Ψαροκόκαλο...

Απορρίπτει προκαταβολικά την συμμετοχή του στον κοινωνικό διάλογο για το ασφαλιστικό που έχει προαναγγείλει η κυβέρνηση, το ΚΚΕ... Λαμβάνοντας υπόψη το παλιότερο σύνθημά του περί πέντε κομμάτων και δυο πολιτικών, συμπεραίνω ότι στο διάλογο για το ασφαλιστικό θα εκπροσωπηθεί μόνο η μια πολιτική κατά το ΚΚΕ... Εν ολίγοις οι εργαζόμενοι για τους οποίους κόπτεται το ΚΚΕ και αυτοί που το στηρίζουν, δεν θα έχουν "φωνή" σε αυτόν τον διάλογο για αυτό το τόσο σημαντικό θέμα... Ακόμα και αν το παιχνίδι είναι στημένο και από πριν ξεπουλημένο, δεν όφειλε το ΚΚΕ να "πέσει μαχόμενο" στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων;

Πέραν της γκρίνιας και της μίρλας του περασμένου σαββατοκύριακου, τις προηγούμενες μέρες πήραμε και μια μεγάλη χαρά... Πήγαμε με την Μ. στο Ιασώ και έκανε το υπερηχογράφημα Β' επιπέδου... Ο μπέμπης είναι υγιής, αρτιμελής, στρουμπουλός και ψηλός!!! Η Μ. είχε αγχωθεί πάρα πολύ για το αν είναι καλά και "κατόρθωσε" να περάσει το άγχος της και σε μένα που, όλως περιέργως, είμαι αρκετά ψύχραιμος σε ότι αφορά το μωρό... Καθυστέρησαν και τα ραντεβού και μέχρι να μπούμε και να δούμε ότι όλα πάνε καλά, μας βγήκε η ψυχή!!! Τέλος καλό όλα καλά όμως... Το χαρμόσυνο γεγονός γιορτάσαμε εξολοθρεύοντας μια πίτσα σπέσιαλ 4χ4 από την Pizza Fan, καταστρέφοντας, εννοείται, τη διατροφή που έχουμε ξεκινήσει εδώ και δύο εβδομάδες...

Άθλιο σαββατοκύριακο, κακή διάθεση, πολλή κούραση, πολύ στρες, παρεξηγήσεις κι ένας εγκέφαλος με τις ενδείξεις του όλες στο μηδέν... Ευτυχώς που έρχεται η Δευτέρα... Καληνύχτα...

Η Αριστερά ζητάει να μονιμοποιηθούν όλοι οι εργαζόμενοι στα προγράμματα stage, κάνοντας τα στραβά μάτια ότι πολλοί από αυτούς διορίστηκαν με κομματικά/αναξιοκρατικά κριτήρια... Ας υποθέσουμε ότι αυτό είναι δυνατόν καθώς όντως υπάρχουν τομείς του δημοσίου όπου υπάρχουν τρομακτικές ελλείψεις προσωπικού και οι stagier καλύπτουν πολλές από τις πάγιες ανάγκες... Υπάρχουν όμως, επίσης πολλοί, τομείς του δημοσίου όπου μόνιμοι και stagier "συνωστίζονται" σε ελάχιστες, βυσματικές θέσεις... Εκεί θα χρειαστεί να σταθμιστούν οι ανάγκες του δημοσίου σε προσωπικό για να περιοριστεί ο αριθμός των υπεράριθμων... Σε αυτές τις περιπτώσεις πρέπει να γίνει ξεκαθάρισμα, δεν είναι δυνατόν να κάθονται δυο υπάλληλοι σε μια καρέκλα, ούτε είναι δυνατόν κάποιος να πληρώνεται χωρίς να δουλεύει... Έστω ότι γίνεται κάτι τέτοιο, ποια θα είναι η αντίδραση της Αριστεράς; " Όχι στις απολύσεις" ; Να με συμπαθάτε αλλά το όλο σκηνικό μου βρωμάει από μακρυά μικροπολιτική και σπέκουλα... Σε

Η κυρία Παπαρήγα μπορεί να υπερασπίζεται το Τείχος του Βερολίνου και ότι άλλο επιθυμεί κι επίσης μπορεί να έχει δίκιο ότι οι συγκεντρωμένοι στο Βερολίνο αυτές τις μέρες γιορτάζουν όχι την πτώση του τείχους αλλά την καπιταλιστική "παλινόρθωση"... Από την πλευρά μας πάλι, οι αναγνώστες της είδησης, είτε υποστηρίξαμε ή όχι κάποια στιγμή το ΚΚΕ, έχουμε κάθε δικαίωμα να ανατριχιάζουμε από την ευκολία και το πάθος της να υπερασπίζεται μια πολιτική λογική/πρακτική που λέει ότι οι άνθρωποι και οι σκέψεις τους μπορούν να μπαίνουν σε κουτιά, είτε πραγματικά, είτε νοητά, για το "καλό" τους...

Δεν είμαι ο πιο ανοιχτός άνθρωπος του κόσμου, δεν ήμουν και ποτέ... Επιτρέπω σε κάποιους να "βλέπουν" λίγο παραμέσα μόνο σε συγκεκριμένες περιπτώσεις και υπό συγκεκριμένες συνθήκες... Μόνο η Μ. "βλέπει" περισσότερα από εμένα και αυτό οφείλεται σε αυτήν... Όταν σκοτώθηκε ο Γ., όταν ήμουν 20 χρονών, πλάνταξα στο κλάμα... Με τον Γ. ήμασταν φίλοι από 10 χρονών, αυτοκόλλητοι... Στην κηδεία του έκλαιγα με λυγμούς και δεν πήγα στο νεκροταφείο, πήγα την άλλη μέρα με τον Δ. που έλειπε σε διακοπές την ημέρα της ταφής, και την Χ. ... Από τότε και για πολλά χρόνια, δεν ξαναέκλαψα, λες και το είχα απαγορέψει στον εαυτό μου μέχρι που ένα βράδυ, μια εποχή που περνούσα κάποια ζόρια, γύριζα με ταξί στο σπίτι και καθόμουν στο πίσω κάθισμα... Το ταξί πέρασε από το σημείο που σκοτώθηκε ο Γ. (είχα ξαναπεράσει εκατοντάδες φορές) και σκέφτηκα "Πού είσαι ρε μαλάκα;" ... Λίγο μετά συνειδητοποίησα ότι τρέχανε τα μάτια μου και σκουπίστηκα γρήγορα μην με δει ο ταρίφας... Όλα α