"Inferno" του Dan Brown

"Inferno" του Dan Brown
Αν ο χρόνος γυρνούσε πίσω στο 2004, πριν διαβάσω για πρώτη φορά Dan Brown, τον "Κώδικα Da Vinci", και διάβαζα τότε το "Inferno" σίγουρα θα μου είχε αφήσει πολύ καλύτερες εντυπώσεις από αυτές που μου άφησε τώρα... Όχι γιατί είναι κακό το βιβλίο για το είδος του, ούτε γιατί με έκανε να βαρεθώ, ίσα ίσα... Και γρήγορη πλοκή είχε και ενδιαφέρουσες ανατροπές είχε και ιστορικές αναφορές είχε και περιγραφές σε μέρη και μνημεία που θέλω να επισκεφτώ είχε και μου σύστησε ένα αμφιλεγόμενο αλλά ενδιαφέρον φιλοσοφικό ρεύμα τον μετανθρωπισμό (transhumanism)... 

Απλά, από το 2004 έχω διαβάσει όλα τα βιβλία του κυρίου Brown και πλέον μου είναι παραπάνω από οικεία η συνταγή που θέλει τον δυναμικό καθηγητή της Ιστορίας της Τέχνης Robert Langton να σώζει τον κόσμο λύνοντας γρίφους βασισμένους σε σημαντικά έργα τέχνης... Νιώθω ότι η επανάληψη έχει γίνει κουραστική και αυτό φαίνεται και στο κείμενο του Dan Brown όπου σε αρκετές περιπτώσεις μου έδινε την εντύπωση ότι πλάτειαζε χωρίς λόγο στις περιγραφές των μνημείων ή ότι επαναλάμβανε κάποια πράγματα ξανά και ξανά, σε μια σχεδόν αγχωτική προσπάθεια να γεμίσει τις σελίδες...

Όσον άφορά στην υπόθεση του βιβλίου, αυτή την φορά ο Robert Langton ξυπνά τραυματισμένος και με απώλεια μνήμης σε ένα νοσοκομείο της Φλωρεντίας προσπαθώντας να καταλάβει τι του συμβαίνει και μπλέκει σε μια ιστορία που αφορά μια επιδημία που απειλεί να πλήξει όλο τον πλανήτη στα χνάρια της οποίας τον οδηγεί ένας γρίφος με άμεσες αναφορές στην "Κόλαση" του Δάντη... Η αναζήτηση τον οδηγεί σε διάφορα μνημεία στην Ιταλία και άλλες χώρες και κατά τη διάρκειά της οι ανατροπές είναι πολλές...

Το "Inferno" μπορεί να προσφέρει κάποιες συγκινήσεις στον αναγνώστη αρκεί να γνωρίζει τι μπορεί να περιμένει από αυτό και πώς να το διαχειριστεί... Αν κάποιος περιμένει να διαβάσει ένα αριστουργηματικό δείγμα του είδους που ονομάζεται ιστορικό μυθιστόρημα, μάλλον θα απογοητευτεί, ο Dan Brown φαίνεται τόσα χρόνια ότι απλά εξαργυρώνει την επιτυχία του  "Κώδικα Da Vinci" χωρίς να προσθέτει κάτι καινούργιο στην μανιέρα του καθηγητή Langton...Η μανιέρα αυτή είναι επιτυχημένη και ενδιαφέρουσα αλλά στερείται πρωτοτυπίας, τουλάχιστον για αναγνώστες που παρακολουθούν το έργο του Brown, όπως εγώ... Αν κάποιος περιμένει να διαβάσει μια  ιστορία με στοιχεία περιπέτειας, μυστηρίου και ιστορίας της τέχνης και να περάσει ξεκούραστα τον χρόνο του μέχρι το επόμενο βιβλίο που θα πέσει στα χέρια του, η επιλογή είναι επιτυχημένη...

Σχόλια

  1. τρελλή μαλακία...
    τα είπες όλα, δεν έχω να προσθέσω τίποτα απολύτως...
    μανιέρα, ΑΚΡΙΒΩΣ όμως...
    εντάξει, ο τύπος γράφει αμερικανιές μπλοκμπαστεριές και πλουτίζει με τη μαλακία μας να τον διαβάζουμε...
    σκουπίδια πραγματικά...
    ρε συ και το έχουν παντού, από τα μανάβικα μέχρι τα βενζινάδικα...
    ε-με-τός...

    υ.γ. είναι οδυνηρό να μαθαίνουμε για μνημεία από τον Νταν Μπράουν

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Προσωπικά δεν σνομπάρω καμιά πηγή γνώσης...
      Πρέπει να ομολογήσω ότι αν δεν ήταν ο "Κώδικας Ντα Βίντσι" δεν θα ήξερα κάποια έργα τέχνης όπως την "Παναγία των Βράχων" και δεν θα τα είχα ψάξει στο Λούβρο όταν τα επισκέφτηκα... Επίσης αν δεν ήταν το "Inferno" δεν θα είχα γνωρίσει τον Τζόρτζιο Βασάρι, δεν θα είχα ψάξει στο internet πληροφορίες για τα έργα του και την Φλωρεντία...
      Εντάξει, δεν γίνεται να τα ξέρουμε όλα, καλώς ή κακώς,ότι μας προσφέρεται καλό είναι...

      Διαγραφή
  2. ξέρεις ότι συμφωνώ σε αυτό που λες, όμως ξέρεις ότι δεν εννοώ αυτό...
    δεν είναι θέμα σνομπαρίσματος λοιπόν...
    απλά κάπου μου φαίνεται οδυνηρό να μαθαίνω για ιστορία, τέχνη, φιλοσοφία κλπ από μπεστσελεριές, μπλοκμπαστεριές κλπ...
    αν πάντως έστω και αυτά είναι έναυσμα για να το κάνει κάποιος, οκ, point taken

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ γενικότερα είμαι τύπος learn by doing, είτε μιλάμε για προγραμματισμό, είτε για μαγειρική, είτε για μεσαιωνική ιστορία... Σχεδόν πάντα έναυσμα να μάθω κάτι ήταν μια άλλη ενασχόληση η οποία μπορεί να ήταν και παντελώς άσχετη... Τώρα τον καιρό του internet είναι εύκολο, όταν ήμουν μικρός μπορεί να έβλεπα κάτι στην τηλεόραση και μετά έτρεχα να ανοίξω την εγκυκλοπαίδεια...

      Υ.Γ. Ελπίζω να μην νομίζεις ότι σου την "είπα"... :)

      Διαγραφή
    2. ναι ρε, το νομίζω, και σε καλώ σε μονομαχία...
      εγώ πάλι είμαι ο κλασσικός έλλην τύπος do, no learn, redo, no learn, resign, else... (σαν κώδικα basic το έκανα Δάσκαλε...)

      Διαγραφή
    3. Εντάξει, μονομαχία λοιπόν, σε περιμένω στο πάρκινγκ του ΟΑΚΑ, μόλις πέσει ο ήλιος να λύσουμε τις διαφορές μας... Το όπλο διάλεξέ το εσύ...

      :P

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου