Ανεκτίμητο...

Όχι ότι θα το ξεχάσω ποτέ αλλά πρέπει να καταγραφεί, ακόμα και αν περάσανε δύο μέρες, ότι ο Ολυμπιακός κατέκτησε το UEFA Europa Conference League 2024, τον πρώτο ποδοσφαιρικό ευρωπαϊκό τίτλο που κατακτάει ποτέ ελληνική ομάδα...

Θα ήθελα να καταγράψω το άγχος και την αγωνία εκείνων των 3 ημερών από το βράδυ της Κυριακής 26/5/2024 που ο Παναθηναϊκός κατακτάει την 7η κούπα της Euroleague της ιστορίας του, μέχρι την βραδιά του τελικού στις 29/5/2024 οπότε και κατακτήσαμε το τρόπαιο... Δεν θα αντεχόταν η καζούρα από τους αντιπάλους αυτό το καλοκαίρι αν χάναμε, θα πέφταμε στα ψυχοφάρμακα...

Θα ήθελα να καταγράψω ότι μέσα στο άγχος και την αγωνία μου απευθύνθηκα ακόμα και στον Θεό για βοήθεια, εγώ ένας ενσυνείδητος άθρησκος, στην λογική "δεν χάνω τίποτα" και τώρα έχω μια υποχρέωση να εκπληρώσω...

Θα ήθελα να έχω καταγράψει σε ηχητικό την κραυγή μου στο γκολ μέσα στην νύχτα και το βαθύ ξεφύσημα μου όταν το VAR το επικύρωσε, χρειάστηκα να βγω στο μπαλκόνι για να πάρω αέρα, ο Σπύρος με ρώτησε αν κλαίω και ίσως να έκλαιγα αν η ερώτηση του παιδιού δεν με είχε επαναφέρει...

Δύο ημέρες μετά, τώρα που η ένταση έχει ελαττωθεί σκέφτομαι τις αντιδράσεις μου με μια κάποια θυμηδία αλλά καθόλου δεν μετανιώνω... Αυτό που χαρίζει σε μένα η ομάδα μου και φαντάζομαι και σε άλλους ανθρώπους, είναι το συναίσθημα... Αγνό, πηγαίο, παιδικό συναίσθημα, χωρίς την πολυπλοκότητα της ζωής που ζούμε και αυτό είναι ανεκτίμητο...