Αναρτήσεις

The Dark Tower (the movie)...

Εικόνα
Το 2017 είναι το έτος του Μαύρου Πύργου αφού διάβασα όλα τα βιβλία της saga και φυσικά δεν γινόταν να μην δω την ταινία που κυκλοφόρησε φέτος... Η αλήθεια είναι ότι ξεκίνησα έχοντας χαμηλές προσδοκίες διότι οι μεταφορές στο σινεμά ή την τηλεόραση των έργων του Stephen King δεν είναι συνήθως πολύ επιτυχημένες και κατά την άποψή μου είχα δίκιο...   Δεν ξέρω πως θα αντιμετώπιζα την ταινία αν δεν είχα διαβάσει τα βιβλία, πιστεύω ότι σίγουρα θα είχα διαφορετική άποψη αλλά τα έχω διαβάσει και αυτή η γνώση με κάνει να την θεωρώ αφόρητα αποσπασματική, γεμάτη πασαλείμματα και αλλοιώσεις της αυθεντικής ιστορίας... Για να είμαι δίκαιος, η ταινία δεν ισχυρίζεται ότι είναι πιστή αντιγραφή του πρώτου βιβλίου της σειράς, το λέει ρητά ότι είναι στηριγμένη στα βιβλία αλλά οι παραδοχές που κάνει βγάζουν το μάτι του Πιστού Αναγνώστη...  Κατ' αρχήν και χωρίς καμία ρατσιστική διάθεση, δεν μπορεί να διαβάζεις σε 7 βιβλία για τα γαλάζια σαν πάγο μάτια του Ρόλαντ και για την ψηλόλιγνη φιγούρα

Ο βατήρας...

Διάβασα πρόσφατα το παρακάτω απόσπασμα από το βιβλίο του Jorge Bucay «Ο Δρόμος της Συνάντησης» : Το σπίτι όπου έζησε το παιδάκι που ήμουν κάποτε, και τα πρόσωπα με τα οποία μοιράστηκα την οικογενειακή μου ζωή υπήρξαν ο βατήρας πάνω στον οποίο πάτησα για να εκτελέσω το άλμα προς την ενήλικη ζωή μου. Η οικογένεια αποτελεί πάντοτε τον βατήρα, και κάποια στιγμή πρέπει να σταθούμε στην άκρη του και να πραγματοποιήσουμε το άλμα προς τον κόσμο και τη μετέπειτα ζωή. Αν, καθώς πάω να πηδήξω από τον βατήρα, πιαστώ από κάπου και κρεμαστώ, θα μείνω εκεί να κρέμομαι και δεν θα πραγματοποιήσω το ταξίδι μου ποτέ. Το σπίτι που εγώ έζησα την παιδική μου ζωή και οι άνθρωποι που μοιράστηκα την οικογενειακή μου ζωή δεν ήταν αυτός ο βατήρας... Μου έδωσαν αγάπη, δεν το αμφισβήτησα ποτέ αυτό, αλλά δεν μου έδωσαν κανένα από τα απαραίτητα εφόδια που χρειάζεται ένα παιδί για να βγει έξω και να αντιμετωπίσει τον κόσμο... Ούτε πως να αγαπάς και να σέβεσαι πρώτα απ' όλα τον εαυτό σου, ούτε το πως

QlikView - Local directory service provider...

Το QlikView προσφέρει μια πληθώρα επιλογών όσων αφορά τη διαχείριση των χρηστών οι οποίοι θα έχουν πρόσβαση στο Access Point... Κάποιες από αυτές τις επιλογές χρησιμοποιούν NTFS Authorization (το οποίο χειρίζονται τα Windows) και κάποιες DMS Authorization  ( το οποίο χειρίζεται το QlikView)... Κάποιες από αυτές τις επιλογές δεν μπορούν να λειτουργήσουν παράλληλα ακριβώς λόγω αυτή της διαφοροποίησης στο Authorization, όπως ας πούμε ο Active Directory service provider (NTFS) με αυτόν του Custom Directory (DMS)... Αυτές τις ημέρες εμφανίστηκε μια ενδιαφέρουσα περίπτωση στην δουλειά όταν κλήθηκα να δώσω πρόσβαση στο QlikView  σε χρήστες οι οποίοι δεν ανήκαν στο εταιρικό Active Directory... Όπως προείπα η λύση του Custom Directory απορρίφθηκε αφού δεν ήταν συμβατά τα Authorization types των δύο service connectors (AD και Custom) οπότε η λύση που επιλέχθηκε ήταν αυτή του Local directory provider...  Όπως θα δούμε και στο σχετικό help page της QlikView  , o connector χρησιμοποιεί την λί

"Ο Μαύρος Πύργος VII - Ο Μαύρος Πύργος" του Stephen King

Εικόνα
...Όλα τα καλά πράγματα τελειώνουν κάποτε, Πιστέ Αναγνώστη. Ακόμα κι ο Stephen King δεν μπορεί να πλάσει μια ιστορία που να διαρκέσει για πάντα... Αυτή είναι η πικρή αλήθεια ακόμα και όταν μιλάμε για ένα έπος όπως αυτό του Μαύρου Πύργου...  Το τέλος ήρθε και ήδη νιώθω το αίσθημα της απώλειας όπως όταν χάνεις ένα πιστό σύντροφο της καθημερινότητάς σου... Το τελευταίο και ογκωδέστατο βιβλίο του Μαύρου Πύργου, περιγράφει την ολοκλήρωση της αναζήτησης του Ρόλαντ από τη Γαλαάδ... Παρά το μέγεθός του κυλά σαν νερό... Τα απομεινάρια του κα-τετ του Δεκαεννιά συνεχίζουν την πορεία τους προς τον τελικό προορισμό τους υπερπηδώντας τα τελευταία εμπόδια που βάζει στο δρόμο τους ο Πορφυρός Βασιλιάς όχι όμως χωρίς κόστος...  Το φινάλε έρχεται να αποδώσει την κάθαρση για όλους... Μια επουράνια δικαιοσύνη αποδίδεται στον καθένα, ο καθένας πληρώνει για τις πράξεις του, επιβραβεύεται ή τιμωρείται... Ο King με το τέλος που επέλεξε να δώσει στο βιβλίο παίζει πολύ με την ιδέα της ύβρεως με την

Για μια σφραγίδα...

Άλλη μια ιστορία καθημερινής τρέλας, τόσο γελοία και τραγική ταυτόχρονα, χαρακτηριστική όμως της χώρας/κράτους ανέκδοτου στο οποίο ζούμε... Αν εργάζεσαι σε τράπεζα η ασφάλιση υγείας σου είναι στο ΤΑΥΤΕΚΩ...  Αν πάψεις να εργάζεσαι σε τράπεζα για να έχεις βιβλιάριο υγείας από το ΙΚΑ πρέπει πρώτα να προχωρήσεις σε διαγραφή από το ΤΑΥΤΕΚΩ... Το γιατί χρειάζεται μια τέτοια διαδικασία από την στιγμή που παύεις να έχεις ένσημα από τράπεζα και πλέον τα ένσημα σου είναι από άλλου τύπου εταιρεία, το αφήνω ασχολίαστο... Τα γραφεία του ΤΑΥΤΕΚΩ που πας να κάνεις την αίτηση διαγραφής βρίσκονται στην Χαρίλαου Τρικούπη... Πας εκεί με το βιβλιάριο υγείας, την ταυτότητα σου, κάνεις την αίτηση και σου δίνουν τη βεβαίωση διαγραφής... η οποία ΟΜΩΣ δεν έχει καμία ισχύ αν δεν πας από τα ΑΛΛΑ γραφεία του ΤΑΥΤΕΚΩ ( Upd : Είναι γραφεία του ΕΦΚΑ τελικά ) που βρίσκονται στην Πατησίων για να σου βάλουν μια σφραγίδα στη βεβαίωσή σου ... Είναι περιττό να πω το πόσο παράλογο είναι όλο αυτό, το τι κού

When all the people do all day is stare into a phone...

Εικόνα
Δεν είναι φρέσκο θέμα αλλά με απασχολεί ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό, η (κακή) χρήση των smartphones και το πως αυτή ενισχύει την αποξένωση μεταξύ των ανθρώπων κι ενδεχομένως επηρεάζει αρνητικά σε καταστάσεις όπως το stress, η κατάθλιψη και άλλα... Τα παρακάτω δύο τραγούδια ασχολούνται με αυτό τον προβληματισμό και είναι αγαπημένα...  

