Ψαροκόκαλο...

Η χρονιά τελειώνει σιγά σιγά και ως είθισται τέτοιες μέρες, μπαίνω στη διαδικασία να την αξιολογήσω και να την κατατάξω... Μια πρώτη σκέψη που μου έρχεται άμεσα στο μυαλό είναι ότι το 2014 ήταν για μένα μια δύσκολη αλλά πολύ καλή χρονιά... Συνέβησαν πολλά, άλλαξαν πολλά, κατάλαβα πολλά και το τελικό πρόσημο είναι θετικό... Μετά το το πολύ δύσκολο δεύτερο μισό του 2012 και το απαίσιο 2013, το 2014 ήταν μια γεμάτη χρονιά, με πολλές προκλήσεις και πολλές δυσκολίες... Επαγγελματικά το 2014 ήταν για μένα ένα βήμα μπροστά... Μπορεί αυτό να φανεί περίεργο σε κάποιους που με ξέρουν αλλά έτσι είναι... Πολλές φορές στην πορεία λιποψύχησα και απελπίστηκα αλλά στο τέλος στάθηκα στα πόδια μου και τα κατάφερα μόνος μου χωρίς δίχτυα ασφαλείας... Η επαγγελματική μου αυτοπεποίθηση έχει ανέβει πάρα πολύ και τώρα ξέρω με αποδείξεις τι και πόσο "μετράω" τόσο μέσα στον χώρο εργασίας μου όσο και εκτός αυτού... Μέσα στο 2014 η οικογένειά μου πέρασε από διάφορα σκαμπανεβάσματα... Ο περιορι

Πολύ πριν την νέα γενιά βρικολάκων που κατέκλυσαν την τηλεόραση, τον κινηματογράφο και τα βιβλιοπωλεία, ο μύθος των νεκροζώντανων προκαλούσε ρίγη τα οποία οφείλονταν στον τρόμο και όχι στην λαγνεία και τον ερωτισμό που εκπέμπουν οι metrosexual βαμπιροεπίγονοι... Τότε οι βρικόλακες ήταν η ενσάρκωση του κακού, των πιο μύχιων σκοτεινών φόβων, το ίδιο το πρόσωπο του θανάτου και ο όποιος ερωτισμός τους ήταν ζωώδης και σκοτεινός, δύσκολο να παραδεχθείς ότι σε έλκυε... Για αυτούς τους παλιούς βρικόλακες γράφει ο Stephen King την ιστορία του "Salem's Lot" και το κάνει καλά...πολύ καλά! Ο Μπεν Μέαρς επιστρέφει στην πόλη που πέρασε κάποια χρόνια της παιδικής του ηλικίας για να γράψει το καινούργιο του βιβλίο και να ξορκίσει τους δαίμονες του... Εκεί στην μικρή φιλήσυχη πόλη του Μέιν, θα γνωρίσει τον έρωτα στο πρόσωπο της Σούζαν και θα νομίσει ότι μπορεί πλέον να βρει τη γαλήνη αλλά φευ, δεν πρόκειται... Περίεργα γεγονότα αρχίζουν να συμβαίνουν, άνθρωποι να εξαφανίζονται,

Εγώ : Σ. τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις; Σ : Δήμαρχος! Εγώ : Πώς σου ήρθε αυτό αγόρι μου, γιατί θες να γίνεις δήμαρχος; Σ : Δεν ξέρω μπαμπά, πιστεύω ότι θα είναι ωραία... Χρόνια σου πολλά αγόρι μου!

Η όλη ιστορία με τον Νίκο Ρωμανό δεν έχει να κάνει με το αν συμφωνείς με τις ιδέες του και τις πράξει τους... Έχει να κάνει με το αν συμφωνείς με ένα  κράτος που ξεχειλώνει και κουτσουρεύει τους νόμους που το ίδιο θέσπισε κατά πως το βολεύει για να κάνει τη ζωή δύσκολη στους εχθρούς του οι οποίοι είναι ήδη πεσμένοι στο έδαφος...  Ο Νίκος Ρωμανός προσπάθησε να κάνει χρήση του δικαιώματος των κρατουμένων για εκπαιδευτικές άδειες αφού πρώτα του δόθηκε η άδεια να δώσει πανελλήνιες εξετάσεις όπου και πέτυχε την είσοδό του στο ΤΕΙ Διοίκησης Επιχειρήσεων... Το κράτος του αρνείται το δικαίωμα στις εκπαιδευτικές άδειες αντίθετα με ότι όφειλε να κάνει... Η ουσία είναι εκεί, όλα τα υπόλοιπα για το αν είναι αναρχικός ή όχι, αν λήστεψε τράπεζα και γιατί, είναι παραφιλολογία... Παρά την κατάσταση στην οποία βρίσκεται, ανήμερα της γιορτής του, θα ήθελα να ευχηθώ στον Νίκο Ρωμανό χρόνια του πολλά, με υγεία...

Η αιτία για τα μαλλιά μας που ασπρίζουν, τα παραπάνω κιλά που βάζουμε, την κατάχρηση στο φαΐ, το τσιγάρο και το ποτό, αυτό που μας γερνάει είναι η ευθύνη... Η έννοια για το αύριο, για το παιδί, για την υγεία, για τα λεφτά που δεν φτάνουν... Αυτή φταίει, αυτή μας κλέβει τη ζωή...

Ταιριάζει σε μια blue Sunday όπως η σημερινή...

Πριν από μια ώρα περίπου απέρριψα μια επαγγελματική πρόταση... Οι κυριότεροι λόγοι ήταν το ότι δεν ήθελα να διαταράξω την καθημερινότητα της οικογένειάς μου η οποία δοκιμάστηκε σε κάποιον βαθμό τον τελευταίο καιρό και το ότι η προσφορά δεν με κάλυπτε οικονομικά... Ο λόγος που το καταγράφω στο blog μου είναι γιατί θέλω να θυμάμαι ότι ο χρόνος είναι πολύ πολύτιμος για να τον πουλήσεις σε χαμηλότερη τιμή από αυτή που σκοπεύεις όταν μάλιστα θα τον στερήσεις από την οικογένειά σου και τον εαυτό σου... Πάμε για άλλα, καλύτερα και πιο μεγάλα και δεν μιλάω μόνο για το ύψος των απολαβών...