Ψαροκόκαλο...

Το Νοέμβριο του 1919 ο Franz Kafka γράφει μια μακροσκελή επιστολή που απευθύνεται στον πατέρα του... Σε αυτή επιχειρεί να εξηγήσει στον πατέρα του τους λόγους που κατ' αυτόν η σχέση τους είναι διαταραγμένη και μη ικανοποιητική και για τους δύο... Ο Kafka , άλλοτε επιθετικός και άλλοτε ενοχικός, κάνει μια εις βάθος ανασκόπηση στην παιδική του ηλικία, στα γεγονότα και στις συμπεριφορές που έπλασαν τον χαρακτήρα του... Εστιάζει στην πλήρη αντίθεση των χαρακτήρων των δικών του και του πατέρα του, από την μία ένας κλειστός και απόμακρος και από την άλλη ένας πληθωρικός και εκρηκτικός... Καταλογίζει στον πατέρα του την παντελή αδιαφορία να κατανοήσει την φύση του γιου του, την συναισθηματική του κακοποίηση, την συντριβή του εγώ του κάτω από το βάρος της επιρροής ενός ανθρώπου με έντονο εγωισμό και συχνές εκρήξεις... Το "Γράμμα στον πατέρα" επιδέχεται πολλές αναγνώσεις και από διαφορετικές σκοπιές, έχει καθολικά νοήματα τα οποία είναι πολύ ευρύτερα από μια αντιπαράθεσ

Η δημοκρατία του Γιλεάδ δεν είναι δημοκρατία... Είναι η φαντασίωση, το υγρό όνειρο, κάθε θρησκόληπτου φανατικού, κάθε φασίστα... Είναι το αποτέλεσμα μια κοινωνίας σε σήψη, μιας κοινωνίας παραλυμένης από την χαύνωση του "δυτικού πολιτισμού" με έντονα και άλυτα κοινωνικά ζητήματα και ανισότητες, μιας κοινωνίας που η μόλυνση του περιβάλλοντος έχει στειρώσει κυριολεκτικά μεγάλο τμήμα του πληθυσμού...  Όταν μια δράκα φανατικών δολοφονεί τον Πρόεδρο και την κυβέρνηση και ρίχνει την ευθύνη στους ισλαμιστές (μήπως σας θυμίζει κάτι;) η κοινωνία αποχαυνωμένη δεν αντιδρά στα πρώτα μέτρα περιστολής των ατομικών ελευθεριών, διότι "κάποιος έπρεπε να βάλει επιτέλους μια τάξη" ... Γρήγορα η κατάσταση παίρνει τις πραγματικές της διαστάσεις και η Αμερική μετατρέπεται σε ένα ανελεύθερο θεοκρατικό καθεστώς όπου οι αντιφρονούντες εξοντώνονται αμείλικτα και τα πτώματα τους επιδεικνύονται για παραδειγματισμό, όπου ο ρόλος της γυναίκας είναι μόνο αυτός της μητέρας, της συζύγου και

Όταν το εγώ εκμηδενίζεται μέσα στο εμείς και η λογική και η επιστήμη γίνονται όργανα καθυπόταξης των συνειδήσεων τότε κάτι δεν πάει καθόλου καλά... Πάνω κάτω αυτό είναι το γενικό πλαίσιο της δυστοπίας του Γεβγκένι Ζαμιάτιν , "Εμείς" , ένα βιβλίο για ένα κόσμο πραγματικά εφιαλτικό... Στον κόσμο που ζει ο D-503, τα πάντα είναι ορατά γιατί είναι φτιαγμένα από γυαλί, τα μαθηματικά και η λογική ορίζουν τις τύχες των ανθρώπων εξορίζοντας το συναίσθημα και η ελευθερία θεωρείται δείγμα πρωτογονισμού... Όταν ο έρωτας εισβάλλει στη ζωή του τα πάντα ανατρέπονται και αρχίζει μια εσωτερική πάλη μέσα του επαναξιολογώντας όλα όσα πίστευε μέχρι τότε... Παράλληλα ανοίγεται μπροστά στα μάτια του ένας κόσμος που αγνοούσε την ύπαρξή του, ένας κόσμος πέρα από το Τείχος που χωρίζει την πόλη από το δάσος αλλά κι ένας κόσμος μέσα του... Στο "Εμείς" , όπως και στο μεταγενέστερο "1984" του George Orwell , ο έρωτας είναι ο καταλύτης που προκαλεί εκρήξεις, που εκτροχιάζει

Κατώτερο των προσδοκιών μου αποδείχτηκε δυστυχώς το  "Άρθας - Η Άνοδος του Βασιλιά των Νεκρών" της Christie Golden ... Η εξαιρετική εμπειρία της ανάγνωσης άλλων βιβλίων της (δες εδώ κι εδώ ) μου υποσχόταν πολλές περισσότερες συγκινήσεις αλλά δυστυχώς τα πράγματα δεν ήταν όπως τα περίμενα... Ίσως να φταίει και η μετάφραση του Δημήτρη Γρουμπού αλλά δεν νομίζω ότι του αναλογεί το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης...  Το βιβλίο εξιστορεί τα γεγονότα που οδήγησαν τον Άρθας Μένεθιλ, γιο του Τέρενας, βασιλιά του Λόρντερον, να ασπαστεί τις δαιμονικές δυνάμεις και από παλαδίνος, μέλος του Τάγματος της Αργυρής Χειρός να γίνει ένα Ιππότης του Θανάτου... Τον παρακολουθούμε από την παιδική του ηλικία, από την πρώτη εισβολή της Ορδής στο Άζεροθ μέχρι και την ενηλικίωσή του και τα γεγονότα που σημάδεψαν τη ζωή του... Το  "Άρθας - Η Άνοδος του Βασιλιά των Νεκρών" κυκλοφορεί σε μια έκδοση μεγαλύτερη σε μέγεθος από αυτό των υπόλοιπων βιβλίων της σειράς του World of Warcraft

Ποια είναι γραμμή εκείνη που όταν την διασχίσεις περνάς από τον πολιτισμό στην αγριότητα; Είναι η παιδική αθωότητα κάτι δεδομένο ή πολυτέλεια των πολιτισμένων δυτικών κοινωνιών; Είναι τελικά ο άνθρωπος ένα ζώο το οποίο δεν εκδηλώνει τα άγρια ένστικτά του μόνο και μόνο επειδή δεν το επιτρέπει το πλαίσιο των κανόνων και των νόμων της ανθρώπινης κοινωνίας; Είναι ικανός ο φόβος, της νύχτας, του άγνωστου, της πείνας, του θανάτου να μεταμορφώσει παιδιά σε κτήνη; Αυτές και πολλές άλλες ερωτήσεις θέτει το καταπληκτικό μυθιστόρημα του William Golding ,  "Ο Άρχοντας των Μυγών" , ένα βιβλίο που απόλαυσα από κάθε άποψη και θα εξηγηθώ παρακάτω... Ένα αεροπλάνο πέφτει σε ένα έρημο τροπικό νησί, μοναδικοί επιζώντες παιδιά, αγόρια όλα... Τα παιδιά θα προσπαθήσουν να οργανωθούν και να επιβιώσουν, να σχηματίσουν μια μικρή κοινότητα που θα λειτουργήσει οργανωμένα με απώτερο σκοπό την σωτηρία και την επιστροφή στην πατρίδα τους... Στην πορεία τα πράγματα αλλάζουν, από την μία

Απολαμβάνω τις βόλτες στα βιβλιοπωλεία, μπορώ να περάσω ώρες ψάχνοντας και χαζεύοντας βιβλία... Τι γίνεται όμως όταν ο περιορισμένος χρόνος δεν σου επιτρέπει να κάνεις μια τέτοια βόλτα και στην βιβλιοθήκη σου έχουν τελειώσει τα αδιάβαστα; Τότε πολύ απλά παραγγέλνεις από το internet και τα βιβλία έρχονται στο σπίτι σου... Ήταν η πρώτη φορά που παρήγγειλα βιβλία από το internet και οφείλω να ομολογήσω ότι είναι τρομερή εξυπηρέτηση... Διάλεξα βιβλία που μου είχαν συστήσει φίλοι και αναγνώστες του "Ψαροκόκαλου" ( Κατερίνα για σένα λέω) , πρόσθεσα και κάποια από αγαπημένους συγγραφείς και αγαπημένα genres και μέσα σε δυο μέρες και σε πολύ καλή τιμή ήρθαν στην πόρτα μου! Ξεκινάω με William Golding και "Ο Άρχοντας των Μυγών" !

Μου αρέσουν οι δυστοπίες... Από τα αγαπημένα μου βιβλία το "1984" και το "Γενναίος, Νέος Κόσμος" , από τις αγαπημένες μου ταινίες τα "Mad Max" , πρέπει να είμαι από του λίγους παγκοσμίως που τους άρεσε το "Waterworld" ... Ο Χιονάνθρωπος ζει μόνος του σε ένα πλανήτη που κάποτε ήταν η Γη... Περικυκλωμένος από μια φύση εχθρική και από άγρια ζώα πολλά εκ των οποίων είναι αποτελέσματα γενετικών πειραμάτων άλλων εποχών, προσπαθεί να επιβιώσει και θυμάται... Μέσα από τις αναμνήσεις του, μέσα από την προσωπική του ιστορία, ξετυλίγονται μπροστά μας τα γεγονότα εκείνα που οδήγησαν τον Χιονάνθρωπο και τον πλανήτη Γη στο σημείο που βρίσκονται... To "Όρυξ και Κρέικ" ξεκινά από τα παιδικά χρόνια του Χιονάνθρωπου, όταν δεν λεγόταν Χιονάνθρωπος αλλά Τζίμυ, σε ένα πλανήτη Γη σε κάποιο απροσδιόριστο μέλλον το οποίο όμως δεν φαντάζει και πολύ μακρινό, ούτε πολύ ανοίκειο... Οι κοινωνίες καταρρέουν εξαιτίας της μόλυνσης, της βίας, της έλλειψης

Στο ολιγοσέλιδο αυτό βιβλίο, ο Σάββας Μιχαήλ , επιχειρεί μια προσέγγιση του φαινομένου του φασισμού και του νεοναζισμού... Αναλύει τις αιτίες της εμφάνισής του ιστορικά και το συνδέει με τις περιόδους κρίσης του καπιταλισμού αναδεικνύοντάς το σαν μια από τις χρυσές του εφεδρείες... Η ανάλυση συγκεκριμενοποιείται στο ελληνικό φαινόμενο της Χρυσής Αυγής και μέσα από μια λογική οδό αποδεικνύει την καταγωγή της αντιμεταναστευτικής και εθνικιστικής της ρητορείας από την πρωταρχική αντιεβραϊκή θεωρία του ναζισμού η οποία ανέκαθεν λειτουργεί σαν μέσον αποπροσανατολισμού των μαζών από τους πραγματικούς τους εχθρούς... Ο Σάββας Μιχαήλ , προσεγγίζοντας το πρόβλημα από μαρξιστική σκοπιά, θεωρεί ότι το φαινόμενο του νεοναζισμού δεν αντιμετωπίζεται με αστικού τύπου απαγορεύσεις αλλά μόνο με την ταξική συνειδητοποίηση της εργατικής τάξης η οποία θα ξεδοντιάσει τα νεοναζιστικά μορφώματα τόσο στην θεωρία όσο και στην πράξη... Το βιβλίο είναι εξαιρετικά επίκαιρο, με όλη αυτή την συζήτηση πο

Όταν άκουσα για πρώτη φορά τον τίτλο αυτού του μυθιστορήματος από τον vangelakas , μη γνωρίζοντάς το, τον ρώτησα αν είναι ερωτικού περιεχομένου... Από τότε πέρασε καιρός, απέκτησα μια γενική γνώση ως προς το έργο και τον δημιουργό του και έφτασε στα χέρια μου επ' αφορμής της λογοτεχνικής σειράς που δημοσίευσε το Βήμα της Κυριακής, "Η Λογοκρισία στην Λογοτεχνία" ... Το "Ο μαιτρ και η Μαργαρίτα" , το magnum opus του Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ , είναι ένα έργο προσωπικό αλλά και ταυτόχρονα βαθιά ρώσικο, ένα βιβλίο που βαδίζει στα χνάρια του "Φάουστ" ... Στην Μόσχα του Μεσοπολέμου, ο Σατανάς αποφασίζει να κατέβει στη γη και να αναστατώσει τους ανθρώπους αφού όσο οι άνθρωποι δεν πιστεύουν στον Θεό, δεν πιστεύουν και στη δική του ύπαρξη... Εγκαθίσταται μαζί με την συνοδεία του σε ένα διαμέρισμα της οδού Σαντόβαγια, μεγάλου δρόμου της Μόσχας και δίνει μια παράσταση στο Βαριετέ που ταράζει ολόκληρη την πόλη...  Ο έρωτας ενός έγκλειστου σε ψυχιατρείο, του αυτο

Μου κάνανε δώρο το "Επαναστάτες" πριν από 3 χρόνια... Έκανα κάποιες απόπειρες να το διαβάσω αλλά η διάθεση δεν ήταν ποτέ κατάλληλη και το εγκατέλειπα στις πρώτες σελίδες... Τελικά ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και πήρε και αυτό την σειρά του... Το βιβλίο του Eric Hobsbawm αποτελείται από μια συρραφή δοκιμίων τα οποία γράφτηκαν στα τέλη της δεκαετίας του '60 και κάποια από αυτά (μόνο ένα αν θυμάμαι καλά) στις αρχές του '70... Τα δοκίμια αυτά τα οποία είτε είναι κριτικές πάνω σε άλλα βιβλία είτε αυθύπαρκτες δημιουργίες, πραγματεύονται την καταγωγή και την φύση των επαναστατών και των επαναστάσεων... Τις κοινωνικές και ιστορικές συνθήκες που καθόρισαν την ιστορία των επαναστάσεων, τα κυριότερα ιδεολογικά ρεύματα μεταξύ των επαναστατών, τα αίτια και τους τρόπους δημιουργίας κινημάτων...Το βιβλίο παρέχει μια λεπτομερή ανάλυση πάνω στην ιστορική εξέλιξη των επαναστάσεων και των επαναστατών, από τους αναρχικούς μέχρι τους κομμουνιστές, και επιχειρεί να εξάγει συμπεράσ

Η πρώτη μου επαφή με τον Ευγενίδη ήταν κάμποσα χρόνια πριν όταν διάβασα το "Αυτόχειρες Παρθένοι" ... Δεν ενθουσιάστηκα αλλά η εποχή και η διάθεση όταν διάβαζα το βιβλίο δεν ήταν οι καλύτερες... Έκτοτε σκεφτόμουν ότι ίσως τον έχω αδικήσει αλλά διατηρούσα μια επιφυλακτική στάση απέναντί του ... Το καλοκαίρι η Μ. από μια αλλαγή κάποιου άλλου βιβλίου αγόρασε το "Σενάριο Γάμου" ... Το βιβλίο παρέμεινε αδιάβαστο και από τους δυο μας για μήνες στο κομοδίνο της μέχρι που το έπιασα στα χέρια μου... Η Μάντλιν είναι μια φοιτήτρια Φιλολογίας που αγαπά τα ρομαντικά μυθιστορήματα του 19ου αιώνα... Ο Λέναρντ ένας φοιτητής Βιολογίας, όμορφος, έξυπνος και "μυστήριος" αρκετά για να γοητεύει τις κοπέλες που έχουν πρόσφατα βγει από την εφηβεία τους... Ο Μίτσελ είναι ένας φοιτητής Θεολογίας με έντονη ροπή προς τον χριστιανικό μυστικισμό, λίγο αλλόκοτος για την ηλικία του αλλά από το είδος που αγαπούν οι γονείς θυγατέρων... Ο χρόνος είναι οι αρχές της δεκαετίας του 

Παρατηρώ τις ημερομηνίες που δημοσιεύτηκαν τα posts για τα δύο πρώτα μέρη της τριλογίας και βλέπω ότι την διάβασα μέσα σε 20 μέρες, πάνω κάτω... Όχι κι άσχημα για σχεδόν 1500 σελίδες, ειδικά αν λάβεις υπόψη σου ότι ο ρυθμός ανάγνωσης δεν ήταν σταθερός και ότι υπήρξαν και μέρες που δεν έπιασα καθόλου βιβλίο στα χέρια μου... Το τρίτο και τελευταίο μέρος της τριλογίας του " Άρχοντα των Δαχτυλιδιών" βρίσκει την Μέση-Γη να φλέγεται από τον πόλεμο μεταξύ των ελεύθερων λαών και του Σάουρον ενώ συνεχίζεται η απελπισμένη πορεία του Δαχτυλιδοκουβαλητή μέσα από την χώρα της Μόρντορ, προς το Βουνό του Χαμού για να καταστρέψει το Ένα Δαχτυλίδι... Ο Άραγκορν αποκαλύπτει πλέον την πραγματική του ταυτότητα και οδηγεί τον στρατό των Ανθρώπων στην τελική αναμέτρηση... Το βιβλίο ακολουθεί το ίδιο συγγραφικό μοτίβο που είχαμε συναντήσει και στα προηγούμενα δύο μέρη της τριλογίας, τα γεγονότα είναι δραματικά και η δράση καταιγιστική... Η "Επιστροφή του Βασιλιά" είναι ένα ε

Στο "κρεβάτι του πόνου" ο χρόνος είναι πολύς... Τι καλύτερη παρέα από ένα βιβλίο (και το Internet) ; Το δεύτερο μέρος της τριλογίας του "Άρχοντα των Δαχτυλιδιών" ήταν εξαιρετική παρέα αν και η ανάγνωσή του ξεκίνησε επιφυλακτικά επειδή η "Συντροφιά του Δαχτυλιδιού"  δεν ήταν αυτό που περίμενα... Στους "Δύο Πύργους" η ιστορία συνεχίζεται από εκεί που έμεινε στο τέλος του πρώτου βιβλίου... Η Συντροφιά έχει διαλυθεί, τα μέλη της έχουν τραβήξει διαφορετικούς αλλά παράλληλους δρόμους και η Σκιά του Κακού μεγαλώνει πάνω από τις ελεύθερες χώρες της Μέσης Γης... Η προδοσία του Σάρουμαν είναι πλέον ολοφάνερη καθώς επιτίθεται στο ελεύθερο βασίλειο των Ανθρώπων του Ρόαν χωρίς να υπολογίζει όμως ένα απροσδόκητο αντίπαλο που ορθώνει το ανάστημά του... Παράλληλα η πορεία του Φρόντο και του Σαμ προς το Βουνό του Χαμού για να καταστρέψουν το Ένα Δαχτυλίδι συνεχίζεται με οδηγό ένα περίεργο πλάσμα, το Γκόλουμ... Οι  "Δύο Πύργοι"  ήταν ανέκαθε

Μην τάξεις τ' άγιου κερί και του παιδιού κουλούρι... Εμένα μου τάξανε κουλούρι, αν και δεν είμαι παιδί, αλλά δεν ήταν αυτό που περίμενα...  Είμαι από αυτούς που πρώτα γνώρισαν τον κινηματογραφικό "Άρχοντα των Δαχτυλιδιών" κι έπειτα τον λογοτεχνικό... Την τριλογία πρέπει να την έχω δει ολόκληρη καμιά εικοσαριά φορές, συμπεριλαμβανομένων των extended versions... Μετά διάβασα το " Σιλμαρίλλιον " και...πίστεψα!!! Ήμουν πλέον φανατικός του Tolkien ... Φέτος τα Χριστούγεννα ο Άη Βασίλης μου έφερε την τριλογία του Άρχοντα και την ξεκίνησα με ανυπομονησία και προσμονή... αλλά κάτι δεν δούλευε... Στο πρώτο μισό της "Συντροφιάς του Δαχτυλιδιού" προσπαθούσα να καταλάβω γιατί αργεί τόσο πολύ να πάρει μπρος η πλοκή, γιατί το βιβλίο ξοδεύεται σε ατελείωτες και μονότονες περιγραφές λιβαδιών και δασών με διάφορα τραγούδια ή ποιήματα να παρεμβάλλονται ανά τακτά (πολύ τακτά μερικές φορές) χρονικά διαστήματα... Μερικές φορές φαινόταν σαν ο Tolkien  να απολ

Ενδιαφέρον και ευκολοδιάβαστο ανάγνωσμα  το βιβλίο των  Frederic Bardeau και Nicolas Danet , μια έρευνα πάνω στο διαδικτυακό και κοινωνικό φαινόμενο που λέγεται Anonymous... Το γαλλικό δίδυμο αναζητεί και εντοπίζει τις ρίζες των Anonymous στην κουλτούρα της αμφισβήτησης της δεκαετίας του ΄60 και την κυβερνοκουλτούρα όπως αυτή διαμορφώθηκε ήδη από τα πρώτα βήματα του Internet αλλά και του προγόνου  του, του ARPANET ...  Επιχειρεί μια ιστορική αναδρομή για το ποιες ήταν οι εκφράσεις του χακτιβισμού πριν από την εμφάνιση των Anonymous και παρουσιάζει το χρονογράφημα της εμφάνισης τους και των γεγονότων εκείνων που οδήγησαν στη διαμόρφωση της μορφής που έχουν σήμερα... Οι Anonymous, ένα διαδικτυακό φαινόμενο της ψηφιακής εποχής, είναι η κυριότερη και πιο προβεβλημένη εκδοχή του κυβερνοακτιβισμού όπως έχει διαμορφωθεί σήμερα ως ακόμα ένα μέσο επίτευξης κοινωνικών και πολιτικών  διεκδικήσεων πέραν των παραδοσιακών... "Μάστορες" στη διαχείριση της εικόνας και των συμβό

Ο Μπαλτάσαρ Μπούστος είναι ένας νεαρός Αργεντινός, γνήσιο τέκνο του Διαφωτισμού και οπαδός του Πολίτη της Γενεύης ... Ζει στο Μπουένος Άυρες στις αρχές του ταραγμένου 19ου αιώνα και το πάθος του για ελευθερία και ισότητα  τον οδηγεί ένα βράδυ στο να απαγάγει ένα λευκό μωρό, γιου του προέδρου του Ανωτάτου Δικαστηρίου, και να το αντικαταστήσει με το μαύρο μωρό μιας συφιλιδικής πόρνης... Μια κλεφτή ματιά στην μητέρα του παιδιού που απήγαγε και τον έκανε να την ερωτευτεί, μια πυρκαγιά, μια τραγωδία και κάπως έτσι ξεκινά η δεκάχρονη ιστορία της εκστρατείας του Μπαλτάσαρ Μπούστος, μιας εκστρατείας προσωπικής αλλά και πέρα από αυτόν... Στο υπέροχο αυτό βιβλίο ο Carlos Fuentes  αφηγείται, μέσα από την ιστορία του Μπαλτάσαρ Μπούστος, την ιστορία της γέννησης των εθνών της Λατινικής Αμερικής... Περιγράφει τα ταραγμένα εκείνα χρόνια της Λατινοαμερικανικής επανάστασης και αναλύει τους λόγους που οδήγησαν στην έκρηξή της αλλά και τις συνθήκες εκείνες που την υπονόμευσαν και δεν την άφησαν ν

Το 2012 ήταν μια γεμάτη, αναγνωστικά, χρονιά από κάθε άποψη... Διάβασα 20 βιβλία, κάποια καλά, κάποια όχι και τόσο, κάποια αριστουργήματα και κάποιες απογοητεύσεις... Τα διάβασα σε λεωφορεία, μετρό, ξαπλωμένος στο κρεβάτι μου, κάποιες φορές στην παραλία και κάποιες σε αίθουσες αναμονής πάσης φύσεως... Μου κράτησαν παρέα, τις περισσότερες φορές καλή, με συνάρπασαν, με συγκίνησαν, με μελαγχόλησαν, με διασκέδασαν, με κάνανε να προβληματιστώ και κάποιες φορές με τσάντισαν ή με έκαναν να βαρεθώ... Επιχειρώντας μια κατηγοριοποίηση τους καταλήγω στα παρακάτω: Τα καλύτερα βιβλία της χρονιάς "Ο άνθρωπος που αγαπούσε τα σκυλιά" του Leonardo Padura "Το χαστούκι" του Χρήστου Τσιόλκα "Ο βασιλιάς των αρουραίων" του James Clavell Τα χειρότερα βιβλία της χρονιάς "Σκοτεινή Παλίρροια" του A.Roseberg "Πέρα από την Σκοτεινή Πύλη" των A.Rosenberg και C.Golden "Ο Εκλεκτός" του Thomas Mann Ευχάριστη έκπληξη

Φέτος υπήρξε συνεννόηση μεταξύ της Μ. και των δικών μου και αγοράστηκε η τριλογία του "Άρχοντα των Δαχτυλιδιών" , να καλύψω επιτέλους αυτό το τεράστιο κενό που είχα στα fantasy αναγνώσματα μου.... Το άλλο βιβλίο είναι πολιτικά και τεχνολογικά επίκαιρο, ειδικά τώρα που μελετάω την Python ... (μου χα χα!!!)

Ένα barbeque σε ένα σπίτι με κήπο μια ηλιόλουστη μέρα... Ετερόκλητοι άνθρωποι μαζί με τα παιδιά τους μαζεμένοι, συζητούν, πίνουν και τρώνε... Όλα φαίνονται φυσιολογικά και τετριμμένα μέχρι που κάποιος καλεσμένος χαστουκίζει ένα ξένο παιδί... Το γεγονός προκαλεί αναστάτωση, αμηχανία, οργή και αποτελεί τον καταλύτη για την αλυσιδωτή αντίδραση των γεγονότων που ακολουθούν... Αυτή είναι εν τάχει η υπόθεση του βιβλίου του Χρήστου Τσιόλκα , "Το χαστούκι"  αλλά σίγουρα δεν είναι μόνο αυτό... Δεν κατάφερα να το συμπαθήσω από την αρχή αλλά κλείνοντας την τελευταία σελίδα του με είχε κερδίσει ολοκληρωτικά... Επειδή λογικά αυτό θα είναι το τελευταίο βιβλίο που διαβάζω μέσα στο 2012, χαίρομαι που αυτός ο καλός (από την αναγνωστική πλευρά) χρόνος κλείνει με ένα εξαιρετικό βιβλίο... Αρχικά όπως είπα δεν κατάφερα να το συμπαθήσω... Η κοφτερή γλώσσα του Τσιόλκα και οι συνεχείς αναφορές σε σκηνές σεξ και οι βωμολοχίες με έκαναν να θεωρώ ότι προβοκάρει απλά χωρίς να έχει τίποτα να

Κλείνοντας την τελευταία σελίδα του βιβλίου, άλλος ένας αναγνωστικός μαραθώνιος είχε φτάσει στο τέλος του... Το δεύτερο βιβλίο του George R.R. Martin για την saga του "A song of Ice and Fire" είναι ένα βιβλίο γνώριμο σε ύφος και ήθος για όσους έχουν διαβάσει και το πρώτο και εξίσου καλό... Ένα βιβλίο που ξεκινάει αργά, σχεδόν νωχελικά και πώς να μην το κάνει όταν το συνολικό του μέγεθος εκτείνεται σε 940 σελίδες μεγάλου μεγέθους, το οποίο "ζωντανεύει" όσο αυξάνεται ο αριθμός των σελίδων και κορυφώνεται στο φινάλε... Σε αυτό το βιβλίο παρακολουθούμε την ιστορία να συνεχίζεται από εκεί που την αφήσαμε στο πρώτο μέρος της ιστορίας... Η μάχη για τον Σιδερένιο Θρόνο κορυφώνεται, το Westeros φλέγεται καθώς αντίπαλες στρατιές αλληλοεξοντώνεται σκορπίζοντας τον τρόμο και τον θάνατο... Παράλληλα υπάρχει η σκιά της απειλής που έρχεται από το βορρά και κρύβεται στους παγωμένους βόρειους ανέμους... Αν η κινητήριος δύναμη που κινούσε τα πάντα στο "Παιχνίδι του