Αξίζει τον κόπο...

Χθες το βράδυ, για πρώτη φορά από τότε που γεννήθηκε ο κύριος Σ., εγώ και η Μ. βγήκαμε οι δύο μας και πήγαμε στο Γκάζι στη συναυλία του Νίκου Πορτοκάλογλου και άλλων καλλιτεχνών για το το "Χαμόγελο του Παιδιού" ... Πήραμε το αυτοκίνητο, το αφήσαμε στην Άμυνα και κατεβήκαμε με το μετρό... Στο Γκάζι ο κόσμος πολύς, χιλιάδες, και ο Νίκος Πορτοκάλογλου στα κέφια του με άξιους συμπαραστάτες τον Νίκο Ζιώγαλα, τον Μανώλη Φάμελο και άλλους καλλιτέχνες...

Περάσαμε πολύ ωραία, τραγουδήσαμε, ήπιαμε μπύρες, φάγαμε βρώμικο στα όρθια, ανακατευτήκαμε με τον κόσμο... Θυμήθηκα τα παλιά όταν ήμασταν μόνο οι δυο μας και κάτι τέτοια ή μια βραδινή βόλτα στην πόλη χωρίς πρόγραμμα ήταν κάτι συνηθισμένο... Όταν γυρνούσαμε το βράδυ με το μετρό προς την Άμυνα για να πάρουμε το αυτοκίνητο και να γυρίσουμε στο σπίτι, νυσταγμένοι και κουρασμένοι, ασυνήθιστοι γαρ πλέον σε νυχτερινές εξόδους, καθισμένοι με τους αγκώνες μας να αγγίζουν και να έχει γύρει ο ένας πάνω στον άλλον, σκεφτόμουν τον κύριο Σ. που μας περίμενε κοιμισμένος στο σπίτι, κοιτούσα την Μ. και σκεφτόμουν ότι αξίζει τον κόπο...

Υ.Γ. Το "Ψαροκόκαλο" αναχωρεί αύριο το πρωί για την εξωτική Αίγινα, Θεού θέλοντος και ταρίφα επιτρέποντος... Θα ακολουθήσουν ανταποκρίσεις μέσω Android από το νησί του φιστικιού... αν δεν βαρεθώ... :P 

Καλές διακοπές!!!

Σχόλια

  1. Ευχαριστώ Βάγγο, κι εσύ να περνάς καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. YiannisG: Μου θύμησες τις εποχές που βγαίναμε στον +Soda ή στο City Groove και μετά παίρναμε τον ηλεκτρικό και εμείς πηγαίναμε για ύπνο ενώ το βαγόνι ήταν γεμάτο από ανθρώπους που πήγαιναν στην δουλειά τους πρωί πρώι...

    Μετά σε έκλεψε η κυρία Μ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ωραία ήταν και τότε,πολύ γουστάρω που τα έχω ζήσει κι αυτά κι εκείνα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου