Ψαροκόκαλο...

Είδα πρόσφατα σε DVD την καλή ταινία animation "Βαλς με τον Μπασίρ (Waltz with Bashir)" που πραγματεύεται τις αναμνήσεις ενός Ισραηλινού βετεράνου της εισβολής στον Λίβανο την περίοδο των γεγονότων στην Σάμπρα και την Σατίλα ... Η ταινία είναι καλή και αξίζει να τη δει κανείς, ιδιαίτερη εντύπωση μου έκαναν κάποια τραγούδια που ακούγονται στην ταινία τα οποία, προφανώς, γράφτηκαν εκείνη την περίοδο και στόχο θα είχαν, ίσως, να ανυψώσουν το "φρόνημα" των Ισραηλιτών στρατιωτών.... Να μερικά από αυτά (η μετάφρασή τους είναι αυτή της μεταγλώττισης της ταινίας): I bombed Sidon today Αmid the clouds of smoke at dawn I almost went home in a coffin I bombed Sidon today I bombed Beirut today I bombed Beirut every day If i came close to death i couldn't say I bombed Beirut every day At the pull of a trigger We can send strangers straight to hell Sure, we kill some innocent along the way If i came close to death i couldn't say I bombed Bei

Υ. Γ. Σήμερα μίλησα με ένα καλό, παιδικό μου φίλο μετά από πολύ καιρό που είχαμε χαθεί και φταίχτης ήμουν εγώ... "Ευκαιρία" για να τον πάρω τηλέφωνο ήταν η ονομαστική του γιορτή και χάρηκα πολύ που τον άκουσα, ότι είναι καλά αυτός και η οικογένειά του και που κανονίσαμε να ξαναβρεθούμε...

Τους Clash τους άκουσα πρώτη φορά πιτσιρικάς, εκεί γύρω στα 13, στην περίφημη διαφήμιση της Levi's που έπαιζε το "Should I Stay Or Should I Go" ... Γοητευμένος (sic!!!) από το κομμάτι αλλά (μεταξύ μας) κυρίως από το hype που είχε δημιουργηθεί εκείνη την περίοδο γύρω από το κομμάτι και το συγκρότημα, αγοράζω μια συλλογή των Clash , το "The Clash: The Singles" ... Δεν είχα ακούσει ποτέ τίποτε άλλο δικό τους και αμέσως ξεχώρισα το "London Calling" , κάτι μου έκανε... Απόψε, χάζευα το X-Factor και η Μ. λαγοκοιμόταν στον καναπέ, όταν σε κάποια φάση έπαιξε το κομμάτι και κάτι μου έκανε κλικ, ξύπνησα από εκεί που πήγαινα να αποκοιμηθώ... Άλλη μια φορά λοιπόν... "I live by the river" ...

Η Μ. έχει αποκοιμηθεί στον καναπέ, εγώ βαριέμαι και χαζεύω στο internet.. Πριν από 1,5 χρόνο, τον Μάη του 2008, κόβαμε βόλτες στο Παρίσι και τραβούσα βίντεο τους in line skaters να "χορεύουν" σε μια πλατεία στο πλάι του Λούβρου...

Αυτό το βίντεο μου το έστειλε ο αδελφός μου με mail... Δεν γνώριζα καν ποιός είναι ο Giorgio Gaber οπότε όταν άνοιξα το link στο You Tube και είδα το όνομα στον τίτλο του βίντεο, παραλίγο να το κλείσω αφού ούτε το αναγνώρισα ούτε όρεξη είχα για πολιτική κατήχηση... Παρ' όλα αυτά το είδα, το είδα ολόκληρο, χωρίς να "πηδάω" κομμάτια, και μου άρεσε πολύ... Περιγράφει μέσα σε 9 λεπτά και 59 δευτερόλεπτα όλους τους λόγους που οδήγησαν/οδηγούν χιλιάδες ανθρώπους να γίνουν κομμουνιστές κι επίσης όλους εκείνους τους λόγους που οδήγησαν/οδηγούν χιλιάδες ανθρώπους στο να πάψουν να είναι κομμουνιστές... Γλυκόπικρο αλλά αφάνταστα εύστοχο, ήρθε και κόλλησε με διάφορα που σκέφτομαι και άλλα που βλέπω να συμβαίνουν γύρω μου...

Η Daria αφιέρωσε ωραία μουσικούλα στους φίλους της, στο τελευταίο της post... Εγώ δεν ήμουν ποτέ καλός με τις αφιερώσεις αλλά επειδή έχω καλή διάθεση σήμερα είπα να το μεταδώσω και σε άλλους και θυμήθηκα ένα βίντεο που ακόμα και τώρα, μετά από τόσο καιρό, με κάνει να γελάω...

Το ομολογώ... Μου αρέσουν οι ταινίες "κοινωνικού προβληματισμού " που γύρισε ο Δαλιανίδης , ο Φώσκολος, ο Δαδήρας τη δεκαετία του '80...Τις παλιές καλές εποχές που η ιδιωτική τηλεόραση έκανε τα πρώτα της βήματα και τις πρόβαλλε συχνά τις παρακολουθούσα με μανία... Διασκέδαζα πάρα πολύ με την, και καλά, σοβαρότητα τους, άσε που σε αυτές τις ταινίες έχουν παίξει μερικές από τις πιο γαμάτες ατάκες του ελληνικού σινεμά, άντερο δεν μου έμενε... Πλέον τα κανάλια δεν τις προβάλλουν και μου έχουν λείψει, οφείλω να πω, οπότε κάνοντας ένα μικρό αφιέρωμα σε αυτή την "χρυσή" εποχή του ελληνικού σινεμά θα παρουσιάσω μερικά βίντεο από τις ταινίες εκείνης της εποχής... Ο Γιώργος Πετρόχειλος ανακαλύπτει την αλήθεια στους Sex Pistols , χορεύει με το σλιπάκι και περνάει στην αιωνιότητα... (Ίσως η πιο cult σκηνή ever. ..) Η ελληνική κινηματογραφία αποφασίζει να ασχοληθεί με το θέμα της βίας στα γήπεδα και δημιουργεί μεγαλειώδεις σκηνές συγκρούσεων, που συνο

Έψαχνα κανένα 10-λεπτο να βρω τίτλο που να είναι και καλά έξυπνος και τσαχπίνης αλλά δεν μπόρεσα... Το κομμάτι δεν περιγράφεται, δώστε βάση στους στίχους...

Σήμερα είχα άδεια, ξύπνησα το πρωί κατά τις 9:30 και πίνοντας καφέ μπροστά στην τηλεόραση, είδα στον ΣΚΑΙ, στην εκπομπή της Oprah Winfrey, αυτό το βίντεο... Τα σχόλια δικά σας...

Η τελευταία συναυλία που πήγα ήταν στο Fuzz, στις 21 Απριλίου του 2007 και είδα τους Apoptygma Berzerk και ένα άλλο συγκρότημα που δεν θυμάμαι, στα πλαίσια του φεστιβάλ "Norway in Athens". Πέρασα φοβερά, ξελαρυγγιάστηκα, ίδρωσα, γενικά πολύ το ευχαριστήθηκα... Τις τελευταίες μέρες την σκέφτομαι συχνά αυτή την συναυλία, ίσως επειδή έχει περάσει πάρα πολύς καιρός και δεν έχω πάει σε άλλη, ίσως επειδή όσο μεγαλώνεις σκέφτεσαι περισσότερο τι έχεις κάνει και όχι τι θα κάνεις, η ουσία τέλος πάντων είναι ότι σκέφτομαι με νοσταλγία εκείνη την συναυλία και τους APOP που κάποτε καρακαταγουστάριζα και πήγαινα στο Χοροστάσιο για να τους ακούσω λίγο (μετά βέβαια έπαιξε το "Eclipse" σε ένα τηλεοπτικό σποτ της εφημερίδας "Χώρα" του Τράγκα και ξενέρωσα από τη ζωή μου ελαφρώς...) και γι' αυτό είπα να βάλω κανένα βίντεό τους να γουστάρουμε... Δεν βάζω βίντεο που τραβήξαν άλλα παιδιά εκείνο το βράδυ, sorry παιδιά αλλά δεν μου πολυαρέσανε, οπότε θα αρκεστείς αγαπητέ αναγ

Δεν ξέρω αν είναι για γέλια ή για κλάμματα, το ζήτημα πάντως είναι ότι αυτό το βίντεο προβλήθηκε στην κρατική τηλεόραση της γείτονος και δεν είναι απλά το παραλήρημα κάποιων αντίστοιχων των δικών μας υπερπατριωτών φαντασιόπληκτων αλλά η επίσημη θέση του κράτους... Και μη χειρότερα...