Ψαροκόκαλο...

Με αφορμή μια συζήτηση που γίνεται στο phorum και το post της dame , μια ιστοριούλα μικρής, προσωπικής ξεφτίλας... Πριν από δύο χρόνια, δέχομαι ένα τηλεφώνημα από μεγάλη εταιρεία του χώρου της πληροφορικής που μου ζητάνε να πάω για συνέντευξη... Εγώ ήδη δούλευα αλλά σκέφτηκα ότι δεν έχω να χάσω τίποτα και κανονίσαμε ραντεβού... Τα γραφεία της εταιρείας είναι πολύ κοντά στην Κηφισίας, σε ένα παράλληλο δρόμο, στο ύψος του Ιππικού Ομίλου. Δεν ήξερα πως να πάω, χάθηκα στο δρόμο, καθυστέρησα, αναγκάστηκα να πάρω τηλέφωνο να τους ενημερώσω ότι θα αργήσω, όταν βρήκα την εταιρεία δε, έψαχνα πάρκινγκ 20 λεπτά... Με τα πολλά, καταφθάνω στα γραφεία εκνευρισμένος και ελαφρώς αγχωμένος και με μια υποψία ανάγκης για κατούρημα, επειδή όμως ντράπηκα να καθυστερήσω κι άλλο το ήδη καθυστερημένο μου interview κι επειδή μου φάνηκε άκομψο να πάω στην τουαλέτα μόλις πατήσω το πόδι μου, δεν είπα τίποτα... "Σιγά" , σκέφτηκα... "Μισή ωρίτσα το interview, θα γυρίσω σπίτι να κατουρήσω, μένω κα

Σαν σήμερα, πριν από ένα χρόνο ... Πείτε χρόνια πολλά!!! (*) Φωτογραφία από Pink Cake Box

Λένε ότι ουσιαστικά δεν μεγαλώνεις αν δεν κάνεις παιδιά και αν δεν πεθάνουν οι γονείς σου... Ελπίζω να περάσουν αρκετά χρόνια ακόμα μέχρι να βιώσω το δεύτερο, το πρώτο, Θεού θέλοντος, θα το ζήσω σε κανά δίμηνο... Αρκετό καιρό τώρα, νιώθω μια "τρικυμία εν κρανίω" , που λένε, το μυαλό μου εργάζεται υπερωρίες, όλο σκέφτεται... Πάντα σκεφτότανε πολύ, το μυαλό μου έχει εργαστεί πολύ στη ζωή του αλλά τόσο δρωτάρι έχει να ρίξει από την εφηβεία μου... άρα μεγαλώνω!!! Ο ερχομός του μπέμπη προφανώς έχει λειτουργήσει σαν καταλύτης και έχουνε βγει πάρα πολλά πράγματα στην επιφάνεια που ήταν καλά κρυμμένα ή επιμελώς παραμελημένα... Μάλλον το ακούραστο μυαλό μου σκεπτόμενο τι ζόρια έχει να τραβήξει με τον ερχομό του διαδόχου, αποφάσισε να κλείσει τους ανοιχτούς λογαριασμούς που εκκρεμούν, τα ανεξόφλητα γραμμάτια... Το πρόβλημα είναι ότι υπάρχει πολύ γραμμάτιο απλήρωτο και σε πολλές μεριές... Πολλές μικρές ή μεγάλες παραχωρήσεις που έγιναν γιατί τότε έμοιαζε σωστό αλλά άφησαν κάτι τις, κάτ

Όσο περνάει ο καιρός, πληθαίνουν οι φωνές που λένε ότι η όλη ιστορία με τον ιό της γρίπης των χοίρων ήταν μια κατασκευασμένη υπόθεση που στόχο είχε να ωφελήσει τις φαρμακευτικές εταιρείες και να αποπροσανατολίσει παγκοσμίως την προσοχή και την οργή του κόσμου που έβλεπε την οικονομική κρίση που οι κυβερνήσεις και οι επιχειρήσεις δημιούργησαν, να λεηλατεί τα εισοδήματα και τα κεκτημένα τους... Όταν δε οι φωνές αυτές ανήκουν σε ανθρώπους όπως ο Wolfgang Wodarg , επικεφαλή του τομέα υγείας του Συμβουλίου της Ευρώπης, των οποίων η σοβαρότητα και η εγκυρότητα είναι δύσκολο να αμφισβητηθεί, η υπόθεση αποκτά μεγαλύτερο ενδιαφέρον και η σιωπή των υπέρμαχων του εμβολίου, επιστημόνων που έχουν δώσει τον όρκο του Ιπποκράτη, είναι εκκωφαντική... "Χρυσό" δημιούργημα των φαρμακευτικών η νέα γρίπη; Για σκόπιμη δημιουργία πανικού σχετικά με την νέα γρίπη κατηγορεί τις φαρμακευτικές εταιρείες, ο Wolfgang Wodarg, επικεφαλής του τομέα υγείας του Συμβουλίου της Ευρώπης. Όπως υποστηρίζει

Είδα πρόσφατα σε DVD την καλή ταινία animation "Βαλς με τον Μπασίρ (Waltz with Bashir)" που πραγματεύεται τις αναμνήσεις ενός Ισραηλινού βετεράνου της εισβολής στον Λίβανο την περίοδο των γεγονότων στην Σάμπρα και την Σατίλα ... Η ταινία είναι καλή και αξίζει να τη δει κανείς, ιδιαίτερη εντύπωση μου έκαναν κάποια τραγούδια που ακούγονται στην ταινία τα οποία, προφανώς, γράφτηκαν εκείνη την περίοδο και στόχο θα είχαν, ίσως, να ανυψώσουν το "φρόνημα" των Ισραηλιτών στρατιωτών.... Να μερικά από αυτά (η μετάφρασή τους είναι αυτή της μεταγλώττισης της ταινίας): I bombed Sidon today Αmid the clouds of smoke at dawn I almost went home in a coffin I bombed Sidon today I bombed Beirut today I bombed Beirut every day If i came close to death i couldn't say I bombed Beirut every day At the pull of a trigger We can send strangers straight to hell Sure, we kill some innocent along the way If i came close to death i couldn't say I bombed Bei

...και νεκρούς ανασταίνει...

Πρώτο post για το 2010, καλή χρονιά να έχουμε... Αγόρασα χθες, όπως και τις περισσότερες Κυριακές, την Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία , της οποίας το ένθετο περιοδικό "Ε" είχε αντί μια ανασκόπηση του 2009, όπως είμαι σίγουρος ότι έκαναν πολλά άλλα περιοδικά, μια έρευνα υπό την μορφή ερωτηματολογίου που απαντήθηκε από πολλούς ανθρώπους, ανεξαρτήτως εθνικότητας, θρησκείας, φύλου, οικονομικής κατάστασης και μορφωτικού επιπέδου με κοινό στοιχείο όλων ότι ζουν στην Ελλάδα... Η έρευνα περιλάμβανε 5 ερωτήσεις, τις εξής: Τι θα αγοράζατε με 100 Ευρώ; Τι σημαίνει για σας καθεμία από τις πιο κάτω λέξεις: α) Πατρίδα, β)Θρησκεία, γ)Οικογένεια. Έρωτας-Εργασία. Τι από τα δυο σας προβληματίζει περισσότερο; Σκεφτήκατε ποτέ να εγκαταλείψετε την χώρα; Πότε θα κάνει ξαστεριά; Οι απαντήσεις που δόθηκαν ήταν ποικίλες, όπως ήταν αναμενόμενο, επίσης δόθηκαν και κάποιες ερμηνείες από κάποιους καθηγητές πανεπιστημίου που συνεργάστηκαν για την ολοκλήρωση της έρευνας... Εγώ το μόνο που θα

Αποδείξεις, αποδείξεις, αποδείξεις, πολλές αποδείξεις... Για άλλη μια φορά ένα "λαμπρό" μέτρο θα τεθεί σε εφαρμογή για να παταχθεί η φοροδιαφυγή και να γεμίσουν τα ταμεία... Το κράτος ανίκανο ή απρόθυμο να λύσει το πρόβλημα μόνο του, πετάει το μπαλάκι στους πολίτες και κυρίως στους συνήθεις υπόπτους/μαλάκες της υπόθεσης, τους μισθωτούς... Μαζέψτε αποδείξεις, καταγράψτε τις, διευκολύνετε την εφορία στις διασταυρώσεις!!! Μήπως, λέω μήπως, αυξάνεται η γραφειοκρατία με ένα τέτοιο μέτρο; Μήπως θα γίνει της ανωμαλίας με λάθος καταγραφή των ΑΦΜ που αναπόφευκτα θα συμβεί; Μήπως θα παγώσει εντελώς η αγορά με την αύξηση του ΦΠΑ; Δεν μας είχανε πει προεκλογικά ότι δεν θα μεταβληθεί η τιμή του ΦΠΑ, ούτε προς τα πάνω, ούτε προς τα κάτω; Η μείωση του αφορολόγητου δε, έχει πολύ πλάκα... Σύμφωνα με τα σημερινά δεδομένα όπου το αφορολόγητο είναι στα 12000, ο μισθωτός που βγάζει 12000 τον χρόνο, υπολογίζοντας ότι αυτό το ποσό μοιράζεται σε 14 μισθούς (12 μισθοί+δώρο Χριστουγέννων+δώρο Πάσχα+ε

Αναδημοσιεύω ένα πολύ ωραίο άρθρο της Ελευθεροτυπίας για την Θεολογία της Απελευθέρωσης αλά Ελληνικά, που πρωτοδιάβασα στο πολύ καλό blog, Ανταποκριτής | Correspondent . Παπάδες της απελευθέρωσης «ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ ΜΑΡΞΙΣΤΕΣ, Ο ΜΑΡΞ ΗΤΑΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ!» ΚΕΙΜΕΝΟ | ΝΤΙΝΑ ΔΑΣΚΑΛΟΠΟΥΛΟΥ (dida@enet.gr) Θαυμάζουν τον Τσε Γκεβάρα, μελετούν μαρξισμό, κατεβαίνουν στις πορείες του Πολυτεχνείου, ήταν παρόντες στη Γένοβα το 2001, έκαναν απεργία πείνας για την αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης και συμφωνούν ότι η θρησκεία είναι το όπιο του λαού. Αυτοί είναι παπάδες ή εγώ βρίσκομαι σε απόλυτη σύγχυση; Στο γραφείο που στεγάζει την Κίνησή τους, κάπου στην πλατεία Κάνιγγος, παθαίνω αλλεπάλληλα σοκ. Ίσως γιατί δεν πήγα ποτέ στη Λατινική Αμερική, ώστε να συναντήσω κάποιον ιερέα της Θεολογίας της Απελευθέρωσης, και γιατί ο παπα-Ανυπόμονος του ΕΛΑΣ είναι για μένα απλώς μια φωτογραφία. Όμως, ο παπα-Χρήστος Ζαρκαδούλας κι ο παπα-Σταύρος Παπαχρήστος μοιάζουν μ' εκείνους τους παπάδες που, ζωσμέ