Ψαροκόκαλο...

Χαζεύοντας τα statistics του "Ψαροκόκαλου" την τελευταία εβδομάδα παρατηρώ ότι τις περισσότερες παραπομπές τις έχω από αυτό το blog ... Είναι το blog μιας Γερμανίδας πιτσιρίκας, στα γερμανικά (τα οποία δεν μιλάω), personal/photo/fashion θεματολογίας απ' όσα κατάλαβα από το Google Translate , το οποίο δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το "Ψαροκόκαλο" , ούτε κάποιο link προς αυτό... Μάλλον τα έχουνε παίξει τα blogger statistics...

Από Enet

Ο θεματοφύλακας των ιερών και οσίων, ο στυλοβάτης του έθνους, ο άγγελος προστάτης του τρισχιλιετούς DNA μας...Στηριγμένη περισσότερο στην εξουσία και την επιβολή παρά στην αγάπη και την στοργή, διαιωνίζει αγκυλώσεις και απωθημένα γενεών... Η ασφυκτική σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ των μελών της και κυρίως μεταξύ γονέων και παιδιών, είναι σχέση εξάρτησης, αδυναμίας να νιώσει καλά ο γονιός εκτός της σχέσης με το παιδί λόγω των συναισθηματικών ελλειμμάτων που έχει με αποτέλεσμα να αγκιστρώνεται πάνω στο παιδί και να το πλάθει όχι όπως θα ήταν καλό για αυτό αλλά με γνώμονα τι ο γονιός πιστεύει ότι είναι καλό, προβάλλοντας πάνω στο παιδί τα δικά του απωθημένα και όνειρα... "Κανένας δεν θα σε αγαπήσει σαν το γονιό σου", "Μάνα είναι μόνο μία" ... Αυτός είναι ο εκβιασμός που γίνεται στα παιδιά για να υποταχθούν στην εξουσία του γονιού τους, στην αλάνθαστη γνώμη του, στην αυθεντία του...  Η σχέση δεν αναπτύσσεται σε μια βάση αμοιβαίου σεβασμού και κατανόησης αλλά με λογικές

Τα μέτρα ανακοινώθηκαν κι εγώ δεν έχω διάθεση ούτε να σχολιάσω ούτε τίποτα... Τι να πω που δεν το έχω ξαναπεί εγώ ή κάποιος άλλος;  Η δουλειά έχει αυξηθεί πολύ και έχει γίνει πολύ πιεστική... Δουλεύω περισσότερο από ποτέ, βγάζω περισσότερα από ποτέ αλλά είμαι ίσα βάρκα ίσα γιαλό... Τώρα με την μείωση του αφορολόγητου και τους νέους φόρους φοβάμαι ότι η βάρκα θα βάλει νερά...  Είναι πολύ σκληρό να βλέπεις τα όνειρά σου να καταρρέουν... Όταν παντρεύτηκα, σχεδίαζα να αγοράσω ένα δικό μου σπίτι, τώρα κάτι τέτοιο μοιάζει πια πολύ δύσκολο αν όχι ακατόρθωτο... Υπάρχει και η καβάντζα μιας μικρής οικογενειακής περιουσίας αλλά δεν θέλω να βάλω τη ζωή μου στα καλούπια που έφτιαξαν άλλοι για τη δική τους... Νιώθω συνυπεύθυνος για ότι γίνεται... Όχι γιατί "μαζί τα φάγαμε" , αλίμονο ούτε κοκαλάκι δεν γλείψαμε, αλλά γιατί επαναπαύτηκα και δεν αντέδρασα όταν οι μύγες ήταν πιο παχιές... Τώρα ψάχνω το σθένος να σηκωθώ από την καρέκλα μου... εγώ και μια κοινωνία ολόκληρη... Μακρύ, καυτό κ

Χθες ( 10 χρόνια από τον θάνατο του Joey Ramone ) το απόγευμα είχαμε πάει οικογενειακώς βόλτα στο Χαλάνδρι... Πήγαμε στο H&M που έχει βγάλει μια σειρά t-shirts για μωρά και παιδάκια με στάμπες συγκροτημάτων και αγοράσαμε μια μπλούζα Ramones στον κύριο Σ. για να είναι το πιο punk μωρό της παιδικής χαράς... Θα πάρω μια και για μένα  για να τις φοράμε μαζί και να είμαστε ασορτί!!! :)

