Ψαροκόκαλο...

Υπάρχουν βιβλία που τα διαβάζεις και τα ξαναδιαβάζεις, τα μαθαίνεις απ' έξω αλλά παρ΄όλα αυτά όταν βρίσκεις ελεύθερο χρόνο, τα ξαναπιάνεις στα χέρια σου για να διαβάσεις και πάλι εκείνο το συναρπαστικό κεφάλαιο ή για να θυμηθείς τι ακριβώς έλεγε εκείνο το quote... Πια δεν το κάνω αυτό είτε γιατί δεν έχω και πολύ ελεύθερο χρόνο είτε γιατί μεγαλώνοντας όταν διαβάζω ένα βιβλίο και μου αρέσει, δεν μπορώ να το ξαναδιαβάσω, μου αρέσει να μένω με εκείνο το αίσθημα της ικανοποίησης που είχα όταν το διάβαζα την πρώτη φορά, δεν ρισκάρω να χάσω την ανάμνηση αυτού του συναισθήματος... Τα βιβλία του Umberto Eco  μου προκάλεσαν αντικρουόμενα συναισθήματα... Δεν τα έχω διαβάσει όλα, μόνο τρία και σε διαφορετικές περιόδους της ζωής μου... Το πρώτο που διάβασα ήταν το "Όνομα  του Ρόδου" ... Ήμουν μικρός, στην πρώτη ή τη δευτέρα γυμνασίου, μόλις είχα δει την ομώνυμη ταινία του Jean-Jacques Annaud , μου είχε αρέσει πολύ, και κάποιος μου έκανε δώρο και το βιβλίο...και έπαθα πλάκα!!! Η ταινί

Εγώ: Τι κάνεις Σ. ; Σ: Ντα, ντα, ντα, ντα... Εγώ: Ήσουν καλό παιδί σήμερα ή την κούρασες την μαμά σου; Σ: Ντα, ντα, ντα, αγκ, μπλεχ... Εγώ:  Θα πάμε να παίξουμε τώρα και να φάμε την κρέμα; Σ:  Αχχχ, ντα, ντα, εοοοοοο.... (Παράλληλα τον αλλάζω, έχει αρχίσει να βαριέται και θυμώνει...) Σ:     (Φωνάζει) Ντα, ντα, ντα, μα, μα, μα, νι, νι, νι, νι.!!! Εγώ: Όχι αγόρι μου εσύ έχεις δίκιο, πάντα έχεις δίκιο [*] ... (τον σηκώνω αγκαλιά) [*] Copyright της Μ.

Τα παρακάτω αποσπάσματα από ποιήματα του Γεώργιου Σουρή γράφτηκαν πριν από 120 χρόνια περίπου... Είναι λυπηρό ότι μοιάζουν σαν να γράφτηκαν σήμερα, φαίνεται τίποτα δεν έχει αλλάξει σε αυτή την χώρα από τότε... Ἀνθολογία τῆς Οἰκονομίας Ποιὸς εἶδε κράτος λιγοστὸ σ᾿ ὅλη τὴ γῆ μοναδικό, ἑκατὸ νὰ ἐξοδεύῃ καὶ πενήντα νὰ μαζεύῃ; Νὰ τρέφῃ ὅλους τοὺς ἀργούς, νἄχῃ ἑπτὰ Πρωθυπουργούς, ταμεῖο δίχως χρήματα καὶ δόξης τόσα μνήματα; Νἄχῃ κλητῆρες γιὰ φρουρὰ καὶ νὰ σὲ κλέβουν φανερά, κι ἐνῷ αὐτοὶ σὲ κλέβουνε τὸν κλέφτη νὰ γυρεύουνε; * * * Κλέφτες φτωχοὶ καὶ ἄρχοντες μὲ ἅμαξες καὶ ἄτια, κλέφτες χωρὶς μία πῆχυ γῆ καὶ κλέφτες μὲ παλάτια, ὁ ἕνας κλέβει ὄρνιθες καὶ σκάφες γιὰ ψωμὶ ὁ ἄλλος τὸ ἔθνος σύσσωμο γιὰ πλούτη καὶ τιμή. * * * Ὅλα σ᾿ αὐτὴ τὴ γῆ μασκαρευτῆκαν ὀνείρατα, ἐλπίδες καὶ σκοποί, οἱ μοῦρες μας μουτσοῦνες ἐγινῆκαν δὲν ξέρομε τί λέγεται ντροπή. * * * Ὁ Ἕλληνας δυὸ δίκαια ἀσκεῖ πανελευθέρως, συνέρχεσθαί τε καὶ οὐρεῖν εἰς ὅποιο θέλει μέρος. * * * Χαρὰ στ

Μας σκότισαν τ' αρχίδια κάποιοι την προηγούμενη εβδομάδα για τις "συμφωνίες κάτω από το τραπέζι" και τις "ανίερες συμμαχίες" μεταξύ Αριστεράς και ΝΔ για να καταψηφιστούν (δήθεν) οι υποψήφιοι του ΠΑΣΟΚ στο δεύτερο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών... Εχθροί της προόδου, προδότες της πατρίδας, σκουλήκια, ρεμάλια, μπλα, μπλα, μπλα... Τώρα που το ΠΑΣΟΚ πήρε τους δύο μεγαλύτερους δήμους της χώρας και τα 2/3 των περιφερειών, προφανώς και με ψήφους από την Αριστερά, είναι όλα καλά; Δείτε   τι λέει και η Γαμάει και Δέρνει , τα λέει καλά....

Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος,αμήν! Κείνο το πρωινό, ο γαληνότατος δόγης Ενρίκο Ντάντολο, πήρε ένα δάχτυλο από τα δικά του κι έξυσε το μέτωπο του,και αυτό κατάδικο του, να κατεβάσει ιδέα. Φόραγε κι όλας το κρεμεζί το ράσο το δόγικο, αρραβωνιάρης της θάλασσας, επίσημος με δαχτυλίδι. Μύτη γαμψή και χαμογελαστός πάντα του, είχε μέσα του ριζωμένο βαθιά το δόγμα της πατρίδας του "σιάμι Βενετσιάνοι ε πόι Κριστιάνοι" που σημαίνει "πρώτα κλέφτε και μετά κάντε τον σταυρό σας καλού κακού"... Αυτή είναι η πρώτη παράγραφος από το "Εμείς και οι Φράγκοι" του Νίκου Τσιφόρου, του... sequel (sic!) των "Σταυροφοριών" !!! Σε αυτό το βιβλίο ο Νίκος Τσιφόρος μας εξιστορεί τα γεγονότα που οδήγησαν στην κατάλυση του Βυζαντινού κράτους και την πρώτη άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1204 από τους Σταυροφόρους, την Φραγκοκρατία που διήρκεσε περίπου τρεις αιώνες μέχρι και την άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453 από τον Μωάμεθ τον Β΄ και την κ

Το αγόρασα το καλοκαίρι από το περίπτερο στον κεντρικό δρόμο της Άκολης, στο Αίγιο, που πήγαμε διακοπές, για να διαβάζω τα μεσημέρια και στην παραλία, όσο μου επέτρεπε το μωρό... Τελικά με αυτά και με αυτά , το τελείωσα στην Αθήνα διότι δεν ήταν γραφτό να το διαβάσω ξένοιαστος... Το αντίτυπο που αγόρασα ήταν σε έκδοση τσέπης από τον εκδοτικό οίκο Λυχνάρι... Αντιγράφω την περίληψη από το site του εκδοτικού οίκου : Η κυρία Αριάδνη Όλιβερ, η διάσημη συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων, πηγαίνει στο Μάντσεστερ, για να επισκεφτεί τη φίλη της Τζούντιθ Μπάτλερ και να πρωτοστατήσει στην προετοιμασία ενός πάρτυ που διοργανώνει στην έπαυλή της, για τα παιδιά ενός σχολείου της πόλης. Διάφορα παιχνίδια περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα και βραβεία. Τα παιδιά βομβαρδίζουν την κυρία Όλιβερ με τις ερωτήσεις τους, κι ένα φλύαρο κοριτσάκι – η Τζόυς Ρέυνολντς – παραπονιέται ότι τα βιβλία της δεν έχουν «αρκετό αίμα». Το ίδιο κοριτσάκι φλυαρώντας, δηλώνει ότι έχει γίνει μάρτυς ενός φόνου, αλλά δεν

Η δημοκρατία είναι συνάρτηση της καλλιέργειας του καθενός... Κάνοντας zapping πριν κανά μισάωρο στον Λαζόπουλο είδα τον Χρήστο Γιανναρά (αυτός ήταν νομίζω) να το λέει και συμφωνώ απόλυτα... Έτσι εξηγείται και η "ποιότητα" της ελληνικής δημοκρατίας...