Ψαροκόκαλο...

Τι κι αν ένα βιβλίο το συνοδεύουν οι καλύτερες κριτικές, τι κι αν το εγκρίνουν άνθρωποι που το γούστο τους εμπιστεύεσαι; Αν δεν καταφέρει να σου "μιλήσει", είτε φταις εσύ είτε φταίει αυτό, αυτομάτως το αριστούργημα αποκαθηλώνεται... Το  "Ο άνθρωπος στο ψηλό κάστρο" , μάλλον το γνωστότερο βιβλίο του Philip Dick , έρχεται να απαντήσει στο ερώτημα τι θα γινόταν αν ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος είχε τελειώσει με διαφορετικούς νικητές... Ο κόσμος είναι μοιρασμένος σε δύο μεγάλες σφαίρες επιρροής, μια γερμανική και μια ιαπωνική, η Μεσόγειος έχει αποξηραθεί για να καλλιεργηθεί, ο πληθυσμός της Αφρικής έχει εξοντωθεί μαζικά, η Αμερική χωρίζεται σε δυο μεγάλες ζώνες κατοχής και μια ουδέτερη ζώνη... Όλα είναι διαφορετικά αλλά και αρκετά όμοια με την "πραγματική" ιστορία...Ένα βιβλίο γραμμένο από ένα συγγραφέα που ζει ψηλά στα Βραχώδη Όρη, οχυρωμένος σε ένα ψηλό κάστρο, ταράζει τα νερά και αναστατώνει κατακτητές και κατακτημένους καθώς παρουσιάζει μια εκδοχής τ

Όταν διαβάζεις ένα ιστορικό βιβλίο γραμμένο από μια στρατευμένη πένα δεν πρέπει να περιμένεις μια πολιτικά ορθή αντικειμενικότητα και ίσες αποστάσεις... Πρέπει να γνωρίζεις εκ των προτέρων ότι η ερμηνεία των ιστορικών γεγονότων που περιγράφονται θα γίνει μέσα από ένα συγκεκριμένο πολιτικό πρίσμα χωρίς αυτό να σημαίνει όμως ότι ο αναγνώστης πρέπει να ανεχτεί παραλογισμούς και διαστρεβλώσεις... Με λίγα λόγια, το βιβλίο πρέπει να μην βιάζει την λογική και την αντίληψη του αναγνώστη... Το βιβλίο του  Θόδωρου Κουτσουμπού  όχι μόνο δεν βιάζει την λογική αλλά δίνει πολύ τροφή για σκέψη... Στο πρώτο μέρος του βιβλίου παρουσιάζει τα ιστορικά γεγονότα που οδήγησαν στην έκρηξη, την κορύφωση και την πτώση του ελληνικού αντάρτικου, μιας επανάστασης που προδόθηκε από εχθρούς και "φίλους"... Στο δεύτερο, το παράρτημα, παρουσιάζει την ιδεολογική διαπάλη των τροτσκιστικών ομάδων γύρω από το ζήτημα της ένοπλης αντίστασης στον κατακτητή... Ενώ ίσως κάποιος θα περίμενε η ιστορική έρε

Κοινωνίες που φαίνονται ισορροπημένες και αρμονικές, άνθρωποι ωραίοι στην όψη και στην ψυχή, πρόσχαροι αν και όχι τόσο ζεστοί όσο θα τους ήθελε η μεσογειακή καταγωγή μας, ζουν σε επίγειους παραδείσους, όπως τους φανταζόταν τουλάχιστον ένα κομμάτι του ελληνικού πολιτικού κόσμου... Πάνω σε αυτή την αντίφαση της εικόνας προς τα έξω και της γυμνής αλήθειας, μοιάζει να ισορροπεί και να δημιουργεί το χνάρι του στην λογοτεχνία το σκανδιναβικό αστυνομικό μυθιστόρημα... Καταμεσής ενός βροχερού, ακόμα και για τα σουηδικά δεδομένα, καλοκαιριού, μια απαγωγή ενός κοριτσιού μέσα από ένα τρένο που κατευθύνεται στην Στοκχόλμη ταράζει την καλοκαιρινή ραστώνη και είναι η αφετηρία μιας εφιαλτικής ιστορίας... Για την Φριεντρίκα Μπέργιμαν μια αναλύτρια που εργάζεται ως πολιτικό προσωπικό στην σουηδική αστυνομία, είναι η ευκαιρία να πέσει στα βαθιά νερά της ουσιαστικής αστυνομικής έρευνας και να αποφασίσει τι πραγματικά είναι και θέλει από τη ζωή της... Το πρώτο βιβλίο της  Kristina Ohlsson  είν

