Κυριακή στο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ...

Ο Θοδωρής είναι ένα σοκολατένιο, στρουμπουλό αγοράκι από την Νιγηρία που χθες το απόγευμα στο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ, στο πάρκο Γουδή, όλοι ήθελαν να το πάρουν αγκαλιά και να βγουν φωτογραφία μαζί του...

Πήγαμε οι τρεις μας κατά τις 7, ο ήλιος ακόμα έκαιγε, ο αδερφός μου ήταν εκεί από τις 5:30 για το στήσιμο... Ο κόσμος ήταν λίγος στην αρχή αλλά όσο έπεφτε η νύχτα, πλήθαινε και στις 10:00 που φύγαμε εμείς για να πάμε να βάλουμε τον Σ. για ύπνο, υπήρχαν παντού ουρές από τα μπαρ και τα φαγάδικα, μέχρι την είσοδο και τις τουαλέτες...

Πολλοί άνθρωποι, πολλά χρώματα, πολλές γεύσεις (ωραιότατες γεύσεις!!!), πολλές γλώσσες, μουσική, θέατρο, ωραίο σουλάτσο μέσα στον κόσμο... Ο Σ. έπαιξε και έτρεξε (πάρα πολλά παιδάκια στο φεστιβάλ) μέχρι που ξεθεώθηκε...

Δεν πιστεύω ότι λύνεται το πρόβλημα της μετανάστευσης όπως έχει διαμορφωθεί στην Ελλάδα μόνο με φεστιβάλ, είναι όμως ένα θετικό βήμα... Είναι καλό να γνωρίζεις τον άλλο, τον διαφορετικό, τον ξένο, να βλέπεις ότι δεν έχει κέρατα και ότι δεν είναι όλοι οι ξένοι αιμοσταγείς εγκληματίες... Είναι καλό και για τους μετανάστες να βλέπουν ότι δεν είναι όλοι οι Έλληνες σαν αυτούς που τους επιτίθενται και τους στέλνουν στα νοσοκομεία...

Σε αυτές τις εποχές που το μίσος για τον άλλο αυξάνεται διαρκώς, είναι πολύ ελπιδοφόρο να βλέπεις ανθρώπους διαφορετικούς ο ένας από τον άλλο να συνυπάρχουν...

Σχόλια

  1. Διαφορετικότητα

    Πολλές φορές είδα ανθρώπους...
    να κοιτάξουν άλλους ανθρώπους...
    περιφρονητικά...ειρωνικά...χλευαστικά...
    πονηρά...περίεργα...
    Πάντα έψαχνα το γιατί...
    Κανένας άνθρωπος δεν είναι ίδιος
    με κανένα άλλο...
    Κάποιοι διαφέρουν ...
    σε σκέψεις, σε ύφος, σε τρόπο ζωής...
    Η μάζα τους απορρίπτει ....
    τους φοβάται....τους μισεί...
    Κι όμως τα πιο όμορφα πράγματα...
    στην ζωή μας προέρχονται ...
    από αντισυμβατικούς ανθρώπους....
    φευγάτους....ονειροπόλους ...
    Αυτή η παρατήρηση με έκαμε ...
    να δείχνω πάντα σεβασμό στο διαφορετικό...
    Παράγει ιδέες...παράγει τέχνη...
    Τις επαναστάσεις πάντοτε ...
    τις ξεκινούν οι λίγοι....
    (Βεργίνης Απόστολος )

    Το βρήκα στο ωραίο blog:
    ΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΑ και νομίζω ότι είναι στο πνεύμα της ανάρτησης...

    κ.κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, είναι... :)

      Το διαφορετικό φέρνει την κίνηση στη ζωή... Μπορεί να μην είναι πάντα για καλό αλλά έτσι είναι η ζωή... Το ίδιο και το ίδιο κοιμίζει και τα μυαλά και τις ιδέες..

      Διαγραφή
  2. Κι εγώ φοβήθηκα να το φέρω το παιδί. Χαζομάρα μου....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν υπήρχε τίποτα απολύτως να φοβάσαι...

      Μου είπε και η Μ. πριν πάμε μέσα στην εβδομάδα, μήπως γίνουν τίποτα φασαρίες, μήπως την πέσουν τίποτα χρυσαυγίτες αλλά της είπα ότι έτσι και έχουμε φτάσει στο σημείο σε μια εκδήλωση που θαείναι χιλιάδες κόσμος να κάνουν πέσιμο οι νεοναζί, τότε τα πράγματα είναι πολύ σοβαρότερα από το να χαρακτηρίσουμε μια έξοδο απλά επικίνδυνη...

      Διαγραφή
  3. μπράβο πάντως. ἀντὶ γιὰ μπάνιο, πῆγες ἐκεῖ. Τοῦτο μαρτυρᾷ συνέπεια. Εὔγε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το φεστιβάλ ήταν το απόγευμα-βράδυ και εμείς στο μπάνιο είμαστε πολύ πρωινοί τύποι... :)

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου