Τα μπαμπόθρεφτα...

Πολλές φορές, ειδικά όταν τον μαλώνω για κάτι που έκανε, η Μ. μου λέει ότι μιλάω στον Σ. σαν είναι μεγάλο παιδί κι όχι 4,5, κι ούτε, χρονών... Όταν αποφασίζουμε τι θα κάνουμε, πού θα πάμε βόλτα, σε ποιο εστιατόριο θα φάμε, τον ρωτάω τι θέλει αυτός... Τον αφήνω να διαλέξει τα ρούχα του, τι θα φάει, τι θα πιει, τι παραμύθι θα διαβάσουμε... Η Μ. μου λέει ότι τον κακομαθαίνω, ότι τον έχω κάνει μπαμπόθρεφτο κι ότι τα ίδια κάνω (κατ' αντιστοιχία) και με τον Θ... Ότι τα παιδιά δεν χρειάζεται να έχουν τόσες επιλογές, ότι τα αποσυντονίζει να παίρνουν τόσες αποφάσεις... Κατά πάσα πιθανότητα έχει δίκιο αλλά κι εγώ έχω τους λόγους μου... 

Από την μια θέλω να κανακέψω τα παιδιά μου, να είναι ευτυχισμένα και να έχουν ότι μπορούν να ζητήσουν κι ότι μπορώ να τους προσφέρω... Από την άλλη θέλω να έχουν επιλογές και άποψη, το γεγονός ότι τους ρίχνω 30 χρόνια και βάλε δεν σημαίνει ότι αυτά δεν έχουν γνώμη ή άποψη ή ότι η δική μου είναι καλύτερη από τη δική τους και πρέπει a priori να υπερισχύει... Το δικαίωμα στην επιλογή σημαίνει και ανάληψη των ευθυνών αυτής της επιλογής... Ένα πράγμα που προσπαθώ να περάσω στον Σ. είναι ότι κάθε μας επιλογή, κάθε πράξη έχει συνέπειες, το κόστος των οποίων οφείλουμε να επωμιστούμε... Αν το καταφέρω, πιστεύω ότι θα έχω κάνει κάτι πολύ καλό για το παιδί μου...

Σχόλια

  1. συμφωνώ απόλυτα με τη γυναίκα σου
    η στάση σου αυτή υπαγορεύεται από το τί πιστεύεις εσύ
    το θέμα είναι πρωτίστως ΠΩΣ πρέπει να διδαχθεί κάτι
    περί του ΑΝ πρέπει να διδαχθεί, εδώ δεν υπάρχει απάντηση...
    καθένας κάνει αυτό που νομίζει σωστό
    τα παιδιά θέλουν λίγες επιλογές και προσθήκη περισσοτέρων αργά και σταθερά
    ο αυθορμητισμός τους καταργεί την -θεωρητική- αξία της πληθώρας των επιλογών

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συμφωνώ ότι το παιδί πρέπει να διδαχτεί κάτι (ότι) και συμφωνώ ότι η υπερπληθώρα επιλογών τα αποσυντονίζει αλλά εδώ μιλάμε για επιλογές του τύπου δεν μου αρέσει αυτή η μπλούζα ή σήμερα που θα βγούμε θέλω μπιφτέκι κι όχι μακαρονάδα... Το παιδί νιώθει ότι είναι "στο τιμόνι" και ότι οι επιλογές του έχουν συνέπειες μικρές ή μεγάλες και ο γονιός εκπαιδεύεται έτσι ώστε όταν το παιδί μπει στην εφηβεία να μην το αρχίσει με νουθεσίες του τύπου "εγώ ξέρω καλύτερα, εσύ δεν ξέρεις" γιατί ακόμα και αν είναι αλήθεια το παιχνίδι έχει χαθεί από τα αποδυτήρια...

      Διαγραφή
  2. Ένα ξέρω εκ πείρας (και συμφωνώ με όλους σας, για διαφορετικό λόγο με τον καθένα): τα παιδιά, παρά τη διάχυτη, δήθεν μοντέρνα αντίληψη, που επικρατεί αορίστως και "γιατί έτσι κάνουν όλοι οι σωστοί γονείς", έχουν ανάγκη από την ασφάλεια των ορίων, που θέτουν οι γονείς τους, για να μπορέσουν να ζήσουν και να μεγαλώσουν, χωρίς να χάσουν εντελώς την παιδική τους ηλικία.

    Πρόταση:
    http://www.politeianet.gr/books/9789603789826-phillips-asha-patakis-otan-leme-ochi-202314

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εννοείται ότι χρειάζονται όρια και κανόνες, το παιδί τα χρειάζεται... Από την άλλη, κατά την άποψή μου, είναι καλό να παίρνει μια γεύση του τι σημαίνει επιλογές και συνέπειες αυτών...

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου