Μερικές σκέψεις για τους Αγανακτισμένους...

Από την προηγούμενη Τετάρτη που ξεκίνησαν οι Αγανακτισμένοι να κατεβαίνουν στο Σύνταγμα και τις άλλες πλατείες της χώρας, βλέποντας την κοσμοσυρροή, η σκέψη που μου τριβέλιζε το μυαλό ήταν μήπως είμαστε μάρτυρες της ιστορίας που δημιουργείται μπροστά στα μάτια μας και δεν το έχουμε πάρει χαμπάρι... Η θετική στάση που κράτησαν εξ' αρχής τα ΜΜΕ απέναντι στις κινητοποιήσεις των Αγανακτισμένων με προβλημάτισε και με έκανε καχύποπτο... Ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω στις καλές προθέσεις των καναλαρχών... Στο μεταξύ όλες αυτές τις μέρες διάβασα πολλές απόψεις, άλλες υπέρ και άλλες κατά... Ακόμα δεν έχω πάει ο ίδιος να δω τι γίνεται ιδίοις όμμασι... Λάθος μου...

Πιστεύω ότι σαν πρώτο βήμα η κίνηση των Αγανακτισμένων είναι κάτι πολύ θετικό... Τόσον καιρό γκρινιάζαμε για τον κόσμο που λουφάζει στα σπίτια το και δεν μιλάει... Σήμερα μεγάλο μέρος αυτού του κόσμου βγαίνει στο δρόμο... Το να σηκωθείς από τον καναπέ είναι ένα μεγάλο βήμα... Το παιχνίδι τώρα όμως σοβαρεύει... Όσο η κίνηση των Αγανακτισμένων περιορίζεται σε απλή συνθηματολογία είναι καταδικασμένη να ξεφουσκώσει... Η οργή πρέπει να διοχετευτεί δημιουργικά... Όσο και αν ένιωσα ικανοποίηση βλέποντας του βουλευτές να το σκάνε από τη βουλή εν μέσω γιουχαϊσμάτων, ξέρω ότι αυτή είναι απλά μια εκτόνωση, ότι υπάρχουν πολλοί να πάρουν την θέση τους ενδεδυμένοι τον μανδύα του νέου και άφθαρτου προσώπου και να κάνουν ακριβώς τα ίδια με τους προηγούμενους... Το ζήτημα που τίθεται είναι θεσμικό... Όλοι έχουν απηυδήσει με την μέχρι τώρα κατάσταση, όλοι ζητάνε κάτι να αλλάξει... Τώρα πρέπει να γίνουν προτάσεις που θα λένε τι πρέπει να γίνει διαφορετικά για να μην ξανασυμβούν τα ίδια που μας έφεραν όλους μέχρι εδώ... Συγκεκριμένα, πράγματα, ένα, δύο, τρία, αυτό είναι το κόστος, αυτό το κέρδος...Διαφορετικά η κίνηση των Αγανακτισμένων θα μείνει στο μυαλό μας ως ένα μεγάλο, πανευρωπαϊκό happening...

Υ.Γ. Διαφωνώ με την λογική που λέει ελάτε στο Σύνταγμα χωρίς τις σημαίες σας, διότι η κομματική τοποθέτηση του καθενός είναι στοιχείο της ταυτότητάς του, δεν μπορείς να ζητάς σε κάποιον να αγνοήσει ένα κομμάτι του εαυτού του... Από την άλλη θεωρώ μεγάλη ευκαιρία για την Αριστερά, έστω και χωρίς τις σημαίες της, να εκμεταλλευτεί την παρουσία όλου αυτού του κόσμου με τον οποίο δεν θα είχε επαφή υπό άλλες συνθήκες, να ανακατευτεί μέσα στο πλήθος και να περάσει τις ιδέες της μέσα από την άμεση επαφή που υπάρχει... 

Σχόλια

  1. Καλό μήνα!

    Δεν διαφωνώ με όσα γράφεις ΚΑ ΘΟ ΛΟΥ! Όμως όπως έχω γράψει τις τελευταίες μέρες στο δικό μου μπλογκ, είμαι αρκετά καχύποπτος όσο αφορά σε αυτούς που "αναγκαστικά" θα ξεπηδήσουν από όλη αυτή την ιστορία... Το λέω αυτό, γιατί όταν φωνάζεις να φύγουν όλοι αυτοί και να αλλάξουν τα πάντα όλα, πρέπει να έχεις και άποψη και για το ποιοί θα έρθουν στη θέση όσων έφυγαν και στο πώς αυτά που θα αλλάξουν, θες να γίνουν...

    Επίσης, ας μην ξεχνάμε, ότι μέχρι τώρα, υπάρχει μια αόριστη και γενικευμένη αγανάκτηση, αλλά όταν θα ληφθούν συγκεριμένα αιτήματα, δεν ξέρω αν όλοι όσοι είναι εκεί, θα συμφωνήσουν, επομένως τίθεται κι ένα θέμα χαρακτήρα του όλου αυτού εγχειρήματος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. όπως κι εσύ κι εγώ δεν έχω αποφανθεί πλήρως με την ενέργεια αυτή. Μέχρι το σημείο που δεν υπάρχει βία και ακρότητες, μάλλον στηρίζω τις ενέργειες αυτές. Αν όμως υπάρχει η παραμικρή κομματική εμπλοκή, είτε με πολύχρωμες σημαίες, είτε με εμπλοκή της και καλά, ευνοούμενης Αριστεράς, τότε πολύ απλά οι αγανακτισμένοι θα γίνουν καταραμένοι και καταδικασμένοι :[

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δεν πιστεύω ότι πρέπει να μας τρομάζει η βία στην παρούσα φάση... Η πραγματικότητα που βιώνουμε όλοι, λιγότερο ή περισσότερο, δεν είναι γεμάτη βία, φυσική και ψυχολογική? Άσκηση βίας δεν είναι το ξύλο από την αστυνομία, η απόλυση, η πείνα, η φτώχεια, ο φόβος του αύριο?

    Ο καθένας από εμάς κουβαλάει την προσωπική του ιδεολογία και αντίληψη που αυτομάτως τον κατατάσσει αυτόματα σε κάποιο σημείο του πολιτικού φάσματος, αν δεν πολιτικοποιηθεί η κίνηση των αγανακτισμένων τι άλλο μπορεί να κάνει από το να πεθάνει? Μήπως πρέπει να απορρίψουμε τις ιδέες μας διότι τυγχάνει να τις υποστηρίζουν και κάποια κόμματα?
    Αν συμφωνώ με κάτι που πρεσβεύει το ΚΚΕ ή ο ΣΥΡΙΖΑ δεν δικαιούμαι να το πω διότι οι αγανακτισμένοι θέλουν ακομάτιστη κινητοποίηση?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Να πω κι εγώ πως συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Η αγανάκτηση είτε το θέλουμε είτε όχι είναι υποκοινούμενη. Υποκεινούμενη από το μέσα μας. Εάν δεν είχαμε θέματα ζωής και θανάτου που να μας φτάναν στα όρια μας, όποια κι αν είναι αυτά (οικονομικά, πολιτικά, επιβίωσης...) σαφώς και δε θα αγανακτούσαμε και σαφώς και δε θα βγαίναμε σε δρόμους, πλατείες και ραχούλες. Ένα το κρατούμενο.

    Δεύτερον, η αγανάκτηση σαφώς είναι η αρχή. Αυτή που σου δίνει το έναυσμα να βγεις στο δρόμο. Να βγεις και να διεκδικίσεις. Και εδώ είναι η μεγάλη δικιά μου διαφωνία με το "κίνημα" αυτό. Το να βγω στο δρόμο, να χτυπίσω την κατσαρόλα και να κάτσω στο πεζούλι δε μου λέει απολύτως τίποτα γιατί απλά ξέρω πως δεν έχει κανένα αποτέλεσμα και δεν κάνει καμία αίσθηση σε αυτούς που παίρνουν τις αποφάσεις. Το να βγω και να πω "Είστε όλοι σκάρτοι και έξω από τη βουλή" το θεωρώ εντελώς άχρηστο.

    Κατά τη γνώμη μου τρία είναι τα βασικά που πρέπει να γίνουν για να καρπίσει κάτι από όλο αυτό. Πρώτων, ο κόσμος να καταλάβει γιατί βρίσκεται πραγματικά εκεί που βρίσκεται, δεύτερον να καταλάβει για τί ακριβώς παλεύει και τρίτον να βρει τρόπους πραγματικής πίεσης. Το ξαναλέω, ο ήχος από την κατσαρόλα και το γιουχάισμα δεν φέρνουν κανένα απολύτως αποτέλεσμα.

    Θα πρότεινα όλοι αυτοί οι συμπολίτες και συνάνθρωποι που λένε εμένα κολλημένη επειδή αρνούμε να συμμετέχω σε κάτι που δεν έχει στόχο πέρα από το "Έξω όλοι από τη βουλή", αντί να μαζεύονται κάθε απόγευμα στις 6 στο σύνταγμα να μαζεύονται ΟΛΟΙ κάθε πρωί στις 8 έξω από το χώρο δουλειάς τους. Ας παραλλήσουν όλοι αυτοί και τις δημόσιες υπηρεσίες, και τα πανεπιστήμια και τις βιοτεχνίες και τα σουπερ μαρκετ και όλη τη χώρα. Η δύναμη που έχουμε είναι τα χέρια και τα μυαλά μας. Αν σταματήσουμε να τα χαρίζουμε σε αυτούς που λερδίζουν από αυτά να δεις για πότε μας παίρνουν στα σοβαρά. Τα πάντα μεταφράζονται σε χρήμα. Όσο τους το παρέχουμε εις βάρος μας είμαστε εντελώς ακίνδυνοι δεν πα να κατασκηνώνουμε στις πλατείες! Αν το κόψουμε όμως? Έστω για μια βδομάδα. Για σκέψου τι έχουν να χάσουν!!!

    Καλά, αυτό με τα κόμματα και να μη καπελώσουν το αυθόρμητο είναι μεγάλο ανέκδοτο. Λες και όλοι όσοι είναι εκεί τόσες μέρες είναι από άλλο πλανήτη και κανείς τους δεν έχει κομματική τοποθέτηση. Λες και δικαίωμα στην αγανάκτηση έχουν μόνο οι απολιτικ και οι ψηφοφόροι του λευκού. Ήμαρτον δηλαδή!

    Καθένας μας, όπως πολύ σωστά λες στο υγ, έχει μέσα του την ιδεολογία του. Την κουβαλάει μαζί του όπου κι αν είναι. Είτε στο σύνταγμα σαν αγανακτισμένος, είτε στην απεργεία του ΠΑΜΕ. Δεν κατάλαβα γιατί θα πρέπει να κρύψω ή να θάψω ότι έχω ως κοσμοθεωρία και φιλοσοφία στη ζωή μου? Και γιατί σώνει και ντε δεν πρέπει να ανήκω κομματικά ή πολιτικά κάπου για να αγανακτήσω? Μη τρελαθούμε εντελώς!!!

    (πολλά είπα ε? σορρυ!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. "καταχώρηση τσι μέρας" για την Πέμπτη σύμφωνα με την ομώνυμη ενότητα του yannidakis, η καταχώρηση σου τούτη.
    Καληνωρίσματα :[

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ευχαριστώ φίλε μου, να είσαι καλά... :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου