθεια τελικά... Στο τέλος τέλος, μια ωραία γελοιογραφία...

Μεγάλωσα στον Ταύρο, μια γειτονιά που συνορεύει με την Καλλιθέα και τους χωρίζει η γραμμή του ηλεκτρικού... Οι πρώτες βόλτες για καφέ ήταν στην πλατεία Κύπρου επί της οδού Δαβάκη, αφού στον Ταύρο καφετέριες δεν υπήρχαν και αν υπήρχε καμιά, δεν ήταν για εμάς... Πηγαίναμε στην Καλλιθέα ποδαράτοι από την γέφυρα που περνούσε πάνω από τις γραμμές του τρένου...  Σε εκείνο το σημείο από την πλευρά της Καλλιθέας υπάρχει(?) ένα μπουζουξίδικο, στο οποίο γίνονταν γάμοι και σχολικοί χοροί και είχε μια μεγάλη ταμπέλα νέον... Η ταμπέλα αυτή ήταν παιχνίδι για εμάς πολλές φορές όταν επιστρέφαμε από τον καφέ... Την σημαδεύαμε με νεράντζια, εμείς στον Ταύρο, η ταμπέλα στην Καλλιθέα, οι γραμμές του τρένου ανάμεσά μας, ασφαλείς από τους πορτιέρηδες του μπουζουξίδικου που σίγουρα δεν διασκέδαζαν εξίσου με εμάς...  Ένα βράδυ, μετά τον καφέ, επιστρέφοντας στο σπίτι, είπαμε να παίξουμε πάλι το παιχνίδι της σκοποβολής με την ταμπέλα... Οι βολές ήταν επιτυχημένες, τόσο πολύ που ένα γράμμα της ταμπέλας

Δεν ξέρω τι λέει η Χρυσή Αυγή για Έλληνες και ξένους και το πόσο διαφέρουμε, εγώ αυτό που ξέρω είναι ότι ο Ηλίας Κασιδιάρης θα μπορούσε να είναι συγγενής (άντε όχι πρώτου βαθμού) του Ραφίκ Τζεμπούρ ... Επιπλέον, έχουν και οι δύο οξύθυμο χαρακτήρα και μοιράζονται και τα ίδια γούστα όσον αφορά το κούρεμα...

Όταν βγαίνω για τρέξιμο έχω μαζί μου μόνο τα κλειδιά μου και το κινητό για να ακούω μουσική... Προτιμώ να ακούω χορευτική μουσική για να μου δίνει ρυθμό στο τρέξιμο κι επειδή δεν είμαι 18 χρονών πια, τα κομμάτια έχουν και αυτά μια ηλικία ανάλογη με τη δική μου...