Ψαροκόκαλο...

Από αύριο, Θεού θέλοντος, η οικογένειά μας γίνεται τετραμελής... Έχουμε ραντεβού πρωί πρωί στο μαιευτήριο, καισαρική όπως και στον Σ... Η εγκυμοσύνη της Μ. μου φτάνει στο τέλος της, μια εγκυμοσύνη πιο δύσκολη και κουραστική από την πρώτη αφού σε αυτούς τους 9 μήνες έγιναν τόσα πολλά, μέχρι και στο χειρουργείο μπήκα, αφήνοντας την Μ. με την κοιλιά στο στόμα να τρέχει μέσα στο σπίτι να φροντίσει και μένα και τον Σ. ...  Αύριο έρχεται ο "τοσοδούλης" όπως τον λέει η Μ. γιατί δεν είναι τόσο βαρύς όσο ο Σ. όταν γεννήθηκε... Αύριο έρχεται ο "τοσοδούλης"κι εγώ είμαι άρρωστος, βήχω, τρέχει η μύτη μου, τα αυτιά μου είναι βουλωμένα κι έχω πονοκέφαλο, θα πάρω χειρουργική μάσκα για να φοράω όταν τον δω...

Πόσο βολικό θα ήταν αν η μέρα δεν είχε 24 ώρες αλλά περισσότερες, 36 ας πούμε ή 48... Πώς να χωρέσω όλα αυτά που πρέπει και θέλω να κάνω σε 24 μόνο ώρες; Ακόμα δεν το έχω καταφέρει...  Μέσα στο 24ώρο πρέπει να στριμώξω 8 ώρες το λιγότερο που βρίσκομαι στη δουλειά και 5 με 6 ώρες ύπνου για να μπορώ να λειτουργώ χωρίς να κουτουλάω στα ντουβάρια από την νύστα...  Πρέπει να βρω χρόνο να περάσω με το παιδί μου, να παίξω μαζί του, να μην χάσω τις στιγμές μαζί του που δεν ξαναγυρνάνε πίσω...  Πρέπει να βρω χρόνο να περάσω με την Μ., την σύντροφο, τον άνθρωπό μου, την φίλη μου, γιατί πριν και πάνω απ' όλα η ζωή μας ξεκίνησε από εμας τους δυο μαζί μόνους μας κι εκεί θα καταλήξει, φτάνει να προσπαθούμε για αυτή...  Πρέπει να βρω χρόνο για μένα, για τον εαυτό μου, να δω τους φίλους μου, να διαβάσω το βιβλίο μου, να δω κάποια ταινία, να γυμναστώ... Πρέπει να βρω χρόνο να μελετήσω, να αποκτήσω επιπλέον skills που ίσως να με βοηθήσουν και να μην μείνω άνεργος ή αν μείνω άνε

Ο καλύτερος φίλος του γιου μου στον παιδικό σταθμό είναι ο Άμπι και είναι από την  Ιορδανία... Στα μυαλά των παιδιών σε αυτές τις ηλικίες δεν υπάρχουν έθνη, θρησκείες ή πολιτικές ιδεολογίες... Αυτές είναι διαχωριστικές γραμμές που δημιουργούνται αργότερα, κάποιοι μεγάλοι τις διδάσκουν και μαθαίνουν τα παιδιά να ζουν με αυτές... Η κατάσταση με τους φασίστες έχει εκτροχιαστεί...  Όταν δεν φωτογραφίζονται με τους "φίλους" τους μέσα στη Βουλή , ιδρύουν φιλανθρωπικές οργανώσεις - ρατσιστικές καρικατούρες , σκοτώνουν , τραμπουκίζουν ... Σκέφτομαι πολλές φορές πως μπορεί να μην είναι μακρυά η μέρα εκείνη που θα βρεθούν έξω από τον παιδικό σταθμό που πάει ο γιος μου και θα ζητήσουν να φύγουν τα παιδιά των μεταναστών... Και μετά από αυτή  την ημέρα μπορεί να έρθει μια άλλη μέρα που θα έρθουν για τα παιδιά των άθεων, των αριστερών, για τα παιδιά με ειδικές ανάγκες που δεν πληρούν το πρότυπο του Σπαρτιάτη οπλίτη...  Δεν πρέπει να περιμένουμε να έρθουν αυτές οι μέρες... Το αυγό

Χθες κάναμε την εξέταση Β' Επιπέδου και είδαμε το μπεμπάκι.... Όλα πάνε καλά, ο μπόμπιρας είναι super... Λέω μπόμπιρας διότι επιτέλους κάθισε ήσυχος και είδαμε το φύλο του, θα κάνουμε σετάκι τα αγοράκια, αλίμονό μας αν είναι τόσο ζωηρός όσο είναι μέσα στην κοιλιά... Προσθέτω λοιπόν καινούργιο tag, δεν γίνεται να έχει ο ένας γιος και ο άλλος να μην έχει, θα παρεξηγηθεί...