Ψαροκόκαλο...

Τελευταία προσπαθώ να επαναξιολογήσω  τις αντιλήψεις και τις επιλογές μου... Έχω συνειδητοποιήσει ότι η θεωρία μου διαφέρει από την πράξη μου σε βαθμό που με καθιστά ανακόλουθο σε πολλά πράγματα και ως εκ τούτου με κάνει να σκέπτομαι τι ακριβώς θέλω, τι είναι πραγματικά δική μου επιθυμία και  τι ανεμόμυλος που κυνηγάω νομίζοντας ότι αν τον προσεγγίσω θα είμαι ικανοποιημένος... Για χρόνια είχα βολευτεί με τη δικαιολογία ότι πολλές σημαντικές επιλογές μου επιβλήθηκαν από εξωγενείς παράγοντες άρα δεν ήμουν απόλυτα ευτυχισμένος αλλά πρόσφατες εξελίξεις ανατρέπουν τα δεδομένα, δεν φταίνε οι επιλογές για τη δική μου αδυναμία χαρακτήρα να αφοσιωθώ σε κάτι και να το υποστηρίξω, επιλογές τα αποτελέσματα των οποίων αρκετές φορές μου τονώνουν τον εγωισμό και μου προσφέρουν ικανοποίηση...  Αυτό που θέλω να πω είναι ότι κοντεύω τα 33 αλλά νιώθω ότι ψάχνω ακόμα να βρω μια ταυτότητα διότι στην πραγματικότητα δεν ξέρω τι ακριβώς είμαι και τι ακριβώς θέλω, δεν έχω καταφέρει να διαχωρίσω τις π

Ο Δημήτρης Λιβιεράτος είναι ιστορικός και μελετητής του ελληνικού εργατικού κινήματος... Κομμουνιστής επαναστάτης ο ίδιος που δραστηριοποιήθηκε στους κόλπους της 4ης Διεθνούς, βρέθηκε σε πολλά μέρη του κόσμου για τους σκοπούς της επανάστασης κι ένα από αυτά ήταν και η επαναστατημένη Αλγερία... Ο Λιβιεράτος αποτέλεσε τον σύνδεσμο των Αλγερίνων με την 4η Διεθνή η οποία υπό την καθοδήγηση του Πάμπλο (Μιχάλης Ράπτης) έριξε την ιδέα της κατασκευής ενός οπλοπολυβόλου που θα κάλυπτε τις ανάγκες σε οπλισμό των επαναστατημένων... Το "Αόρατο Εργοστάσιο της Επανάστασης (1959-1962)" είναι ουσιαστικά ένα ημερολόγιο των ημερών εκείνων... Το βιβλίο είναι δομημένο σε μικρές ιστορίες που περιγράφουν την καθημερινότητα και διάφορα γεγονότα που συνέβαιναν στο μυστικό εργοστάσιο της Δυτικής Επιμελητείας στο Μαρόκο όπου γινόταν η κατασκευή του οπλοπολυβόλου PM... Ο Λιβιεράτος σκιαγραφεί γεγονότα και χαρακτήρες των πρωταγωνιστών κάνοντας καλοπροαίρετη και αντικειμενική κριτική παρά την ποικ

I would like to say a big hello to my one and only reader from the British Virgin Islands... I don' t even  know where your country is my friend but it's exciting to know that someone living in the other side of the planet bothered to read what i'm writing...   P.S. This is my first post in english!

O Ζαν Κλοντ Γιούνκερ και o Ευάγγελος Βενιζέλος... χαριεντίζονται!!! Φωτογραφία από Enet.gr

ΔΕΝ είναι μηχανή...  Υπόκειται στους φυσικούς νόμους, πεινάει, διψάει, ματώνει, πρέπει να πάει στην τουαλέτα και να κάνει μπάνιο... ΔΕΝ είναι υπεράνθρωπος...  Δεν μπορεί να σβήσει και να επανασχεδιάσει την εφαρμογή πάνω στην οποία δούλευε ένα μήνα σε μία μέρα απλά επειδή κάποιος έτσι γουστάρει να αλλάξει τα specs... Έχει μόνο δύο χέρια κι ένα μυαλό που μπορεί να χρησιμοποιήσει με συγκεκριμένους ρυθμούς και με πεπερασμένη αντοχή... ΔΕΝ είναι παιδαγωγός... Δεν μπορεί να κάθεται να εξηγεί το πως και το γιατί στον κάθε ηλεκτρονικά αναλφάβητο χρήστη... Αν ο χρήστης θεωρεί ότι το project plan είναι πολύ μεγάλο αφού αυτός μπορεί να το κάνει πιο γρήγορα στο Excel, τότε ας μείνει με το Excel του και ας μην σκοτίζει τον προγραμματιστή που έχει κι άλλες δουλειές να κάνει... ΔΕΝ είναι ο Δαλάι Λάμα...  Εκνευρίζεται όταν τον δουλεύουν ψιλό γαζί... Κάτι πάει λάθος όταν του λένε, "αυτό το project είναι υπερεπείγον" , παραδίδει τη δουλειά του στην ώρα του αλλά το testing ξεπερνάει κατά

Είμαι δεδηλωμένος fan του Stephen King, δεν νομίζω ότι υπάρχει περίπτωση να βγάλω κάποιο βιβλίο του σκάρτο, οπότε εξ ορισμού η κρίση μου στερείται αντικειμενικότητας... Κάποια πράγματα σου αρέσουν από κεκτημένη ταχύτητα γιατί έτσι έχεις μάθει, satisfaction guaranteed που λένε, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είναι πάντα έτσι... Αν κάποιος σταματήσει την ανάγνωση του post εδώ θα μείνει με την ιδέα ότι θα σούρω στο "Ρόουζ Μάντερ" τα εξ αμάξης αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια... Το  "Ρόουζ Μάντερ" μου άρεσε αρκετά και με κράτησε σε αγωνία σε αρκετά σημεία του και αν δεν το καταφέρει αυτό ο Stephen King, ποιος άλλος μπορεί καλύτερα; Η αλήθεια είναι ότι έχω μεγάλες απαιτήσεις από τον Αμερικανό συγγραφέα από το Μέιν, περιμένω πάντοτε να με συναρπάσει, είμαι μάλλον απαιτητικός, και όταν απλά το αποτέλεσμα με ικανοποιεί γίνομαι γκρινιάρης... Η Ρόζι ζει 14 χρόνια μέσα στον εφιάλτη που την έχει φυλακίσει ο βάναυσος, ημίτρελος σύζυγός της ο Νόρμαν, όταν ένα τυχαίο γεγονός, μια κηλίδα