Ψαροκόκαλο...

Το Ελεγκτικό Συνέδριο έκρινε αντισυνταγματικές τις προτεινόμενες περικοπές συντάξεων και επιδομάτων καθώς και την αύξηση των ορίων ηλικίας... Η είδηση αυτή όμως υποσκελίζεται στο σύνολο των ΜΜΕ (των ηλεκτρονικών έστω που έχω άποψη) από τις προσδοκίες Στουρνάρα ότι τα μέτρα τελικά θα υπερψηφιστούν και από την ετοιμότητα/ανετοιμότητα του ΣΥΡΙΖΑ να κυβερνήσει... Τι είναι είδηση τελικά και ποια πρέπει να μπει στο πρωτοσέλιδο; Μάλλον πρέπει να ξαναδώσουμε τους ορισμούς από την αρχή...

Χθες το βράδυ (Κυριακή, 28η Οκτωβρίου) κι ενώ πάλι δούλευα, ερχόταν διαρκώς στο μυαλό μου η "Κραυγή" του Edvard Munch , ένας πίνακας που αποτυπώνει τον ανθρώπινο τρόμο και την απελπισία... Η ψυχική μου διάθεση και η σωματική μου κόπωση, προφανώς, έψαχναν να βρουν μια εικόνα να εκφραστούν και αυτή ήταν η ιδανική...  Περιμένοντας να τρέξουν αμέτρητες stored procedures ζωγράφιζα με κόκκινο στυλό σχεδιάκια που άλλοτε προσπαθούσαν να μοιάζουν στην "Κραυγή" και άλλοτε στον Κθούλου ... Έφυγα πιο νωρίς από τους άλλους γύρω στις 8:30 γιατί δεν άντεχα άλλο... Τα σχεδιάκια μου έγιναν αντικείμενο συζήτησης και προσοχής... Κάποια κοπέλα μου είπε σήμερα ότι αν δείχναμε τα σχέδια σε ψυχολόγο, αυτός θα συμβούλευε να κλειδώσουμε τον ζωγράφο και να πετάξουμε το κλειδί...Δεν θα είχε και πολύ άδικο ο ψυχολόγος... Η πλάκα είναι ότι τα σχέδια άρεσαν σε όλους και ότι πήρα επαίνους που δεν περίμενα ποτέ να πάρω για τις καλλιτεχνικές μου επιδόσεις...

Έκπληξη!!!  Είμαι στη δουλειά πάλι Σαββατιάτικο... Φεύγοντας (ποιος ξέρει τι ώρα) λέω να πάω να πάρω το HOT DOC, να συμμετάσχω κι εγώ στο έγκλημα ...

... θα είχε πολύ ενδιαφέρον να πεις την άποψή σου για τον Σχορτσιανίτη στον ίδιο, κατά πρόσωπο... Μάλλον θα σου έβαζε το ελληνόμετρο εκεί που δεν φτάνει το φως του ήλιου... Κάτι τύποι σαν και σένα κάνουν την λέξη "Έλληνας" να ακούγεται βρισιά...

Ερ: Πώς λέγεται η Γερμανίδα που μας τα έχει κάνει τσουρέκια; Απ: Μερκελνλή!!!

To βιβλίο "Μύριαμ" των εκδόσεων Ερατώ, είναι μια συλλογή διηγημάτων του Truman Capote που παίρνει τον τίτλο της από το ομώνυμο διήγημα... Είναι μια κλεφτή ματιά σε μια Αμερική όχι και τόσο λαμπερή, όχι όπως αυτή που βλέπουμε στις Χολιγουντιανές ταινίες... Μιλάει για την μοναξιά, για τους προσωπικούς δαίμονες που μας κυνηγούν, είναι άλλοτε αστείο και άλλοτε μελαγχολικό, συχνά ακροβατεί μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας... Ο Capote φλερτάρει με την παρακμή, σαγηνεύεται από αυτήν και την προσεγγίζει από πολλές πλευρές...  Προσωπικά μου άρεσε περισσότερο απ' όλα το πλέον χιουμοριστικό των διηγημάτων του βιβλίου, το "Η δική μου άποψη" ... Η "χλιαρή" μου προσωπική άποψη για την λογοτεχνική φόρμα του διηγήματος εξακολουθεί να επιβεβαιώνεται, δεν μου ταιριάζει ιδιαίτερα, και το "Μύριαμ" δεν κατάφερε να μου την ανατρέψει... Δυστυχώς, τίποτα δεν διευκόλυνε την ανάγνωση αυτού του βιβλίου η οποία ολοκληρώθηκε υπό τις πλέον αντίξοες συνθήκ

Ποστάρω από τη δουλειά... Το date και το time του post είναι πραγματικό...