Γνώρισα τον Γιάννη Ξανθούλη από το μονίμως ανοιχτό ραδιόφωνο της μάνας μου στην κουζίνα, κατά τη διάρκεια των παιδικών κι εφηβικών μου χρόνων... Μετά τον πήρε το μάτι μου σε κάποιες εκπομπές στην κρατική... Ήξερα ότι έγραφε, ότι ένα βιβλίο του είχε μεταφερθεί στον κινηματογράφο, αλλά δεν είχα διαβάσει κάτι δικό του... Ήμουν δύσπιστος απέναντί του λόγω της ελληνικής καταγωγής του και της εκλεπτυσμένης ειρωνείας του, όπως αυτή έβγαινε στις ραδιοφωνικές του εκπομπές, την οποία αν και συχνά απολάμβανα μου δημιουργούσε μια απόσταση μαζί του... Η αυτοκτονία του "χρυσού παιδιού" της οικογένειας, του Βασίλη, πριν από 40 και πλέον χρόνια είναι μια τραγωδία που έχει σημαδέψει την οικογένεια των Κοσμίδηδων από το Τριφύλλι Θεσσαλίας και ειδικά το νεότερο μέλος της, τον Νικόδημο Κοσμίδη, τον νυν και αεί παρία της οικογένειας... Εν μέσω του καυτού ελληνικού καλοκαιριού, σε μια έρημη Αθήνα που σαπίζει στα απόνερα της κρίσης και των μνημονίων, μια σειρά τυχαίων γεγονότων θα τον οδηγ

Όλα είναι δυνατά... Η πραγματικότητα και η λογική αποκτούν αμφίσημο περιεχόμενο, οι διαστάσεις ξεχειλώνουν, οι αισθήσεις οξύνονται και το απροσδόκητο πλησιάζει γοργά... Αυτό είναι το σύμπαν του Stephen King , αυτό που γνωρίζουν οι λάτρεις των βιβλίων του, κι εκεί σε ταξιδεύει και το  "Όλα είναι δυνατά" , μια συλλογή από 14 σκοτεινές ιστορίες, όπως μας πληροφορεί ο υπότιτλος του βιβλίου... 14 ιστορίες που φλερτάρουν με το φανταστικό, τον τρόμο, την τρέλα, τον φόβο του θανάτου, του αγνώστου, την αδρεναλίνη, την μικρή έντονη ανησυχία που κρύβεται στο πίσω μέρος του μυαλού... 14 ιστορίες που, μην σας φαίνεται περίεργο, κρύβουν ανθρωπιά και προβληματισμό πάνω στην φύση του ανθρώπου... Μου άρεσε πολύ το γεγονός ότι κάθε μια από τις ιστορίες συνοδεύεται από ένα σημείωμα του συγγραφέα, είτε στην αρχή είτε στο τέλος του διηγήματος, με κάποιες σκέψεις του σχετικά με το περιεχόμενό του ή τους λόγους που τον ώθησαν να το γράψει... Δεν υπερβάλλω λέγοντας ότι όλες οι ιστορί

Δεύτερο μυθιστόρημα του Dean Koontz , μέσα στο 2014, τα αποθέματα από την τελευταία καταδρομική στην βιβλιοθήκη της μητέρας μου εξαντλούνται αλλά τουλάχιστον οι επιλογές που έκανα με δικαιώνουν σε ικανοποιητικό ποσοστό... Ο Μπίλι Γουάιλς είναι ένας άνθρωπος που έχει ζήσει πολλές τραγωδίες στη ζωή του και γι' αυτό το λόγο έχει επιλέξει μια ζωή όσο πιο μοναχική και απομονωμένη γίνεται, μακρυά από τον κόσμο... Η ζωή του ανατρέπεται όμως όταν βρίσκει ένα σημείωμα στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου του το οποίο του θέτει ένα αποτρόπαιο δίλημμα: "Αν δεν πας αυτό το σημείωμα στην αστυνομία… θα σκοτώσω μια όμορφη ξανθιά δασκάλα… Αν πας… θα σκοτώσω μια ηλικιωμένη γυναίκα που ασχολείται με φιλανθρωπίες. Έχεις έξι ώρες για να αποφασίσεις. Η επιλογή είναι δική σου." Από εκεί και πέρα η ζωή του αλλάζει για πάντα και τα γεγονότα διαδέχονται το ένα το άλλο με ιλιγγιώδη ταχύτητα... Η "Ταχύτητα" είναι ένα μαεστρικά στημένο θρίλερ, αντάξιο της φήμης που συνοδεύει το

Ολοκληρώθηκε η έρευνα που διεξήγαγε το bookpress.gr και το βιβλιοπωλείο "Πολιτεία" για την ανάδειξη των 100 καλύτερων βιβλίων της νεοελληνικής λογοτεχνίας, τους τελευταίους δύο αιώνες (1813-2013)... Η έρευνα διεξήχθη με την βοήθεια 120 Ελλήνων συγγραφέων από τους οποίους ζητήθηκε να υποδείξουν ο καθένας μια λίστα με τα 20 καλύτερα βιβλία κατά την προσωπική του άποψη... Η λίστα με τα 100 καλύτερα βιβλία καθώς και πλήρες άρθρο για την έρευνα, εδώ ... Παρατηρώντας την λίστα, συνειδητοποιώ ότι έχω διαβάσει μόνο 5 [*] από τα 100 βιβλία ενώ η λίστα περιέχει τίτλους και συγγραφείς που θα ήθελα και θα "έπρεπε" να έχω διαβάσει... Από την άλλη με εντυπωσιάζει ότι από την λίστα απουσιάζει ο πολύ αγαπημένος σε μένα Χρόνης Μίσσιος ή ονόματα που περίμενα ίσως να δω σε μια τέτοια λίστα όπως αυτό του Μενέλαου Λουντέμη... Ένας σημαντικός λόγος που το ποσοστό μου ανάγνωσης βιβλίων της εκατοντάδας είναι τόσο χαμηλό, είναι πιστεύω η καχυποψία που έχω απέναντι στην ελληνική λογο

Γνώρισα την  Μαρούλα Κλιάφα  όταν πριν πολλά χρόνια δανείστηκα και διάβασα από τη βιβλιοθήκη του σχολείου μου το "Ένα δέντρο στην αυλή μας" ... Οι εντυπώσεις που μου άφησε ήταν πολύ καλές και η κυρία  Κλιάφα  κατέκτησε την εκτίμησή μου... Παρ' όλα αυτά ο χαρακτηρισμός της σαν συγγραφέα εφηβικής λογοτεχνίας με έκανε να αντιμετωπίσω με δυσπιστία το  "Ο άντρας με τη γερμανική στολή" όταν κατέφθασε σαν δώρο Χριστουγέννων, όχι γιατί είχε σβήσει η εκτίμησή μου για την Τρικαλινή συγγραφέα αλλά γιατί έχω ξεπεράσει την περίοδο της εφηβείας περίπου κατά 20 χρόνια... Ευτυχώς διαψεύστηκα... Το  "Ο άντρας με τη γερμανική στολή"  της  Μαρούλας Κλιάφα αγγίζει ένα θέμα που η επίσημη ιστοριογραφία δεν έχει θίξει όσο θα έπρεπε και προτιμά να κάνει πως δεν γνωρίζει, αυτό του δωσιλογισμού κατά τη διάρκεια της Κατοχής και συγκεκριμένα των οργανώσεων ΕΕΕ (Εθνική Ένωση Ελλάς) και ΕΑΣΑΔ (Εθνικός Αγροτικός Σύνδεσμος Αντικομμουνιστικής Δράσεως)... Η ανάμνηση μιας φυγής

Το πρώτο post για το 2014 ανήκει στην κατηγορία "Βιβλίο"... Καλή χρονιά να έχουμε, υγεία, χωρίς στενοχώριες και να διαβάσουμε πολλά ωραία βιβλία... Το  "Ένας Συνηθισμένος Άνθρωπος" είναι το πρώτο βιβλίο του  Dean Koontz που πέφτει στα χέρια μου... Είναι μια περιπέτεια γεμάτη ένταση και ρυθμό που κρατάει τον αναγνώστη σε εγρήγορση από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα... Ο Τιμ Κάριερ είναι ένας απλός άνθρωπος, οικοδόμος στο επάγγελμα, που ζει μια πολύ συνηθισμένη ζωή... Όταν ένα βράδυ στο μπαρ που συχνάζει τον πλησιάζει ένας άγνωστος που τον μπερδεύει με κάποιον άλλον και του δίνει ένα φάκελο με χρήματα και τη φωτογραφία μιας γυναίκας την οποία πρέπει να σκοτώσει η κατάσταση περιπλέκεται... Γίνεται ακόμα χειρότερη όταν σε λίγο εμφανίζεται στο μπαρ ο πραγματικός δολοφόνος, κάθεται δίπλα στον Τιμ και βλέποντας τον φάκελο στα χέρια του, υποθέτει ότι είναι αυτός που τον έχει προσλάβει... Τώρα πλέον ο Τιμ, τρέχει να σώσει την άγνωστη γυναίκα, ρισκάροντας ό

Δεν θα αποφύγω τα κλισέ και θα επιχειρήσω μια ανασκόπηση της χρονιάς που τελειώνει σε λίγες ώρες, όχι τόσο για όσους διαβάσουν αυτό το post όσο για μένα για να έχω κάπου καταγεγραμμένες τις σκέψεις μου και να μπορώ στο μέλλον να ανατρέχω σε όσα έχω γράψει... Το 2013, σε προσωπικό επίπεδο, ήταν μια κακή και δύσκολη χρονιά... Ήταν κακή και δύσκολη διότι ξεκίνησε με ένα θέμα υγείας , συνεχίστηκε με τρομερή αναστάτωση σε ότι αφορά τα επαγγελματικά μου, ακολούθησε δουλειά , δουλειά , κι άλλη δουλειά , απλήρωτη, σε κακό κλίμα και ξεχειλωμένα ωράρια μέχρι που φτάσαμε στην σημερινή κατάσταση αδράνειας και στασιμότητας η οποία δεν ξέρω ακριβώς που θα καταλήξει... Κάπου μέσα σε αυτό το διάστημα δοκιμάσαμε να πάμε διακοπές  αλλά κουραστήκαμε πολύ περισσότερο απ' όσο καλά περάσαμε ενώ και οι χριστουγεννιάτικες διακοπές μας δεν ήταν όπως τις ονειρευτήκαμε αφού τα υπόλοιπα τρία μέλη της οικογένειας αρρώστησαν... Μέσα σε όλες αυτές τις αναποδιές, στα τέλη του Απρίλη, γεννήθηκε και ο δ

Το ξεφύλλισμα αυτού του βιβλίου μού επιφύλασσε μια έκπληξη πολύ νωρίς όταν διάβασα στην τρίτη σελίδα το όνομα της μεταφράστριας που είναι αυτό της Τασσώς Καββαδία ... Αγνοούσα πλήρως την δημοσιογραφική και μεταφραστική πορεία της γνωστής ηθοποιού αλλά παρ' όλα αυτά μου φάνηκε απόλυτα ταιριαστό γι' αυτή... Ο  Ellery Queen είναι το συγγραφικό alter ego δύο Αμερικανών ξαδερφών από το Μπρούκλιν οι οποίοι έγραψαν μια σειρά από νουάρ μυθιστορήματα με πρωταγωνιστή τον ήρωα που έχει το ίδιο όνομα με το alter ego τους και είναι ένας δυναμικός ντετέκτιβ που λύνει μυστηριώδεις υποθέσεις...  Μια τέτοια είναι και το "Μυστήριο των σιαμαίων αδελφών" ... Ένας μυστηριώδης φόνος ενός διάσημου χειρούργου σε ένα σπίτι στα βουνά στο τέλος του πουθενά όπου ατυχώς βρίσκονται ο Ellery και ο πατέρας του, κυνηγημένοι από μια δασική πυρκαγιά... Οι ένοικοι του σπιτιού περίεργοι, ετερόκλητοι και κρυψίνοες, κανείς δεν δείχνει από την αρχή το πραγματικό του πρόσωπο... Ο φόνος εκκινεί

Παρά τους αρχικούς δισταγμούς μου λόγω της φόρμας του διηγήματος, οι "Ιστορίες του λυκόφωτος",  του Stephen King , ήταν ένα εξαιρετικό βιβλίο που μου κράτησε πολύ ευχάριστη παρέα, πολλές φορές στο λυκόφωτο... Το βιβλίο είναι μια συλλογή δεκατριών διηγημάτων, άλλων μεγαλύτερων και άλλων μικρότερων τα οποία φλερτάρουν με τον τρόμο και την αγωνία με πολλούς τρόπους και όχι απαραίτητα με τον μεταφυσικό... Όλα διαβάζονται εξαιρετικά ευχάριστα και δεν θα αφήσουν κανένα δυσαρεστημένο... Ξεχωρίζω την "Μπισκοτένια" , ένα διήγημα όπου ο τρόμος και η αγωνία κορυφώνονται τόσο ραγδαία που το κάνουν να μοιάζει ατέλειωτο... Επίσης πολύ καλό το "Στατικό ποδήλατο" το οποίο μου θύμισε πολύ το "Ντούμα Κη" , καθώς κι εδώ οι πίνακες ζωγραφικής ζωντανεύουν κατά κάποιον τρόπο, χωρίς όμως να επενδύει στο στοιχείο του τρόμου τόσο όσο της φαντασίας... Το πιο τρομακτικό απ΄όλα είναι σίγουρα η "Γάτα από την Κόλαση" , τόσο μικρό όσο και εφιαλτικό... Το

Περνάω οικονομική περίοδο ισχνών αγελάδων οπότε λεφτά για βιβλιοαγορές δεν περισσεύουν... Ευτυχώς υπάρχει πάντα η βιβλιοθήκη της μητέρας μου που αν και κατά κύριο λόγο είναι μονοδιάστατη, κρύβει πάντα βιβλία που μου κεντρίζουν το ενδιαφέρον... Η χθεσινή επίσκεψη στο πατρικό μου συνοδεύτηκε και από τα σχετικά "ψώνια" οπότε γυρνώντας στο σπίτι είχα μαζί μου κι έξι βιβλία σε μια σακούλα του Σκλαβενίτη... Όχι κάτι avant guarde, δοκιμασμένες λύσεις ( Stephen King , Νίκος Τσιφόρος ) και ένα δυο συγγραφείς που δεν έχω ξαναδιαβάσει με τον Dean Koontz να μου δημιουργεί τις μεγαλύτερες προσδοκίες... Η σημαντικότερη λεπτομέρεια σχετικά με τα βιβλία που δανείστηκα είναι ότι αποφάσισα να δώσω στον εαυτό μου άλλη μια ευκαιρία να συμφιλιωθεί με την λογοτεχνική φόρμα του Διηγήματος... Ποτέ δεν με γοήτευσε, πάντα μου φαινόταν αποσπασματική και λίγη, όχι μόνο σε ποσότητα αλλά και σε μαγεία που μπορεί να χαρίσει στον αναγνώστη... Από την άλλη οι μέχρι τώρα απόπειρες μου με το Διήγημα ήτα

