Aντίθεση όχι θέση...

Επ' αφορμής κάποιων συζητήσεων που είχα το τελευταίο δεκαπενθήμερο με διαφορετικούς ανθρώπους που είχαν πανομοιότυπες αντιδράσεις κατά τη διάρκεια της κουβέντας θα ήθελα να υπογραμμίσω το εξής: Η συνεχής άρνηση, απόρριψη και απαξίωση των πάντων, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι έχεις άποψη όταν δεν έχεις κάτι εναλλακτικό και ρεαλιστικό να προτείνεις... Φανερώνεις ίσως ότι ζεις στον κόσμο σου, ότι είσαι περισσότερο φοβισμένος απ' όσο θες να δείχνεις ή απ΄όσο είναι οι υπόλοιποι αλλά άποψη το "δεν", το "όχι" και το "μην", δεν το λες... Όταν θες να γκρεμίσεις κάτι πρέπει να είσαι έτοιμος να χτίσεις κάτι άλλο στα ερείπια που θα αφήσεις αλλιώς θα γεμίσεις τον τόπο συντρίμμια, και αυτό το κάτι πρέπει να στηρίζεται πάνω σε ρεαλιστικά επιχειρήματα και όχι τι ξινίζει και τι βρωμάει σε σένα...

Σχόλια

  1. Πέστα! Είναι το πιο εύκολο να απαξιώνεις. Το να προτείνεις αντίλογο και να σηκώνεσαι απ' την καρέκλα σου είναι που θέλει δουλειά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το ποστ αυτό γράφτηκε επ' αφορμής δύο συζητήσεων, μιας με συνομιλητή εξ αριστερών και μια με συνομιλητή εκ δεξιών... Και στις δύο περιπτώσεις και οι δύο δεν είχαν να προτείνουν επί της ουσίας τίποτα παρά μόνο κραυγές και τσιτάτα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. δε χρειάζεται να τσιτώνεις...δυστυχώς ή ευτυχώς, σπανίζει και το αυτό το είδος - έχουμε φτάσει στο σημείο και ο αφορισμός να αποτελεί πολιτική θέση, σε μια περίοδο γκλαμουριάς και απάθειας... μου αρέσει αυτός που χαρακτηρίζεις "δεξιός" - πολύ μου αρέσει ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μητς, ασχέτως του τσιτώματός μου δεν νομίζω ότι μπορώ να χρησιμοποιήσω κάποιον άλλο όρο, πλην του "δεξιός"...

    Έχω άδικο?

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου