Ψαροκόκαλο...

Στις αρχές του καλοκαιριού του 2014 ένα θριαμβευτικό post  είχε σηματοδοτήσει την γνωριμία μου με τον Jo Nesbo και τον Harry Hole ... Το σημερινό έρχεται να ολοκληρώσει την γνωριμία αυτή με μεγάλη χαρά αλλά και μεγάλη θλίψη αφού πλέον έχω διαβάσει όλα τα βιβλία με ήρωα τον επιθεωρητή της αστυνομίας του Όσλο και τα στερητικά σύνδρομα έχουν ήδη ξεκινήσει... Ο "Χιονάνθρωπος" είναι το πιο γνωστό βιβλίο του Nesbo και του Harry Hole , πρόκειται μάλιστα να μεταφερθεί στην μεγάλη οθόνη το 2017 ... Η υπόθεση αφορά το κυνηγητό του πρώτου κατά συρροή δολοφόνου της Νορβηγίας ο οποίος επιλέγει για θύματά του παντρεμένες γυναίκες με παιδιά όταν πέφτει το πρώτο χιόνι κάθε χρονιάς... Το βιβλίο είναι εξαιρετικό! Ok, έχουμε διαβάσει αρκετές ιστορίες κατά συρροή δολοφόνων αλλά η συγκεκριμένη είναι από αυτές που ξεχωρίζουν, καλοδουλεμένη με απίστευτη φαντασία και προσοχή στην λεπτομέρεια...Το διάβασα πλην των 50 πρώτων σελίδων μέσα σε μια μέρα, το Σάββατο που ήμουν άρρωστος στο κρ

Έχω τελειώσει το βιβλίο εδώ και δύο μέρες και σκέφτομαι τι να γράψω γι' αυτό... Προσπαθώ να γράψω κάτι καινούργιο, κάτι πρωτότυπο, να μην γράψω πάλι το πόσο πολύ λατρεύω τον Harry Hole και τον Jo Nesbo αλλά δεν τα καταφέρνω... Δεν τα καταφέρνω διότι δεν μπορώ να εξηγήσω επαρκώς το πόσο κομμένα και ραμμένα είναι στα γούστα μου αυτά τα μυθιστορήματα, το πόσο μου αρέσει ο αυτοκαταστροφικός χαρακτήρας του Harry και η ματιά του Nesbo στην πραγματική εικόνα της νορβηγικής κοινωνίας απαλλαγμένης από την πατίνα του "σκανδιναβικού θαύματος"... Ο λόγος που μου αρέσει να διαβάζω τα βιβλία του Harry και του Nesbo  είναι καρμικός κι ως εκ τούτου είμαι καταδικασμένος να επαναλαμβάνομαι στις κριτικές μου... Ένας άνδρας του νορβηγικού Στρατού της Σωτηρίας δολοφονείται μέσα σε μια κατάμεστη πλατεία κι ο δολοφόνος διαφεύγει, χάνεται μέσα στο πλήθος σαν άλλος φαντομάς... Ο Harry Hole αναλαμβάνει την υπόθεση και το ανθρωποκυνηγητό ξεκινάει μέσα σε ένα παγωμένο Όσλο... Ο Harry

Δεν ήταν πολλά, ήταν μια περίεργη χρονιά που δεν επέτρεψε και πολύ διάβασμα... Στην πλειονότητά τους ήταν του Jo Nesbo , σίγουρα ήταν η χρονιά του, χωρίς να σημαίνει όμως ότι δεν διάβασα εξαιρετικά βιβλία άλλων συγγραφέων ή ότι τελικά κατάφερε να κερδίσει την πρωτιά στις προτιμήσεις μου... Σε αντίστροφη χρονολογική σειρά (από το πιο πρόσφατα διαβασμένο έως το παλιότερα διαβασμένο) ήταν τα παρακάτω: "Αόρατος" του Paul Auster "Το αστέρι του διαβόλου" του Jo Nesbo   "Νέμεσις" του Jo Nesbo "Έθιμα Ταφής" της Hannah Kent "Αιρετικοί" του Leonardo Padura "Η διαθήκη της Μαρίας" του Colm Tóibín "Ο μοναχός κι η κόρη του δημίου" του Ambrose Bierce "Η Πάπισσα Ιωάννα" του Εμμανουήλ Ροΐδη "Αστυνομία" του Jo Nesbo "Η λεοπάρδαλη" του Jo Nesbø "Οι Σταυροφορίες από τη σκοπιά των Αράβων" του Amin Mallouf "Ο κοκκινολαίμης" του Jo Nesbø "Οι κατσαρίδες" του Jo Nesb