"Ο Μαύρος Πύργος VI - Το τραγούδι της Σουζάνας" του Stephen King

Εικόνα
Όταν είμαι άρρωστος και κάθομαι στο σπίτι, για να σκοτώσω την ώρα μου είτε θα δω κάποια σειρά είτε θα διαβάσω κάποιο βιβλίο, οι ρυθμοί "κατανάλωσης" του οποιουδήποτε μέσου όμως είναι καταιγιστικοί... Κάπως έτσι κάποτε σε μια αμυγδαλίτιδα διάβασα τις "Πύλες της Φωτιάς" σε μια μέρα, σε μια γαστρεντερίτιδα είδα όλη την πρώτη σεζόν του " Stranger Things " κ.ο.κ. ... Αυτή την φορά είμαι κλινήρης από την Τρίτη με τον λαιμό γεμάτο πύον και με 500άρα αντιβίωση δις ημερησίως οπότε ο χρόνος για διάβασμα είναι αρκετός... Έτσι λοιπόν διάβασα μέσα σε δυο μέρες το  "Ο Μαύρος Πύργος VI - Το τραγούδι της Σουζάνας" , το προτελευταίο βιβλίο της σειράς κι έχω προλάβει να διαβάσω και καμιά 300αριά σελίδες από το τελευταίο βιβλίο αλλά γι' αυτό θα τα πούμε σε άλλο post... Η ουσία είναι ότι το τέλος του μονοπατιού πλησιάζει... Μετά τα γεγονότα που συμβαίνουν στο προηγούμενο βιβλίο της σειράς  , η Σουζάνα, όμηρος μέσα στο ίδιο της το σώμα από την Μία, τη δ

Αδιέξοδο...

Αυτό είναι το feeling... Προσωπικό, επαγγελματικό, ψυχολογικό αδιέξοδο... Διαρκή βήματα μπρος και πίσω, τίποτα δεν αλλάζει απλά η επιβεβαίωση της μη επιβεβαίωσης για άλλη μια φορά... Ανεπάρκεια σε όλα...

"Ο Μαύρος Πύργος V - Οι Λύκοι της Κάλα" του Stephen King

Εικόνα
Ο Μαύρος Πύργος, μέρος 5ο... Η αναζήτηση του κα-τετ του Ρόλαντ Ντεσέιν, του τελευταίου πιστολέρο, συνεχίζεται όταν στο δρόμο τους εμφανίζονται κάποιοι αγρότες κι ένας ιερέας από ένα μέρος με την ονομασία Κάλα Σεν Μπριτζες και ζητούν τη βοήθειά τους... Κάθε 20 χρόνια περίπου οι μυστηριώδεις Λύκοι έρχονται και απαγάγουν το ένα από τα δυο δίδυμα παιδιά κάθε οικογένειας της κοινότητας και όταν αυτά επιστρέφουν έχουν μεταβληθεί σε άμυαλους γίγαντες που πεθαίνουν πρόωρα... Η μέρα της επιστροφής των Λύκων πλησιάζει...  Ο Ρόλαντ αποφασίζει να αφεθεί στο κα και να λοξοδρομήσει προς την Κάλα για να βοηθήσει τους χωρικούς... Ξέρει ότι τίποτε δεν είναι τυχαίο και ότι όλα θα υπηρετήσουν στο τέλος τον σκοπό του, την αναζήτηση του Μαύρου Πύργου και την αποκατάσταση της ισορροπίας στο σύμπαν... Το βιβλίο κινείται στα υψηλά στάνταρ που έχουν χαράξει τα προηγούμενα τέσσερα βιβλία της σειράς και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά... Παρ' όλα αυτά δεν επιδεικνύει τη ζωντάνια και τον παλμ

Λύκος...

Είμαι ένας μοναχικός λύκος... Δεν τα πάω καλά με τους ανθρώπους, τους αφήνω δύσκολα να έρθουν κοντά κι όταν έρθουν τους διώχνω εύκολα από κοντά μου, με την πρώτη ευκαιρία... Ζητάω τα πάντα από τους άλλους και φυσικά με απογοητεύουν εύκολα, κάνω όμως το ίδιο και στον εαυτό μου, τουλάχιστον είμαι δίκαιος... Τους περνάω όλους από κόσκινο, ψάχνω σχεδόν με πάθος την ευκαιρία να τους απορρίψω... Καταλαβαίνω ότι δεν είναι νορμάλ αυτό και προσπαθώ να μην υπερβάλλω αλλά έτσι τα πράγματα μπερδεύονται χειρότερα... Αμφισβητώ την κρίση μου συχνά, αναρωτιέμαι αν η άποψη που έχω για κάποιον είναι πραγματικά αποτέλεσμα μιας δεδομένης ασυμφωνίας χαρακτήρων μεταξύ δυο ανθρώπων ή του ανθρωποδιώχτη που κουβαλάω μέσα μου...  Κυνηγάω διαρκώς το πιο πολύ, το καλύτερο, ζω σε διαρκή ένταση...  Λέω ότι θα φρενάρω αλλά δεν τα καταφέρνω...  Νιώθω ότι όλοι περιμένουν από μένα πάντα κάτι επιπλέον, ότι ποτέ δεν είναι αρκετή η αγάπη, τα λεφτά, η δουλειά, τα ρούχα, τα αυτοκίνητα, πάντα χρωσ