Ψαροκόκαλο...

Ακούω τους διπλανούς και σχολιάζουν το ματς του Ολυμπιακού και του Εργοτέλη και η καζούρα πάει σύννεφο... 5 τεμάχια είναι αυτά, δεν καταπίνονται.. Βρίσκομαι σε γενικότερη φάση καταστολής κι εγρήγορσης παράλληλα, δεν μπορώ να το εξηγήσω πως μου συμβαίνει αυτό... Τις τελευταίες εβδομάδες όλα συμβαίνουν γρήγορα και όλα είναι μπάχαλο... Καλά είμαστε βέβαια, να χτυπήσω κανά ξύλο, αλλά γύρω μας υπάρχει ένα αρμονικό χάος... Όλα κινούνται βέβαια γύρω από το "ρεβίθι" (έτσι λέμε το μωρό, μια που δεν ξέρουμε φύλο ακόμα και γιατί στον πρώτο υπέρηχο αυτό που φαινόταν ήταν μια μικρή μπαλίτσα σαν ρεβίθι...) και την Μ. φυσικά, αν κουράστηκε, αν πείνασε, αν πόνεσε η μέση της, αν έχει πονοκέφαλο και τράβα κορδέλα...Δεν βαρυγκωμώ, θέλω και την νοιάζομαι αλλά πρέπει να της σπάω τα νεύρα μερικές φορές... Με έχει αγχώσει η γαμημένη η γρίπη, όλο λέω στον εαυτό μου να μην ασχολείται με τον πανικό που σπέρνουν τα media αλλά όλη την ώρα με πιάνω να αγχώνομαι... Την προηγούμενη εβδομάδα έβηχε

Στο δρόμο για την Μαδρίτη, κάναμε στάση σε ένα χωριό που δεν θυμάμαι τώρα πως το λένε. Εκεί υπήρχε ένα πανδοχείο παραδοσιακού στυλ το οποίο είχε ζωή μερικούς αιώνες και σύμφωνα με τους ιδιοκτήτες του, το είχε στέκι ο Θερβάντες, εξ' ου και ο Δον Κιχότης που μας καλωσόρισε στην αυλή. Plaza Mayor, κάτι σαν την Πλατεία Κοντζιά ένα πράμα (καμία σχέση...). Η πλατεία δημαρχείου της Μαδρίτης, εντυπωσιακή, περίκλειστη, πολύ μεγάλη... Τα κτίρια που την περιτριγυρίζουν είναι παμπάλαια αλλά παρ' όλα αυτά κατοικούνται ακόμα, υπάρχει δε μια γιαγιά που μένει σε ένα διαμέρισμα με θέα στην πλατεία γύρω στα 60 χρόνια και πληρώνει νοίκι 1 Ευρώ!!! (έτσι μου είπανε τουλάχιστον...) Palazzo Real ή αλλιώς τα πρώην βασιλικά ανάκτορα. Πολύ εντυπωσιακά, πολύ ταρατατζούμ, η πρώτη φωτογραφία με το λάβαρο είναι η μία και μοναδική που τράβηξα από εσωτερικούς χώρους, μετά μας έβαλαν χέρι οι φύλακες και δεν επιτρεπόταν όχι φωτογραφίες να βγάλεις αλλά ούτε και να φταρνιστείς. Γενικά πολύ τζόρες οι Ισπ

Σεβίλλη downtown , αμαξάκια , καλντερίμια κτλ. Στη Σεβίλλη κάνει γενικά ζέστη, εγώ Σεπτέμβρη πήγα και είχε ένα 30 άρι μέσα στο νερό. Στο κέντρο της πόλης, στους εμπορικούς δρόμους κυρίως που είναι πεζοδρομημένοι και όχι φαρδιοί απλώνουν υφάσματα από το ένα κτίριο στο άλλο δημιουργώντας κάτι σαν τέντες οι οποίες παρέχουν σκιά στον κόσμο που σουλατσάρει και χαζεύει τις βιτρίνες από κάτω... Διάφορα ενσταντανέ μέσα κι έξω από την Χιράλδα τον καθεδρικό ναό της Σεβίλλης , τάφο του Χριστόφορου Κολόμβου. Είναι χωρίς δεύτερη σκέψη από τους εντυπωσιακότερους ναούς που έχω δει στη ζωή μου, χτισμένη πάνω σε ένα μουσουλμανικό τζαμί, το καμπαναριό της δε, χτίστηκε γύρω από τον μιναρέ που έβγαινε ο μουεζίνης να φωνάξει τους πιστούς να προσευχηθούν... Στην πρώτη φωτογραφία φαίνεται το τέμπλο που φτιάχτηκε ειδικά για τους γάμους του Κάρολου Κουίντου , βασιλιά της Ισπανίας, το οποίο είναι solid gold και για να κατασκευαστεί χρειάστηκαν 2 με 3 τόνους (δεν θυμάμαι ακριβώς)

Την Λισσαβόνα την αγαπώ πάρα πολύ, είναι η πρώτη Ευρωπαϊκή πόλη που επισκέφτηκα στη ζωή μου καθότι μεγάλος βλάχος, ενώ είχα την οικονομική δυνατότητα, δεν είχα ταξιδέψει στο εξωτερικό μέχρι πριν από δύο χρόνια, φοβόμουν μην με κλέψουνε. .. Η Λισσαβόνα έχει πολύ φτώχεια αλλά είναι όμορφη έχει μια μελαγχολία και μια ανθρωπιά... Σήμερα είναι θέατρο στο ιστορικό κέντρο της πόλης...Κάποτε ήταν η έδρα της Ιεράς Εξέτασης και μπροστά σε αυτό το κτίριο μέσα σε μια μόνο μέρα θανατώθηκαν μερικές χιλιάδες Εβραίοι... Το μοναστήρι των Ιερωνυμιτών , καταληκτικής ομορφιάς και αισθητικής, φιλοξενεί απίστευτο πλούτο, έργα τέχνης και σε αυτό είναι θαμμένοι διάφοροι βασιλείς της Πορτογαλίας καθώς και ο Βάσκο Ντα Γκάμα. Άσχετο αν πιστεύει κάποιος στον Θεό ή όχι, αυτό που πρέπει να αναγνωρίσει κάποιος στους Ιερωνυμίτες μοναχούς είναι η προσφορά τους στην παγκόσμια γαστρονομία, τα διάφορα απίστευτα πορτογαλικά γλυκά με ναυαρχίδα το Pastais de Belem. Το πώς ασχολήθηκαν οι

Πήγα στο Παρίσι πέρσυ, την εβδομάδα μετά το Πάσχα και σκεφτόμουν όταν έφτιαχνα τη βαλίτσα ότι τι διάολο δεν θέλω βαριά ρούχα, Μάιος είναι, γι΄αυτό και πακετάρησα μόνο ένα πουλόβερ το οποίο τελικά κατάληξα να φοράω και τις 6 μέρες του ταξιδιού (σώβρακα είχα πάρει αρκετά αγαπητέ αναγνώστη, δεν χρειάζεται να αμφισβητείς την υγιεινή μου) διότι έκανε ψόφο με τρελή υγρασία και βροχή. Παρ' όλα αυτά περάσαμε τέλεια, είναι η Νο2 πιο όμορφη πόλη που έχω δει, μετά την Ρώμη φυσικά... Σαν καλός τουρίστας πήγα και στα καραβάκια που σε βολτάρουν στον Σηκουάνα, τα bateau mousse, να κάνω νυχτερινή βαρκάδα, να ρομαντζάρουμε και με την σύζυγο... Η βαρκάδα ωραία ήταν, χαλάλι τα λεφτά της, να ρομαντζάρουμε πάντως δεν ρομαντζάραμε, διότι είχε το κρύο που λέγαμε και επειδή το καραβάκι ήταν φίσκα και συγκεκριμένα με ένα γκρουπ Ιταλών που μιλάγανε και γελάγανε ασταμάτητα και πάρα, πάρα πολύ δυνατά... Κάποια στιγμή στην επιβίβαση ή την αποβίβαση στο καραβάκι, τραβήχτηκε και αυτή η φωτογραφία καθώς

Τι μπορείς να πεις γι' αυτή την πόλη; Τι να πρωτοπείς ; Μόνο η εικόνα μπορεί να αποδώσει κάτι από την ομορφιά της αλλά και πάλι αν δεν την επισκεφτείς δεν μπορείς να την καταλάβεις... Η Via dell Corso , όταν φτάνεις στην Piazza dell Popolo και κοιτάξεις πίσω σου μια κρύα, ηλιόλουστη Κυριακή πριν τα Θεοφάνια , αργία και για τους Ιταλούς, με χιλιάδες κόσμο να σουλατσάρει στο δρόμο... Η είσοδος της εκκλησίας Santa Maria degli angeli e dei martiri στην Piazza della Repubblica , μια πολύ όμορφη εκκλησία... Piazza di Spagna , Κολοσσαίο , Fontana di Trevi (πανέμορφη, προχωράς μέσα στα σοκάκια και ξαφνικά ξεπροβάλλει σε μια ανοιχτωσιά μεγαλόπρεπη, έφαγα κι ωραίο παγωτό εκεί κοντά) και η Via dell Corso χαμηλά από την πλευρά της Piazza Venezia. Η πλατεία μπροστά στον Άγιο Πέτρο. Την μέρα που τον επισκέφτηκα, ήταν Κυριακή, είχαν στήσει τεράστιες οθόνες για να γίνει μετάδοση του κηρύγματος του Πάπα σε όσους δεν θα έμπαιναν στην ε