Ψαροκόκαλο...

Το κόλλημα που έχω φάει από το καλοκαίρι και μετά με το fantasy δεν περιγράφεται... Όπως είχαμε ξαναπεί , έπεσε στα χέρια μου το καλοκαίρι το δεύτερο βιβλίο της τριλογίας  "Warcraft: War of the Ancients" , "Η ψυχή του δαίμονα" το οποίο ΡΟΥΦΗΞΑ στην κυριολεξία... Μόλις το τελείωσα πήγα και αγόρασα και τα άλλα δυο βιβλία της τριλογίας και τώρα βρίσκομαι στο τέλος του τρίτου και τελευταίου βιβλίου... Διαβάζω σε κάθε ευκαιρία, οπουδήποτε, στο λεωφορείο 7:00 το πρωί με την τσίμπλα στο μάτι, έχω καταπορωθεί... Το story είναι πάνω κάτω αναμενόμενο για fantasy, δράκοι, μάγοι, ξωτικά, δαίμονες συγκρούονται σε ένα φανταστικό σύμπαν, αναπαριστώντας την αιώνια μάχη του Καλού με το Κακό, πλέκοντας παράλληλες μικρές ιστορίες, σχετικές με τους ήρωες των βιβλίων, γύρω από την κεντρική... Για όσους δεν έχουν επαφή με το λογοτεχνικό είδος του fantasy, φανταστείτε κάτι σαν το "Lord of the Rings"  (την ταινία) αλλά σε βιβλίο... Η πλοκή είναι σφιχτοδεμένη και συμπαγής κα

Την θυμήθηκα χθες όταν στο phorum ανέβασε κάποιος topic για το διήγημα του Γκόρκι, "Η φλογερή καρδιά του Ντάνκο" ... Το είχα διαβάσει στο δημοτικό, στην πέμπτη ή την έκτη δημοτικού, το είχα δανειστεί από την δανειστική βιβλιοθήκη της τάξης μου που η κυρία Σαπφώ οργάνωσε και δημιούργησε και έγινε τελικά δανειστική βιβλιοθήκη όλου του σχολείου... Η κυρία Σαπφώ, η δασκάλα μου, ήταν από ένα χωριό κοντά στα Βατερά της Λέσβου... Η εμφάνιση της ήταν στερεοτυπικά μυτιληνέικη, πολύ σγουρά μαλλιά και μεγάλη μύτη... Χτυπούσε το "νι" και "λι" και ειδικά όταν τσαντιζόταν του έδινε και καταλάβαινε καθώς διάνθιζε την ομιλία της με καθαρά χωριάτικες εκφράσεις ( "Πόσο κάνει ο βούτυρος , μπρε;" )... Ήταν η δασκάλα μου για τέσσερα χρόνια, από την τρίτη μέχρι και την έκτη δημοτικού και πραγματικά το έχω σκεφτεί πολλές φορές ότι αν υπάρχει ένας λόγος που κατάφερα να μπω στο πανεπιστήμιο, που κατάφερα να σκέφτομαι λίγο παραπέρα από αυτό που μου λένε οι άλ

...είναι αυτά τα τελευταία λεπτά λίγο πριν ο Σ. (ο μπέμπης έχει όνομα, είχε ήδη από την κοιλιά της μαμάς του) τελειώσει το βραδινό του γάλα και μπει στο κρεβάτι του για ύπνο... Είναι τα λεπτά εκείνα που ξέρω ότι με χωρίζουν από την ξεκούραση μου γι' αυτό και μου φαίνονται αιώνες και γίνομαι ανυπόμονος... Όταν ο Σ. είναι γκρινιάρης ή "παίζει" με το γάλα του χάνω την ψυχραιμία μου και μπορεί να του μιλήσω σηκώνοντας τον τόνο της φωνής μου... Τότε εκείνος με κοιτάει όλο απορία παραξενεμένος κι εγώ νιώθω μαλάκας και μετανιώνω... 

μας κακομαθαίνετε.. .

Προσπάθησα να γράψω ένα πιο συγκροτημένο post σχετικά με την απόφαση που πήρε η κυβέρνηση σε συνεννόηση με την Ένωση Ελληνικών Τραπεζών (φυσικά...) για την καταγραφή όλων των αγοραπωλησιών μέσω μιας ηλεκτρονικής κάρτας με barcode αλλά δεν κατάφερα να βάλω τις σκέψεις μου σε σειρά οπότε θα τα πούμε τσάτρα πάτρα... Ξεπερνάω το γεγονός ότι δεν υπάρχει η υλικοτεχνική υποδομή για την υλοποίηση ενός τέτοιου έργου το οποίο για τα ελληνικά δεδομένα θα έπαιρνε μήνες ή και χρόνια για να υλοποιηθεί... Ακόμα και αν υπήρχε επίσης προκύπτουν πάρα πολλά σημαντικά ζητήματα... Δεν γνωρίζω καμιά χώρα που να έχει εφαρμόσει κάποιο ανάλογο σύστημα, η κυβέρνηση θέλει να κάνει την χώρα πειραματόζωο για να εφαρμόσει ένα μέτρο του οποίου την επιτυχία δεν μπορεί να εγγυηθεί με κίνδυνο αυτή να έχει την τύχη των περισσότερων πειραματόζωων... Η κάρτα αυτή αποτελεί ένα νέου τύπου ηλεκτρονικό φακέλωμα όπου ο κάθε πολίτης παρακολουθείται ως προς τις αγοραστικές του συνήθειες, τα μαγαζιά που ψωνίζει, τ

Σαφέστατο και στον πλέον αφελή είναι πλέον ότι τίποτα δεν μπορεί να περιμένει από τους πουλημένους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ που σκύβουν το κεφάλι σε όλες τις επιταγές της κυβέρνησης και του ΔΝΤ και χωρίς να κοκκινίζουν δικαιολογούν τις επιθέσεις που δέχονται τα εργατικά δικαιώματα... Χρέος του κάθε εργαζόμενου είναι να τους απομονώσει πολιτικά και ηθικά και να αναζητήσει αλλού, εκτός ΓΣΕΕ, όργανα και εκφραστές της αντίδρασης του... Για του λόγου το αληθές, "καμαρώστε" τον "αξιότιμο" κύριο Παναγόπουλο, πρόεδρο της ΓΣΕΕ: Παναγόπουλος: Μείωση μισθού αν η επιχείρηση έχει πρόβλημα επιβίωσης Ανοιχτό άφησε το ενδεχόμενο μείωσης μισθών σε επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης, ώστε να διατηρηθούν οι θέσεις εργασίας, άφησε ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, Γιάννης Παναγόπουλος. Όπως είπε ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ «αυτό θα πρέπει να καθορίζεται με γνώμονα τα προβλήματα που έχει η κάθε επιχείρηση». «Μπορούμε να δούμε πώς θα σώσουμε την επιχείρηση και τις θέσεις εργασίας εάν προκ

Το ρεπορτάζ είναι σαφές: Χωρίς βάση δεδομένων! Εδώ και εννέα μήνες το υπουργείο Παιδείας προσπαθεί και δεν έχει καταφέρει να δημιουργήσει μια βάση δεδομένων της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. «Είναι εξαιρετικά δύσκολο έργο η καταγραφή των υποδομών, του εκπαιδευτικού και διοικητικού δυναμικού, των φοιτητών, αποφοίτων, αυτών που παίρνουν πτυχίο κάθε χρόνο», δήλωσε η υπουργός Παιδείας. Από Ελευθεροτυπία Ο ηλεκτρονικός αναλφαβητισμός αυτής της χώρας προάγεται από την νοοτροπία των ίδιων των κυβερνήσεων που ο λαός εκλέγει και μπορεί να παίζουν ρόλο και άλλοι παράγοντες όπως η αναξιοκρατία, ο κομματισμός και η απουσία υποδομών αλλά στο τέλος της ημέρας σε κάθε περίπτωση, το αποτέλεσμα στο πηλίκο είναι μηδενικό... Ένα Υπουργείο Παιδείας που δεν έχει βάση δεδομένων για να διαχειριστεί την πληροφορία που το αφορά μπορεί να χαρακτηριστεί απλά ως ανέκδοτο, όπως ανέκδοτο είναι ότι υπάρχουν θέσεις υπαλλήλων στο Δημόσιο που δεν έχουν Η/Υ, όπως ανέκδοτο είναι (για να πιάσουμε και τον ιδιωτικό τομέα) p