Ψαροκόκαλο...

2 χρόνια πριν τέτοια μέρα, γύρω στις 9 το πρωί, γεννήθηκες... Στις πρώτες μας κοινές φωτογραφίες φοράω χειρουργική μάσκα γιατί ήμουν λίγο άρρωστος και φοβόμουν ότι θα σε κολλήσω... Σαν μωράκι ήσουν το πιο ήσυχο μωρό του κόσμου, καθόσουν στην αγκαλιά ή στο καρεκλάκι με τις ώρες και δεν ακουγόσουν, μόνο ύπνο, φαΐ και γέλιο...  Τώρα έχεις μεγαλώσει κι είσαι ένα παιδάκι/κεφτεδάκι γεμάτο ζωή κι ενέργεια που όλοι ξέρουν κι αγαπούν, είσαι η μασκότ του παιδικού σταθμού, ένας "αήτης μεγάλος"(=αλήτης μεγάλος) , η χαρά της ζωής, της δική μου, της μαμάς σου, του αδελφού σου που υπεραγαπάς περισσότερο απ' όλους σε αυτό τον κόσμο...  Σε αγαπώ πολύ, Θ. μου, χρόνια σου πολλά!

«...όλοι εσείς, αστυνομικοί, δικαστές, δικηγόροι, φύλακες, γιατροί, επιτροπές, συγγραφείς, ενώσατε της δυνάμεις σας προσπαθώντας να βρείτε τη γιατρειά για το έγκλημα, τα αίτια και τα αποτελέσματά του. Με όλη αυτή τη συσσωρευμένη γνώση και τη δύναμη που διαθέτετε, δεν καταφέρατε απολύτως τίποτα, εκτός –ίσως- από το να κάνετε τα πράγματα χειρότερα. Η κοινωνία είναι αυτή που δημιουργεί το έγκλημα, η κοινωνία είναι αυτή που το διαιωνίζει. Είμαι 36 χρονών και υπήρξα εγκληματίας όλη τη ζωή μου. Έχω 11 καταδικαστικές αποφάσεις. Έχω περάσει 20 χρόνια από τη ζωή μου στις φυλακές. Γνωρίζω γιατί είμαι εγκληματίας. Είμαι επειδή γνώρισα τη βία του ισχυρού από πολύ νωρίς. Και προτίμησα να γίνω εγώ ο ισχυρός. Έχω παραβιάσει κάθε νόμο που έχει υπάρξει, θα παραβίαζα και άλλους τόσους αν υπήρχαν...» Τα λόγια αυτά ανήκουν στον Carl Panzram  ενός ανθρώπου απειλή για οποιονδήποτε περπάτησε ποτέ σε αυτή τη γη... Οι πράξεις του και τα εγκλήματά του ήταν ιδιαίτερα ειδεχθή και ασυγχώρητα διαβάζο

Τις τελευταίες μέρες ανακάλυψα στην πράξη ότι το να μιλάς χαμηλόφωνα με σταθερό τόνο φωνής εκπέμπει μια ηρεμία η οποία είναι μεταδοτική... Το δοκιμάζω και στα παιδιά μου τις τελευταίες μέρες και είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι επιδρά θετικά στην συμπεριφορά τους...  Σκέφτομαι ήδη ταξίδια και διακοπές, έξω από το παράθυρο ο ήλιος λάμπει κι εγώ σκέφτομαι το πόσο θα ήθελα να βρίσκομαι σε μια παραλία και να πίνω τον καφέ μου... Οι υποχρεώσεις έχουν μαζευτεί η μια πάνω στην άλλη τον τελευταίο καιρό και ο χρόνος είναι είδος πολυτελείας... Ο λόγος είναι ότι τα μαθήματα που παρακολουθώ on line για να πάρω ένα δίπλωμα εξειδίκευσης απαιτούν προσπάθεια και χρόνο... Νιώθω σαν ξεφούσκωτο λάστιχο (πάλι), νομίζω ότι θα πατήσω λίγο φρένο, ας καθυστερήσει η απόκτηση του διπλώματος, δεν χάθηκε κι ο κόσμος...(;) Αλήθεια, δεν χάθηκε; Δεν θα χαθεί μέχρι τις 30 Ιουνίου; Θα πτωχεύσει η χώρα ή θα την σώσει ο Γιάνης με το ένα ν; Τόσα χρόνια τα ίδια και τα ίδια, πάντα βρισκόμαστε στον ίδιο παρονομαστή.

Τι γίνεται όταν μια κοινωνία εξωραΐζει το παρελθόν της και κρύβει τις βρωμιές της κάτω από το χαλί; Τι γίνεται όταν ένας άνθρωπος αρνείται εκούσια ή ακούσια να αντιμετωπίσει τους δαίμονες του κατά πρόσωπο; Το μόνο σίγουρο είναι ότι η έκρηξη που θα επαναφέρει στο προσκήνιο διογκωμένο κάθε πρόβλημα και μυστικό του παρελθόντος, θα είναι σφοδρή... Στο τρίτο κατά σειρά βιβλίο του  Jo Nesbø  με πρωταγωνιστή τον Harry Hole , o Νορβηγός συγγραφέας ξεκινά την αποδόμηση του σκανδιναβικού ονείρου που συνέχισε και σε μεταγενέστερα βιβλία του... Πυρήνας της υπόθεσης είναι η εν πολλοίς αποσιωπημένη εθελοντική συμμετοχή πολλών Νορβηγών στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο στο πλευρό των Ναζί και η προσπάθεια να καθαριστεί αυτός ο λεκές στην ιστορία της Νορβηγίας, μεταπολεμικά, γρήγορα και αθόρυβα... Παράλληλα παρακολουθούμε τον έρωτα μιας Αυστριακής νοσοκόμας κι ενός Νορβηγού τραυματία πολέμου στη βομβαρδιζόμενη από τους Συμμάχους Βιέννη... Επιστρέφοντας στο παρόν συναντάμε και πάλι τον  Harry Hole  ν

Βρέθηκα εκεί από μια παρεξήγηση και παρέμεινα από περιέργεια... Είδα θλιβερές φιγούρες να προσπαθούν να σε πείσουν ότι κρατάνε το μυστικό για τα πλούτη και άλλες εξίσου θλιβερές να ακούνε με προσοχή, είτε εξαιτίας της αφέλειας είτε εξαιτίας της ανάγκης... Μια ρουτίνα που φαίνεται να έχει επαναληφθεί πολλές φορές... Αισθάνθηκα άσχημα που παρακολουθούσα αποστασιοποιημένος χωρίς να συμμετέχω παρά μόνο με την φυσική μου παρουσία... Αισθάνθηκα άσχημα που η παρουσία μου και η στάση μου ίσως να δημιουργούσε τρύπες στο όνειρο που κάποιοι φαινόντουσαν ότι ήθελαν να πιστέψουν, γιατί αν δεν το πίστευαν τους περίμενε η απελπισία... Έφυγα στην μέση της παρουσίασης ενώ οι οικοδεσπότες μας ανέλυαν το πως ζουν και βγάζουν λεφτά από τη δραστηριότητά τους, χωρίς να καταφέρνουν όμως να κρύψουν την αγωνία από τα μάτια τους... Ένα χαμένο πρωινό...

Σήμερα σε μια συζήτηση που είχα για την σχέση μου με τα παιδιά μου μού είπαν ότι είναι πολύ τυχερά που με έχουν πατέρα...  Σπάνια έχω νιώσει πιο περηφανος από εκείνη την στιγμή που ειπώθηκε αυτη η κουβέντα, ούτε παράσημο να μου είχαν καρφιτσώσει στο στήθος...

Στην Ελλάδα λέμε, "τα εν οίκω μη εν δήμω" , δηλαδή ότι γίνεται μεσα στο σπίτι, μένει μέσα στο σπίτι... Στην Ολλανδία η συντριπτική πλειοψηφία των σπιτιών έχει τεράστια παράθυρα, χωρίς παντζούρια, οι κουρτίνες είναι δε σπάνια κλειστές... Ο κουνιάδος μου μού είπε ότι αυτό οφείλεται τόσο στην προσπάθεια να εκμεταλλευτούν κάθε αχτίδα ήλιου όσο και στο γεγονός ότι στην Ολλανδία, μια κάποτε θαλασσοκράτειρα χώρα, οι γυναίκες των ναυτικών που έλειπαν σε μακροχρόνια ταξίδια, έπρεπε να αποδεικνύουν καθημερινά την τιμιότητά τους αποδεικνύοντας ότι δεν είχαν τίποτα να κρύψουν... Με εντυπωσίασε πολύ αυτή η ιστορία, το πόσο διαφορετικές αντιλήψεις και συνήθειες δημιουργούνται σε κάθε χώρα ανάλογα με τις αντικειμενικές ανάγκες και συνθήκες...