Φλασιά...

Γέννησε σήμερα η ξαδέρφη μου ένα γλύκα μπέμπη και όταν με πήρανε τηλέφωνο να μου το πούνε γιατί εγώ ήμουνα στη δουλειά, μου ήρθε φλασιά όταν πριν από 20 χρόνια και βάλε, μας έπαιρναν οι γονείς μου εμένα, τον αδερφό μου, την ξαδέρφη μου και τον ξάδερφο μου και πηγαίναμε διακοπές στη Ζάκυνθο, τότε ακόμα που δεν είχε γίνει προάστιο του Μπράιτον... Τότε λοιπόν είχαμε ένα τεράστιο φουσκωτό που ήταν λέει νησί με φοίνικα και μπανάνες κανονικά, όλα κομπλέ, που ήταν τόσο μεγάλο που ανεβαίναμε και οι τέσσερις επάνω και γινόταν τεράστιο σόου στην παραλία... Όταν φεύγαμε, επειδή μέναμε κοντά στην θάλασσα κι επειδή βαριόμασταν το φούσκωνε-ξεφούσκωνε το μεταφέραμε όπως ήταν φουσκωμένο κι αν μας έβλεπε κάποιος από μακρυά έβλεπε ένα φουσκωτό φοίνικα να μετακινείται στην άκρη του δρόμου... Κοίτα τώρα που πέρασαν τα χρόνια και κάναμε δικά μας παιδιά...

Σχόλια

  1. tee hee hee (έχει συμβεί σε όλους μας αυτό...). Έλα πάρε μια καραμελίτσα και πήγαινε να συνεχίσεις την ενήλικη ζωή σου !!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δεν φρίκαρα ρε συ απλά ήταν κάπως να σκέφτομαι όλα αυτά τα χρόνια το πόσο αλλάξανε όλα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. νὰ σᾶς ζήσῃ!

    αὐτὲς οἱ γλυκομελάγχολες (sic) σκέψεις ὅμορφες εἶναι ἐνίοτε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου