Ψαροκόκαλο...

Από τα Νέα Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ έχει µόλις τελειώσει την οµιλία του – νωρίτερα είχε αναφερθεί στην έκτακτη οικονοµική ενίσχυση που θα δώσει η κυβέρνηση τον Δεκέµβριο στους χαµηλοσυνταξιούχους. Κατευθυνόµενος προς την έξοδο, ο κόσµος τον πλησιάζει και του σφίγγει το χέρι. Μια γιαγιά όµως δεν αρκείται απλώς στη χειραψία: «Γιώργο, προχώρα» του λέει. Και προσθέτει µε ενθουσιασµό: «Και τη σύνταξή µου όλη πάρε Γιώργο. Προχώρα» . Ο προηγούµενος που το είχε πει... αγνοείται.

Όποιος γυρίζει μυρίζει κι επί της ευκαιρίας του καινούργιου blog , άρχισα να ψάχνω ξανά το θέμα rounded corners με css (το οποίο είχα πει ότι θα κοιτάξω στο παρελθόν και δεν το έκανα ποτέ) και ιδού!!! Στρογγυλάδες πολλές κι αποτέλεσμα καλύτερο (νομίζω)... Το πως ήταν απλό... Πρόσθεσα τις παρακάτω γραμμές κώδικα στα elements που ήθελα (αλλάζοντας τα pixels που ορίζουν την "στρογγυλάδα" ανά περίπτωση) -moz-border-radius:12px;/*Gecko*/ -webkit-border-radius:12px;/*Safari and Chrome*/ -khtml-border-radius: 12px;/*for (old) Konqueror*/  border-radius:12px;/*W3C, Opera and IE9 Preview*/ και να το!!! EDIT: Τι διάολο, γιατί παίζει μόνο στο Chrome??? Υποτίθεται ότι έπρεπε να παίζει και στον Mozilla... :( EDIT 2: Ψιλοσουλουπώθηκε και για το Mozilla αλλά με ελλείψεις...  EDIT 3: Παίζει μια χαρά και στον Mozilla... :)

Για ρίχτε μια ματιά εδώ... EDIT: Μην κάνετε τον κόπο..

Ζούμε σε ένα κράτος  Καιάδα, που αδιαφορεί πλήρως για όλους εκείνους του πολίτες που ανήκουν σε ειδικές κοινωνικές ομάδες είτε μιλάμε για γέρους, είτε μιλάμε για άτομα με ειδικές ανάγκες, είτε μιλάμε για γονείς με μικρά παιδιά, είτε μιλάμε για άπορους...  Δεν αδιαφορεί απλά για τις ανάγκες αυτών των ανθρώπων αλλά με προκλητικό τρόπο και σαδισμό που φτάνει στη διαστροφή, κάνει και ότι μπορεί για να δυσκολέψει ακόμα περισσότερο τη ζωή τους... Στα πλαίσια καμίας απολύτως εξυγίανσης δεν χωράει η κατάπτυστη απόφαση να καταργηθεί το μειωμένο εισιτήριο για τους τυφλούς πολίτες στον ΟΣΕ , όπως επίσης δεν χωράνε όλα τα παρόμοια μέτρα, τόσο στο παρελθόν όσο και στο μέλλον...  Αυτό που φαίνεται εξόφθαλμα και προκλητικά είναι η άποψη που έχουν οι κυβερνώντες για το "κράτος πρόνοιας" και την αντιμετώπιση των ευπαθών ομάδων που τις αντιμετωπίζουν στην καλύτερη περίπτωση σαν "βάρος" και στην χειρότερη σαν χαλάκι για τα πόδια...

Αυτό το σήριαλ έχει πολλά επεισόδια και το Σάββατο προστέθηκε άλλον ένα...  Το ρημάδι μουλάρωσε, η λυχνία του καταλύτη στο καντράν άρχισε να αναβοσβήνει κι εγώ κόντεψα να πάθω εγκεφαλικό από τα νεύρα και την απελπισία... Νωρίτερα, το πρωί, είχα ξοδέψει 2 ώρες από τη ζωή μου να μιλάω με το help desk του OTE διότι εντελώς ξαφνικά και χωρίς κανένα λόγο δεν είχα Internet... Γενικά έχω περάσει καλύτερες μέρες από το περασμένο Σάββατο... Ευτυχώς τα πράγματα άρχισαν να βελτιώνονται από χθες όταν το Internet επανήλθε ως δια μαγείας από μόνο του ( καλά μου το έλεγε ο Π. το βράδυ του Σαββάτου ότι δεν είναι η κάρτα δικτύου το πρόβλημα αλλά ότι μαλακίζονταν στο DSLAM μου ) και σήμερα που πήγα το αυτοκίνητο στο συνεργείο μου είπανε ότι η ζημιά είναι ασήμαντη, ηλεκτρολογικής φύσεως και λογικού κόστους... Τέλος καλό, όλα καλά...

Το κόλλημα που έχω φάει από το καλοκαίρι και μετά με το fantasy δεν περιγράφεται... Όπως είχαμε ξαναπεί , έπεσε στα χέρια μου το καλοκαίρι το δεύτερο βιβλίο της τριλογίας  "Warcraft: War of the Ancients" , "Η ψυχή του δαίμονα" το οποίο ΡΟΥΦΗΞΑ στην κυριολεξία... Μόλις το τελείωσα πήγα και αγόρασα και τα άλλα δυο βιβλία της τριλογίας και τώρα βρίσκομαι στο τέλος του τρίτου και τελευταίου βιβλίου... Διαβάζω σε κάθε ευκαιρία, οπουδήποτε, στο λεωφορείο 7:00 το πρωί με την τσίμπλα στο μάτι, έχω καταπορωθεί... Το story είναι πάνω κάτω αναμενόμενο για fantasy, δράκοι, μάγοι, ξωτικά, δαίμονες συγκρούονται σε ένα φανταστικό σύμπαν, αναπαριστώντας την αιώνια μάχη του Καλού με το Κακό, πλέκοντας παράλληλες μικρές ιστορίες, σχετικές με τους ήρωες των βιβλίων, γύρω από την κεντρική... Για όσους δεν έχουν επαφή με το λογοτεχνικό είδος του fantasy, φανταστείτε κάτι σαν το "Lord of the Rings"  (την ταινία) αλλά σε βιβλίο... Η πλοκή είναι σφιχτοδεμένη και συμπαγής κα

Την θυμήθηκα χθες όταν στο phorum ανέβασε κάποιος topic για το διήγημα του Γκόρκι, "Η φλογερή καρδιά του Ντάνκο" ... Το είχα διαβάσει στο δημοτικό, στην πέμπτη ή την έκτη δημοτικού, το είχα δανειστεί από την δανειστική βιβλιοθήκη της τάξης μου που η κυρία Σαπφώ οργάνωσε και δημιούργησε και έγινε τελικά δανειστική βιβλιοθήκη όλου του σχολείου... Η κυρία Σαπφώ, η δασκάλα μου, ήταν από ένα χωριό κοντά στα Βατερά της Λέσβου... Η εμφάνιση της ήταν στερεοτυπικά μυτιληνέικη, πολύ σγουρά μαλλιά και μεγάλη μύτη... Χτυπούσε το "νι" και "λι" και ειδικά όταν τσαντιζόταν του έδινε και καταλάβαινε καθώς διάνθιζε την ομιλία της με καθαρά χωριάτικες εκφράσεις ( "Πόσο κάνει ο βούτυρος , μπρε;" )... Ήταν η δασκάλα μου για τέσσερα χρόνια, από την τρίτη μέχρι και την έκτη δημοτικού και πραγματικά το έχω σκεφτεί πολλές φορές ότι αν υπάρχει ένας λόγος που κατάφερα να μπω στο πανεπιστήμιο, που κατάφερα να σκέφτομαι λίγο παραπέρα από αυτό που μου λένε οι άλ