Ψαροκόκαλο...

...Η προσωπική μου πρόβλεψη είναι ότι η συμφωνία θα περάσει από τη Βουλή αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ θα διασπαστεί, θα γίνει οικουμενική κυβέρνηση αλά Παπαδήμος και σε ένα χρόνο το πολύ ξανά εκλογές... Αυτά έγραφα στις 23/06/2015 και μέχρι τώρα επιβεβαιώθηκα στην πρώτη πρόβλεψη, η δεύτερη πρόβλεψη έχει επαληθευτεί επί της ουσίας και περιμένουμε για τις άλλες δύο οι οποίες στα δικά μου μάτια είναι κι αυτές πολύ πιθανές να επαληθευτούν, εδώ είμαι κι εδώ είστε...

Σήμερα πήγαμε στην θάλασσα για πρώτη φορά φέτος και στην τσέπη του μαγιό βρήκα ένα δίευρω ξεχασμένο από πέρυσι... Το άφησα εκεί... Κάτι μου λέει ότι έτσι όπως πάνε τα πράγματα, σε λίγο καιρό αυτό το δίευρω θα θεωρείται καβάντζα...

...να τα καταφέρνε λέει ο Τσίπρας να επιτύχει μια συμφωνία η οποία θα εξασφάλιζε την παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ χωρίς να χρειαστεί να πάρει υφεσιακά μέτρα (περικοπές και μειώσεις μισθών και συντάξεων κυρίως ) και παράλληλα να επιτύχει διακανονισμό του χρέους... Θα εκλεγόταν πρωθυπουργός για τα επόμενα 47 χρόνια με ποσοστά σαν αυτά που έπαιρνε ο Σαντάμ Χουσεΐν στο Ιράκ ενώ τα υπόλοιπα κόμματα πλην ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως η ΝΔ θα εξαφανίζονταν από τον πολιτικό χάρτη... Θα γινόταν εξέχον μέλος του club στο πάνθεον των εθναρχών και των εθνικών ευεργετών στον αιώνα τον άπαντα...

Σκέφτομαι τον αδελφό μου που περνάει ζόρια για ακόμα μια φορά, γιατί η τύχη του γύρισε άλλη μια φορά την πλάτη...  Έχει κάνει κι αυτός τα λάθη του αλλά είναι κι άτυχος, πολύ άτυχος...  Θα μπορούσε κι έπρεπε, να του κάτσει αυτή την φορά η μπίλια στην σωστή θέση...  Δεν ήταν παράλογη η επιθυμία ούτε και απίθανη ακόμα και για τους κωλοκαιρούς που ζούμε...  Τον σκέφτομαι και σκέφτομαι πόσο εύκολο είναι να μισήσεις τα πάντα γύρω σου, την κοινωνία, τους άλλους, τον ίδιο σου τον εαυτό όταν σου στερούν τη δυνατότητα να κάνεις σχέδια για το μέλλον...  Είναι εύκολο, απλά αφήνεσαι και συμβαίνει αλλά δεν πρέπει να το αφήσεις να συμβεί γιατί πέφτεις στην λακκούβα της μιζέριας κι άντε μετά να ξαναβγείς...  Όσο κλισέ κι αν ακούγεται, σφίγγεις τα δόντια, σηκώνεσαι και συνεχίζεις, γιατί αυτό σου μένει και αυτό πρέπει να κάνεις...

Σε συνέχεια του προηγούμενου post και σε συνδυασμό με την επικαιρότητα, ένα ισοδύναμο μέτρο το οποίο θα μπορούσε να προταθεί στην τρόικα... ωωω, με το συμπάθειο, στους θεσμούς, είναι η επιβολή αυστηρότατου προστίμου σε οποιονδήποτε πετάει σκουπίδια στο δρόμο, εκτός των κάδων σκουπιδιών που τοποθετούν οι δήμοι...  Σκεφτείτε αν το κράτος έπαιρνε 1 € για κάθε πεταμένο αποτσίγαρο, χαρτάκι, κουτί αναψυκτικού, και ότι άλλο, η Ελλάδα θα εξοφλούσε τα χρέη της καθώς και τα χρέη των υπολοίπων χωρών της Βαλκανικής... Άσε που θα επωφελούνταν και το περιβάλλον... Ελπίζω πραγματικά να διαβάζει κάποιος από το Υπουργείο Οικονομικών αυτό το blog διότι πιστεύω ότι έχω βρει την λύση για τα οικονομικά προβλήματα της χώρας...

Η αιτία για τα μαλλιά μας που ασπρίζουν, τα παραπάνω κιλά που βάζουμε, την κατάχρηση στο φαΐ, το τσιγάρο και το ποτό, αυτό που μας γερνάει είναι η ευθύνη... Η έννοια για το αύριο, για το παιδί, για την υγεία, για τα λεφτά που δεν φτάνουν... Αυτή φταίει, αυτή μας κλέβει τη ζωή...

Το νόημα της ζωής είναι να βρεις τα σημαντικά πράγματα, αυτά που σε κάνουν ευτυχισμένο και σε γεμίζουν, και να τους δώσεις απόλυτη προτεραιότητα και όλα τα υπόλοιπα να τα βάλεις στην αναμονή ή στην απόρριψη... Συνταγή για το ποια είναι τα σημαντικά πράγματα της ζωής δεν υπάρχει, ο καθένας πρέπει να τα βρει μόνος του, να σκεφτεί τι μετράει γι' αυτόν και τι τον γεμίζει και να εστιάσει εκεί... Πρόσωπα και καταστάσεις που δεν ανήκουν στα σημαντικά πρέπει να μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα ή να αγνοούνται... Ένα μυαλό χειμώνα καλοκαίρι δεν αντέχει να αντιμετωπίζει τα πάντα ως critical... Τέλος...

Η ψόφια: Το χέρι απλωμένο σαν κουπί, η παλάμη δεν κλείνει καλά καλά, δεν ασκεί καμία δύναμη... Μάλλον βαριέται ή είναι πολύ ντροπαλός/ή... Η μακρυά κι αγαπημένοι: Γίνεται με το χέρι τεντωμένο σαν σε παρέλαση, δημιουργώντας την μέγιστη δυνατή απόσταση μεταξύ των συμμετεχόντων... Η λαβή είναι ενδεχομένως ψόφια ή και όχι... Οριοθετεί τις αποστάσεις, στέλνει μήνυμα ότι δεν θέλει πολλά πολλά, γίνεται κυρίως από γυναίκες... Η στιβαρή: Είναι δυνατή χωρίς να είναι οδυνηρή, γίνεται με ελαφριά λυγισμένο τον αγκώνα, η καλύτερη εφαρμογή της γίνεται από άντρες με μεγάλες παλάμες... Προδίδει αυτοπεποίθηση, ενίοτε αλαζονεία αλλά όχι πάντα... Η κοκαλοθραύστης: Είναι δυνατή και οδυνηρή... για τον άλλο... Ο αγκώνας είναι λυγισμένος και κοντά στο σώμα και σε συνδυασμό με την δυνατή λαβή αναγκάζει τον απέναντι να πλησιάσει... Συνοδεύεται από κοίταγμα στα μάτια...έντονο... Εκφράζει επιθετικότητα και απειλή, στέλνει μήνυμα για το ποιος είναι το κυρίαρχο αρσενικό... Γίνεται από άντρες (εννοείται)...