Πρώτο post για το 2016, καλή χρονιά να έχουμε... Με αυτό το post καταπατώ έναν από τους βασικούς κανόνες που θέτω στον εαυτό μου, να μην γράφω ποτέ για ένα βιβλίο αμέσως μετά το τέλος της ανάγνωσής του, να περιμένω να "κάτσει" μέσα μου και μετά να γράψω γι' αυτό... Τελείωσα την ανάγνωση του "Αόρατου" πριν από 10 λεπτά από την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές και πραγματικά ένιωσα την ανάγκη να πω την άποψή μου κατευθείαν, εν θερμώ... Αναγνωρίζω ότι τα λογοτεχνικά μου κριτήρια μπορεί να έχουν αμβλυνθεί, μπορεί η υπερανάγνωση μυθιστορημάτων με τον Harry Hole και ebooks για business intelligense και software development να έχουν κάνει την λογοτεχνική μου αντίληψη άκαμπτη και στεγνή, δεν είναι τόσο πρόβλημα του αναγνώστη όμως όσο του συγγραφέα όταν το βιβλίο δεν έχει ένα διακριτό στόχο, ένα διακριτό προορισμό για τον οποίο ήρθε σε αυτόν τον κόσμο... Ψάχνω τις λέξεις εκείνες που θα κάνουν την άποψή μου πιο κόσμια και πιο ευανάγνωστη διότι αυτές που

Ο Harry Hole έχει πιάσει πάτο... Τα φαντάσματα του παρελθόντος και οι δαίμονες του τον έχουν οδηγήσει στο χαμηλότερο σημείο... Έχει καταστρέψει την προσωπική κι επαγγελματική του ζωή, βαδίζει σε ένα μονοπάτι που οδηγεί στο πουθενά... Ξεχασμένος και παρατημένος από όλους και από τον ίδιο του τον εαυτό, βρίσκει τη μία και μοναδική σανίδα σωτηρίας που μπορεί να υπάρχει γι' αυτόν, την επίλυση ενός ακόμα εγκλήματος... Μέσα σε ένα Όσλο αυγουστιάτικο και απροσδόκητα ζεστό, εγκαταλειμμένο από τους αδειούχους κατοίκους του, μια σειρά φόνων με επαναλαμβανόμενο τελετουργικό καταδεικνύουν ότι ένας κατά συρροή δολοφόνος είναι ελεύθερος στην πόλη και ο πλέον κατάλληλος να τον πιάσει είναι ο  Harry Hole ... Για την επίλυση της υπόθεσης θα αναγκαστεί να συνεργαστεί με τον άσπονδο εχθρό του, τον Tom Waaler, οι ανατροπές θα είναι πολλές και το φινάλε εντυπωσιακό από κάθε άποψη... Το  "Αστέρι του διαβόλου" είναι το πέμπτο κατά σειρά μυθιστόρημα του Jo Nesbo με πρωταγωνιστή τον Ha

Νέμεση, η θεά της εκδίκησης, το πιάτο που τρώγεται κρύο, περιγράφει ένα από τα πιο χαμηλά αλλά και αρχέγονα ένστικτα του ανθρώπου... Είναι η κεντρική έννοια γύρω από την οποία περιστρέφεται αυτό το βιβλίο... Μια αιματηρή ληστεία συμβαίνει στο κέντρο του Όσλο... Ο ληστής φεύγει με τα χρήματα αφού πρώτα έχει εκτελέσει εν ψυχρώ την ταμία... Την υπόθεση αναλαμβάνει ο Harry Hole ο οποίος βρίσκεται με την σειρά του μπλεγμένος σε μια άλλη υπόθεση καθώς μια πρώην ερωμένη του βρίσκεται δολοφονημένη την επομένη της νύχτας που ο Harry είναι προσκαλεσμένος στο σπίτι της αλλά ο ίδιος δεν θυμάται απολύτως τίποτα από την νύχτα αυτή... Οι ληστείες στο Όσλο συνεχίζονται, ο Harry νιώθει τον κλοιό γύρω του να σφίγγει και ένοχος μπορεί να είναι ο οποιοσδήποτε... Σε αυτό το βιβλίο ο  Nesbo  μας παρουσιάζει πρώτη φορά την Beate Lønn, την συνεργάτιδα και φίλη του Harry με την υπερανεπτυγμένη ατρακτοειδή έλικα που δεν ξεχνάει ποτέ πρόσωπα... Εμφανίζεται και πάλι ο  Tom Waaler, ο άσπονδος εχθρός

Η Agnes Magnusdottir έχει καταδικαστεί σε θάνατο για την συμμετοχή στη δολοφονία δύο ανδρών, του Natan Ketilsson και του Pétur Jónsson... Μέχρι την επικύρωση της ποινής της από το Ανώτατο Δικαστήριο της Κοπεγχάγης και για να εξοικονομηθούν λεφτά από τον εγκλεισμό της σε κρατική φυλακή στη Δανία, στέλνεται να μείνει στο σπίτι του νομαρχιακού υπάλληλου Jón Jónsson, στη βόρεια Ισλανδία, στην περιοχή που γεννήθηκε κι έζησε όλη της την ζωή...  Η οικογένεια του Jónsson θορυβείται από την συγκατοίκηση με μια καταδικασμένη δολοφόνο αλλά αναγκάζεται να υπακούσει... Ο μόνος που στέκεται δίπλα στην Agnes είναι ο Thorvadur Jónsson, ο Toti, ο ιερωμένος που η ίδια η Agnes διάλεξε για να την συντροφεύσει πνευματικά μέχρι τον θάνατό της... Οι μέρες και οι μήνες περνάνε και η συμβίωση είναι δύσκολη για όλους, όσο όμως ξεδιπλώνεται η ιστορία της ζωής της μέσα από τις συζητήσεις της Agnes με τον Toti, τόσο περισσότερο φαίνεται ότι πολλά πράγματα είναι πολύ διαφορετικά από ότι φαίνονται... Το βιβλ

Από το λήμμα "Αίρεση" στη Βικιπαίδεια : ...Ως αιρετικός νοείται εκείνος που είναι ικανός να εκλέγει, που δεν υιοθετεί τις παραδεδομένες αντιλήψεις και ιδέες... Στην Αβάνα του 2007 ένας Εβραίος κουβανικής καταγωγής ψάχνει να βρει ένα πίνακα που έχει σημαδέψει την ιστορία της οικογένειάς του, βοηθός του ένας πρώην αστυνομικός, ένας τύπος που δεν έκανε ποτέ γι' αυτό το επάγγελμα... Μια κοπέλα ψάχνει απεγνωσμένα μια άλλη κοπέλα πολύ ξεχωριστή, μια emo, που έχει εξαφανιστεί... Στο Άμστερνταμ του 17ου αιώνα, του Μακόμ (καλός τόπος) των Σεφαραδιτών, ένας νεαρός Εβραίος παλεύει με το πάθος του για τη ζωγραφική και τους κανόνες που του υπαγορεύει η καταγωγή του... Οι τρεις αυτές ιστορίες περιπλέκονται και καταλήγουν και οι τρεις σε φινάλε σκληρά όσο η ίδια η ζωή... Κύριο χαρακτηριστικό του βιβλίου του Leonardo Padura  είναι ότι οι ήρωες του είναι όλοι άνθρωποι που αψήφησαν νόμους και συνήθειες, εγκατέλειψαν την πεπατημένη και ακολούθησαν δρόμους μοναχικούς και δύσκο

Η Μαρία ζει τις τελευταίες μέρες της, νιώθει τον θάνατο να πλησιάζει... Είναι γερασμένη, κουρασμένη, εξορισμένη σε ένα τόπο ξένο μακρυά από το δικό της... Αποφασίζει να πει την ιστορία της, την ιστορία του γιου που έχασε και που όλοι άλλοι θέλουν να έχουν άποψη στις αναμνήσεις της γι' αυτόν... Το όνομα του γιου της ήταν Ιησούς και ήταν από την Ναζαρέτ... Η Μαρία λέει την ιστορία της ξεκάθαρα από την πλευρά της μάνας... Αδιαφορεί για τη διττή φύση του παιδιού της την οποία επιβεβαιώνει, αναπολεί τις μέρες που τον είχε στα σπλάχνα της ή όταν ήταν παιδάκι και τον είχε στην αγκαλιά της... Θυμάται τις τελευταίες του μέρες και ώρες, όλα όσα είδε κι έκανε νιώθοντας το τέλος του παιδιού της να πλησιάζει... Όσα έκανε και μετανιώνει γι' αυτά, όσα θα έπρεπε να έχει κάνει... "Μαλώνει" τον γιο της για την αλαζονεία που του χάριζε η δύναμη που ξεχείλιζε από μέσα του, για την σύνεση που δεν είχε... Απαξιεί και περιφρονεί τους μαθητές του, τους σπαστικούς και απροσάρμοστους,

Υπέροχο μικρό διαμαντάκι το  "Ο μοναχός κι η κόρη του δημίου" , μια ευχάριστη έκπληξη που μόνο ικανοποίηση μου χάρισε... Αγοράστηκε, στην τύχη, με μόνα κριτήρια το ένστικτό μου και την χαμηλή του τιμή σε ξεπούλημα βιβλίων που βρέθηκα λίγο πριν τις διακοπές μου και με δικαίωσε πλήρως... Στην Αυστρία του 17ου αιώνα ένας μοναχός ταξιδεύει σε ένα απομακρυσμένο μοναστήρι και τυχαία συναντά ένα κορίτσι το οποίο είναι η κόρη του δημίου του τοπικού χωριού... Η γνωριμία αυτή ταράζει τον κόσμο του νεαρού μοναχού, τον βάζει σε μια διαρκή ψυχολογική βάσανο και σε αβάσταχτα διλήμματα και εν τέλει στην τρέλα... Το  "Ο μοναχός κι η κόρη του δημίου" του Ambrose Bierce  στις 150 περίπου σελίδες του, μέσω της γραφίδας του αδελφού Αμβρόσιου που καταγράφει την ιστορία του σαν ημερολόγιο, επιχειρεί μια κριτική στην θρησκεία... Χωρίς ευθείες βολές, χωρίς έξαλλα αναθέματα, αναδεικνύει την υποκρισία της θρησκείας και την πλήρη εκκοσμίκευσή της... Θέτει το δάχτυλο επί του τύπου

Υπήρξε βιβλίο απωθημένο για πολλά χρόνια καθώς αρνιόμουν πεισματικά να το διαβάσω στο πρωτότυπο το οποίο θεωρούσα και θεωρώ κουραστικό... Το γεγονός ότι υπάρχει πλέον μια μετάφραση του βιβλίου στην καθομιλουμένη και επίσης ότι το βρήκα σε γνωστό βιβλιοπωλείο με 2,5 € έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην αγορά του και την πλήρωση αυτού του λογοτεχνικού κενού που με προβλημάτιζε... Άξιζε τελικά η αναμονή τόσων χρόνων; Και ναι και όχι είναι η απάντηση που μου έρχεται κατευθείαν στο μυαλό... Ο Ροΐδης επιχειρεί μια μυθιστορηματική αναπαραγωγή των θρύλων που υπάρχουν εδώ και αιώνες για την ύπαρξη ενός θηλυκού πάπα κατά τον 9ο αιώνα... Στηρίζεται και ας μην το παραδέχεται πουθενά, στο έργο του Ιωακείμ (ή Ιεζεκιήλ) Σπανχάιμ "Ιστορία της Πάπισσας Ιωάννας" από το 1694, λογοκλόπος εν ολίγοις, κάτι που όμως ήταν κοινότατη πρακτική στο παρελθόν όπως μας πληροφορεί ο μεταφραστής Αντώνης Σιμιτζής , ακόμα και ο Σαίξπηρ το έκανε... Το κείμενο του Ροίδη έχει σκωπτικό χαρακτήρα με αρκ

Ξεκινάμε με κάποιες βασικές παραδοχές... Η μάνα μου μαγειρεύει το καλύτερο μοσχαράκι νουά του κόσμου και ο Jo Nesbo είναι ο αγαπημένος μου συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων... Αυτές οι παραδοχές δεν σημαίνουν ότι η μάνα μου μαγειρεύει το νουά το ίδιο επιτυχημένα κάθε φορά, χωρίς να σημαίνει ότι δεν είναι καλό, ούτε ο Nesbo με ενθουσιάζει το ίδιο κάθε φορά που διαβάζω ένα βιβλίο του χωρίς να σημαίνει ότι δεν τα έχω απολαύσει όλα όσα έχουν πέσει στα χέρια μου,απλά χωρίς την ίδια ένταση... Το "Αστυνομία" είναι το τελευταίο μυθιστόρημα του Nesbo με ήρωα τον Harry Hole ο οποίος (σχεδόν) κυριολεκτικά επιστρέφει από τους νεκρούς για να βοηθήσει στην λύση των αποτρόπαιων δολοφονιών αστυνομικών σε χώρους εγκλημάτων που είχαν ερευνήσει στο παρελθόν και που έχει φέρει σε εξαιρετικά δύσκολη θέση την πολιτική και επιχειρησιακή ηγεσία της αστυνομίας του Όσλο... Φυσικά και είναι ένα καλό βιβλίο, δεν θα μπορούσε να μην είναι... Ο Nesbo παίζει με τις περσόνες που κρύβει

Πάλι καλά που υπάρχεις κι εσύ, Ηarry Hole ... Ξέρεις τι στήριγμα ήσουνα όλες αυτές τις μέρες που γίνεται ο κακός χαμός με τα δημοψηφίσματα, τα ΑΤΜ και τις ουρές; Ήσουν η απόδραση από το αγχωτικό και δυσάρεστο παρόν που ζούμε όλοι... Εσύ όμως σε ποιον θα στηριχτείς Harry Hole , σε ποιον θα ακουμπήσει το βάρος που κουβαλάς; Σε κανέναν... Το βάρος σου δεν μπορείς να το μοιραστείς, δεν μπορείς κανείς να σε ξεκουράσει γιατί βγαίνει από μέσα σου, γιατί είναι εσύ... Ο   Harry Hole  ζει στο Hong Kong, έχοντας φύγει από την Νορβηγία προσπαθώντας να ξεφύγει από τους δαίμονες που τον κυνηγούν... Θα επιστρέψει για να λύσει το μυστήριο των δολοφονιών κάποιων γυναικών που φαίνεται να είναι έργο κάποιου σειριακού δολοφόνου και να αποχαιρετήσει τον ετοιμοθάνατο πατέρα του... Η επίλυση της υπόθεσης θα γίνει στόχος για τον Harry ... Το μόνο που ξέρει να κάνει καλά είναι να κυνηγάει τους κακούς, να τους σταματάει, είναι η μόνη λύτρωση του αν και του έχει στοιχίσει πολλά... Για να λύσει την υπόθε

Πολλά έχουν γραφτεί και άλλα τόσα έχουν ειπωθεί για την ιστορική καταγραφή και ερμηνεία των Σταυροφοριών, η συγκεκριμένη καταγραφή είναι κατά τη γνώμη μου η πιο ενδιαφέρουσα από όλες... Σε αυτό το βιβλίο ο Amin Maalouf διηγείται την ιστορία μέσα από τα μάτια των μουσουλμάνων χρονικογράφων της εποχής από την αρχή μέχρι το τέλος... Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα είναι η εικόνα που έχουν οι μουσουλμάνοι για τους δυτικούς εισβολείς... Οι "υπηρέτες του Χριστού" έπεσαν σαν λαίλαπα πάνω στους μουσουλμάνους οι οποίοι, κυριολεκτικά απέμειναν αποσβολωμένοι να παρακολουθούν τις φρικαλεότητες που συνέβαιναν... Οι Σταυροφόροι, σύμφωνα με τις μαρτυρίες των Αράβων χρονικογράφων της εποχής, δεν δίστασαν να προχωρήσουν σε κανιβαλισμό των ηττημένων κατά τις πολιορκίες της Αντιόχειας και της Μαάρα όταν κινδύνευσαν από λιμό... Δεν σεβάστηκαν καμία από τις υποσχέσεις και τις συνθήκες που δόθηκαν στους αντιπάλους, κάθε αντιπαράθεση κατέληξε σε λουτρό αίματος, λεηλάτησαν ότι υπήρχε και ότι δεν υπ

Τις τελευταίες μέρες ανακάλυψα στην πράξη ότι το να μιλάς χαμηλόφωνα με σταθερό τόνο φωνής εκπέμπει μια ηρεμία η οποία είναι μεταδοτική... Το δοκιμάζω και στα παιδιά μου τις τελευταίες μέρες και είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι επιδρά θετικά στην συμπεριφορά τους...  Σκέφτομαι ήδη ταξίδια και διακοπές, έξω από το παράθυρο ο ήλιος λάμπει κι εγώ σκέφτομαι το πόσο θα ήθελα να βρίσκομαι σε μια παραλία και να πίνω τον καφέ μου... Οι υποχρεώσεις έχουν μαζευτεί η μια πάνω στην άλλη τον τελευταίο καιρό και ο χρόνος είναι είδος πολυτελείας... Ο λόγος είναι ότι τα μαθήματα που παρακολουθώ on line για να πάρω ένα δίπλωμα εξειδίκευσης απαιτούν προσπάθεια και χρόνο... Νιώθω σαν ξεφούσκωτο λάστιχο (πάλι), νομίζω ότι θα πατήσω λίγο φρένο, ας καθυστερήσει η απόκτηση του διπλώματος, δεν χάθηκε κι ο κόσμος...(;) Αλήθεια, δεν χάθηκε; Δεν θα χαθεί μέχρι τις 30 Ιουνίου; Θα πτωχεύσει η χώρα ή θα την σώσει ο Γιάνης με το ένα ν; Τόσα χρόνια τα ίδια και τα ίδια, πάντα βρισκόμαστε στον ίδιο παρονομαστή.

Τι γίνεται όταν μια κοινωνία εξωραΐζει το παρελθόν της και κρύβει τις βρωμιές της κάτω από το χαλί; Τι γίνεται όταν ένας άνθρωπος αρνείται εκούσια ή ακούσια να αντιμετωπίσει τους δαίμονες του κατά πρόσωπο; Το μόνο σίγουρο είναι ότι η έκρηξη που θα επαναφέρει στο προσκήνιο διογκωμένο κάθε πρόβλημα και μυστικό του παρελθόντος, θα είναι σφοδρή... Στο τρίτο κατά σειρά βιβλίο του  Jo Nesbø  με πρωταγωνιστή τον Harry Hole , o Νορβηγός συγγραφέας ξεκινά την αποδόμηση του σκανδιναβικού ονείρου που συνέχισε και σε μεταγενέστερα βιβλία του... Πυρήνας της υπόθεσης είναι η εν πολλοίς αποσιωπημένη εθελοντική συμμετοχή πολλών Νορβηγών στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο στο πλευρό των Ναζί και η προσπάθεια να καθαριστεί αυτός ο λεκές στην ιστορία της Νορβηγίας, μεταπολεμικά, γρήγορα και αθόρυβα... Παράλληλα παρακολουθούμε τον έρωτα μιας Αυστριακής νοσοκόμας κι ενός Νορβηγού τραυματία πολέμου στη βομβαρδιζόμενη από τους Συμμάχους Βιέννη... Επιστρέφοντας στο παρόν συναντάμε και πάλι τον  Harry Hole  ν

Την πρώτη φορά που το ξεκίνησα ήταν στις αρχές Νοεμβρίου... Διάβασα καμιά εκατοσταριά σελίδες και το σταμάτησα, κάτι δεν πήγαινε καλά, δεν τράβαγε...Το ξαναέπιασα από την αρχή με την νέα χρονιά και το προσπάθησα μέχρι και πριν από 2-3 μέρες, διάβασα περίπου 250 σελίδες... Η αίσθηση ίδια, δεν ήταν ψυχαγωγία ήταν καταναγκασμός και γι' αυτό το σταμάτησα, δια πάντως αυτήν την φορά (;)... Δεν προσπαθώ να ακυρώσω το έργο του Αλεξάνδρου , δεν είμαι σε θέση άλλωστε, απλά δεν κατάφερε ποτέ να μου "μιλήσει" αυτό το βιβλίο... Η χειρόγραφη ομολογία ενός μαχητή του Δημοκρατικού Στρατού, ενταγμένου σε μια ειδική ομάδα με αποστολή την μεταφορά ενός μυστηριώδους κιβωτίου από μια πόλη σε μια άλλη με κούρασε αφάνταστα... Η κλειστοφοβική, καυκική θα μπορούσα να την πω, ατμόσφαιρα που δημιουργεί δεν διασώζει το βιβλίο από το γεγονός ότι αναμασά τα ίδια και τα ίδια κάνοντας διαρκώς κύκλους και επαναλήψεις γύρω από την περιγραφή των γεγονότων... Στόχος του συγγραφέα είναι να καταγγείλε

Η αλήθεια είναι μία... Το μόνο πράγμα που μπορεί πραγματικά να σε βγάλει από το αναγνωστικό black out είναι μόνο ένα βιβλίο...  Ένα βιβλίο που θα σου αρέσει πάρα πολύ, που θα σε συνεπάρει και δεν θα μπορείς να το αφήσεις από τα χέρια σου... Δεν σημαίνει ότι μέχρι αυτό το ένα βιβλίο δεν διάβαζες καλά βιβλία αλλά αυτό το ένα είναι το κάτι άλλο, είναι αυτό που ξεκλειδώνει το μυαλό και σε γεμίζει ξανά επιθυμία για βιβλία... Οι "Κατσαρίδες" είναι το δεύτερο, χρονολογικά, βιβλίο της σειράς του Hary Hole ... Ένα χρόνο μετά τα όσα έγιναν στο Σίδνεϊ κι ενώ μάχεται καθημερινά με τα δικά του φαντάσματα, ο Hary καλείται να ταξιδέψει στην Ταϊλάνδη και να βοηθήσει την τοπική αστυνομία στην εξιχνίαση της δολοφονίας του Νορβηγού πρέσβη... Η υπόθεση περιπλέκεται από την αρχή καθώς στο αυτοκίνητο του εκλιπόντος ανακαλύπτεται παιδοφιλικό φωτογραφικό υλικό... Κανένας δεν μοιάζει να λέει την αλήθεια και ο Hary καλείται να λύσει μια υπόθεση που έχει πολλές προεκτάσεις και με μεγάλο προσ

Ήταν αρκετά, θα μπορούσαν να ήταν και περισσότερα αν δεν είχα πάθει το αναγνωστικό blackout που διαρκεί ακόμα...  Ήταν καλά βιβλία αλλά αν τα δω συνολικά και συγκρίνω με άλλες χρονιές, στερούνταν (στο σύνολό τους επαναλαμβάνω) το κάτι που θα έκανε την αναγνωστική μου χρονιά να ξεχωρίσει...  Φέτος ήταν η χρονιά του Nesbø και της γνωριμίας με τον Harry Hole ...  Ήταν η χρονιά που διάβασα για πρώτη φορά ένα ολόκληρο βιβλίο σε ηλεκτρονική μορφή και μάλιστα σε ένα απόγευμα...  Ήταν η χρονιά που οι Έλληνες συγγραφείς μου απέδειξαν ότι έχω πολύ άδικο που τους αντιμετωπίζω με επιφύλαξη... Τα βιβλία του 2014, με αντίστροφη χρονολογική σειρά, ήταν τα παρακάτω: "Salem's Lot" του Stephen King "Η αλήθεια για την υπόθεση Χάρρυ Κέμπερτ" του Joël Dicker "Σκιές στον πάγο" του Michael Ridpath "Η Ψιλικατζού" της Κωνσταντίνας Δελημήτρου "Κυνηγοί κεφαλών" του Jo Nesbo "Το τέλος του κόσμου" της Margaret Atwood &qu

Πολύ πριν την νέα γενιά βρικολάκων που κατέκλυσαν την τηλεόραση, τον κινηματογράφο και τα βιβλιοπωλεία, ο μύθος των νεκροζώντανων προκαλούσε ρίγη τα οποία οφείλονταν στον τρόμο και όχι στην λαγνεία και τον ερωτισμό που εκπέμπουν οι metrosexual βαμπιροεπίγονοι... Τότε οι βρικόλακες ήταν η ενσάρκωση του κακού, των πιο μύχιων σκοτεινών φόβων, το ίδιο το πρόσωπο του θανάτου και ο όποιος ερωτισμός τους ήταν ζωώδης και σκοτεινός, δύσκολο να παραδεχθείς ότι σε έλκυε... Για αυτούς τους παλιούς βρικόλακες γράφει ο Stephen King την ιστορία του "Salem's Lot" και το κάνει καλά...πολύ καλά! Ο Μπεν Μέαρς επιστρέφει στην πόλη που πέρασε κάποια χρόνια της παιδικής του ηλικίας για να γράψει το καινούργιο του βιβλίο και να ξορκίσει τους δαίμονες του... Εκεί στην μικρή φιλήσυχη πόλη του Μέιν, θα γνωρίσει τον έρωτα στο πρόσωπο της Σούζαν και θα νομίσει ότι μπορεί πλέον να βρει τη γαλήνη αλλά φευ, δεν πρόκειται... Περίεργα γεγονότα αρχίζουν να συμβαίνουν, άνθρωποι να εξαφανίζονται,