Να δω πως θα ξεμπλέξω με το μπαλάκι που μου ήρθε... Δεν είναι report αυτό μανούλα μου, κόλαση είναι... :(

Κοίτα τι μου φέρνει στο μυαλό η επικαιρότητα... Λυντσάρισμα ή κατ' ευφημισμό Νόμος του Λυντς ή Λύντσειος νόμος ονομάζεται η συνοπτική διαδικασία που αναπτύχθηκε στις ΗΠΑ, κατά την οποία ο όχλος προβαίνει αμέσως και χωρίς καμία νομική διατύπωση στην εκδίκαση εγκληματία, καθώς και στην άμεση και "επί τόπου" (χώρου του εγκλήματος) εκτέλεση του ενόχου. Πρόκειται για μια μορφή αυτοδικίας και είναι παράνομη. Το όνομα της παράνομης αυτής τιμωρίας πιθανολογείται ότι προέρχεται από κάποιον γαιοκτήμονα (W. Lynch: 1742-1820) με το όνομα Λυντς, κάτοικο της πολιτείας Βιρτζίνια των ΗΠΑ, ο οποίος και είχε οργανώσει παράνομες ομάδες με σκοπό την άμεση τιμωρία με εκτέλεση των εγκληματιών και ιδιαίτερα των συμπαθούντων (loyalists) τους Άγγλους, κατά την Αμερικανική επανάσταση. Αρχική εφαρμογή του Νόμου του Λυντς έγινε στις ΗΠΑ σε περίοδο έλλειψης τακτικών δικαστηρίων. Έτσι κατά το 1889 συνέβησαν περίπου 4000 λυντσαρίσματα στις νότιες πολιτείες και μία μόνο στην περιοχή τη

... Έλληνα οδηγέ...  Ναι, σε εσένα μιλάω άξεστο γομάρι...  Δεν θα πάθεις τίποτα αν μια φορά στο τόσο σταματήσεις και παραχωρήσεις προτεραιότητα στον γονιό με το καροτσάκι ή στον παππού που προσπαθούν να διασχίσουν το δρόμο... Δεν θα χάσεις το αντριλίκι σου ή την θηλυκότητα σου, δεν θα συρρικνωθεί το θλιβερό τσουτσουνάκι σου προέκταση του οποίου νομίζεις ότι είναι το σαράβαλο που καβαλάς...  Σκέψου ηλίθιε ότι μπορεί να είναι ο γέρος πατέρας σου ή η γυναίκα σου και το παιδί σου που προσπαθούν να διασχίσουν το δρόμο με κίνδυνο να τσαλαπατηθούν από αυτοκίνητα που τρέχουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα που τα οδηγούν Νεάτερνταλ που νομίζουν ότι παίζουν video game...  Δεν με ενδιαφέρει αν βιάζεσαι, δεν με ενδιαφέρει αν έχεις άγχος... Απαιτώ από εσένα στοιχειώδη ευγένεια και στοιχειώδη σεβασμό των κανόνων του Κ.Ο.Κ....  Και όχι καριόλη, επειδή ξέρω τι θα σκεφτείς, δεν είμαστε όλοι ίδιοι...  Εγώ δεν κάνω τέτοιες μαλακίες όταν οδηγώ...

Σπρώχνω το καρότσι του Σ. στον ανήφορο της Αγίου Ιωάννου... Σε αντίθετη κατεύθυνση με εμένα κινείται χαριτόβρυτος δεσποινίς μεταξύ 25 και 30 που μιλάει στο hands-free και δείχνει πολύ σοβαρή... Κρυφακούω την συνομιλία: Κοίτα, έχει γίνει κάτι... ... Εεεε...βασικά μου τελείωσε το... make up (!!!) Σκέφτομαι: "Αχ, δύσμοιρη τι σε βρήκε..."

Ανοίγω και κλείνω τα βιβλία και άκρη δεν βρίσκω... Βάζω το κεφάλι κάτω, μελετώ, απογοητεύομαι και φτου και από την αρχή... Δουλεύω το ρημάδι το Visual Studio εδώ και τρία χρόνια και δεν έχω καταφέρει ακόμα να το αγαπήσω... Ψάχνω να βρω κάτι άλλο να για να διοχετεύσω την ηλεκτρονική μου δημιουργικότητα αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι ψάχνω σωστά... Λέω να ξαναπιάσω την Python που άφησα στην μέση πριν μερικούς μήνες κι ελπίζω να μην με φάει το φιδάκι...