Η κυρία Σαπφώ, η δασκάλα μου...
Την θυμήθηκα χθες όταν στο phorum ανέβασε κάποιος topic για το διήγημα του Γκόρκι, "Η φλογερή καρδιά του Ντάνκο" ... Το είχα διαβάσει στο δημοτικό, στην πέμπτη ή την έκτη δημοτικού, το είχα δανειστεί από την δανειστική βιβλιοθήκη της τάξης μου που η κυρία Σαπφώ οργάνωσε και δημιούργησε και έγινε τελικά δανειστική βιβλιοθήκη όλου του σχολείου... Η κυρία Σαπφώ, η δασκάλα μου, ήταν από ένα χωριό κοντά στα Βατερά της Λέσβου... Η εμφάνιση της ήταν στερεοτυπικά μυτιληνέικη, πολύ σγουρά μαλλιά και μεγάλη μύτη... Χτυπούσε το "νι" και "λι" και ειδικά όταν τσαντιζόταν του έδινε και καταλάβαινε καθώς διάνθιζε την ομιλία της με καθαρά χωριάτικες εκφράσεις ( "Πόσο κάνει ο βούτυρος , μπρε;" )... Ήταν η δασκάλα μου για τέσσερα χρόνια, από την τρίτη μέχρι και την έκτη δημοτικού και πραγματικά το έχω σκεφτεί πολλές φορές ότι αν υπάρχει ένας λόγος που κατάφερα να μπω στο πανεπιστήμιο, που κατάφερα να σκέφτομαι λίγο παραπέρα από αυτό που μου λένε οι άλ