Δεν χρειάζεται να πω πολλά για να παινέψω το λογοτεχνικό παιδί του Lee Child , τον Jack Reacher, τον πιο cool ήρωα μυθιστορημάτων κατά τον Stephen King ... Ο Reacher δεν χρειάζεται ούτε συστάσεις ούτε παρουσίαση, αρκεί να διαβάσεις ένα από τα βιβλία των ιστοριών του και θα καταλάβεις... Ο  Lee Child  έχει καταφέρει να φτιάξει ένα απίστευτο χαρακτήρα, φαινομενικά παράδοξο και αντιφατικό αλλά βαθιά ανθρώπινο με ότι συνεπάγεται αυτό και δεν εννοώ μόνο τις καλές πλευρές του ανθρώπου... Ο Reacher περιπλανιέται στον κόσμο, φυτρώνει εκεί που δεν τον σπέρνουν, απονέμει δικαιοσύνη όπως αυτός την καταλαβαίνει, χωρίς έλεος και πολιτική ορθότητα (κάνοντας συχνά τους αναγνώστες να κραυγάζουν από ενθουσιασμό) και όταν τελειώσει αυτό που έχει να κάνει, ξαναβγαίνει στον δρόμο να συνεχίσει το αέναο ταξίδι του χωρίς αποσκευές, χωρίς δεσμεύσεις και χωρίς κανόνες... Η  "Τελευταία υπόθεση"  είναι η εξιστόρηση των γεγονότων που οδήγησαν τον Reacher στην αποστράτευσή του, διότι ναι, όσοι δε

Το "Τραγούδι του Σόλομον"  είναι το δεύτερο βιβλίο της  Toni Morisson  που βρισκόταν στη βιβλιοθήκη μου και περίμενε υπομονετικά να διαβαστεί... Η ανάγνωση του "Γαλάζια Μάτια" μου δημιούργησε πολλαπλές προσδοκίες για κάθε βιβλίο της  Morisson  που θα έπεφτε στα χέρια μου και το  "Τραγούδι του Σόλομον"   δεν τις διέψευσε... Η ιστορία της οικογένειας Ντεντ (Dead) είναι μια ιστορία βίας, καταπιεσμένων επιθυμιών και αδιεξόδων... Είναι μια ιστορία γεμάτη νεκρούς, φαντάσματα και θυμό... Θυμό για το χρώμα του δέρματος που έχουν, θυμό για τον λευκό, θυμό για τη ζωή που δεν ήρθε σε κανένα όπως την ήθελε... Μέσα σε αυτό το δυσάρεστο κλίμα μεγαλώνει ο Βενιαμίν της οικογένειας, ο Μέισον Ντεντ ο νεότερος, ο "Γαλατάς" ... Είναι αυτός που ενσαρκώνει τις ελπίδες, τα απωθημένα, τα κρίματα και τις αμαρτίες ολόκληρης της οικογένειάς του, άγγελος και δυνάστης ταυτόχρονα... Ο ίδιος ξοδεύει το χρόνο του σε διασκεδάσεις και πράγματα που του επιβάλλουν οι άλλοι

Γαλάζια είναι τα μάτια του λευκού... Του αφεντικού, του δυνάστη, αυτού που προσωποιεί την εξουσία, την ομορφιά, την επιτυχία, την ευτυχία... Τα γαλάζια μάτια είναι το διαβατήριο για μια καλή ζωή, μακρυά από την φτώχεια, την αρρώστια, την ασχήμια, τον αλκοολισμό, τον εξευτελισμό... Στο μυαλό της Πέκολα τα γαλάζια μάτια θα της χαρίσουν όλα όσα της λείπουν, θα πάρουν μακρυά όσα την κάνουν δυστυχισμένη... Τα "Γαλάζια μάτια" είναι μια νουβέλα της Toni Morisson στην οποία αφηγείται την ιστορία της Πέκολα, ενός μικρού μαύρου κοριτσιού από το Lorain του Ohio, και μέσα από αυτήν, την ιστορία της ζωής των Αφροαμερικανών στις αρχές και τα μέσα του 20ου αιώνα... Στις 238 σελίδες του βιβλίου ξεδιπλώνονται τα κοινωνικά αίτια τα οποία οδήγησαν γενιές ολόκληρες Αφροαμερικανών σε αυτή την ιδιόμορφη αποστροφή της πολιτισμικής και φυλετικής τους ταυτότητας ανάγοντας τον λευκό, τις συνήθειες και την όψη του, σε άπιαστο ιδανικό... Τα "Γαλάζια μάτια" μιλά για τους Αφροαμερικά

Η μέχρι τώρα εμπειρία μου με τον Stephen King αποδεικνύει ότι ο συγγραφέας από το Μέιν δεν γράφει καλά και κακά βιβλία, γράφει πολύ καλά βιβλία και λιγότερο καλά βιβλία, ακόμα και τα λιγότερο καλά όμως επ' ουδενί δεν είναι κακά... Ο "Θόλος" ανήκει χωρίς σκέψη στην κατηγορία των πολύ καλών βιβλίων του King ... Ένα σαββατιάτικο, φθινοπωρινό πρωινό όπου όλα φαίνονται φυσιολογικά στο Τσέστερ Μιλς, μια κωμόπολη του Μέιν, εμφανίζεται ο Θόλος, ένα διαφανές αλλά αδιαπέραστο παραπέτασμα που καλύπτει πλήρως την πόλη από την γη και τον ουρανό... Το ανεξήγητο φαινόμενο αφήνει άναυδο τον πλανήτη ολόκληρο και ακόμα περισσότερο τους εγκλωβισμένους κατοίκους του Τσέστερ Μιλς... Την αναστάτωση και την παραζάλη που προκαλεί η εμφάνιση του Θόλου έρχεται να εκμεταλλευτεί για να υλοποιήσει τα σχέδιά του ο αρχομανής δεύτερος δημοτικός σύμβουλος της πόλης, ο Μπιγκ Τζιμ Ρένι, ένα τοπικός μεγιστάνας που κινεί τα νήματα πίσω από οτιδήποτε συμβαίνει στην πόλη, πάντα προς όφελός του... Η κ

Διαβάζοντας τον "Θόλο" του Stephen King διάβασα ένα πολύ ωραίο ορισμό για το πως και γιατί ξεσπάνε οι ταραχές και οι λεηλασίες... Γράφει λοιπόν ο Αμερικανός συγγραφέας ότι ο λόγος που κάνει μέχρι πρότινος φιλήσυχους και συνηθισμένους ανθρώπους να μεταμορφώνονται σε μανιασμένο όχλο που εξεγείρεται, λεηλατεί και καταστρέφει, πολλές φορές τα μαγαζιά και τα σπίτια της δικής του κοινότητας, είναι η πλήρης απώλεια του αυτοσεβασμού η οποία προκαλείται από τον φόβο και την απελπισία, από την καταπάτηση της ζωής και της προσωπικότητάς τους από την εξουσία...  Πολύ ενδιαφέρων, δεν νομίζετε; Μακρυά από λογικές που αποδίδουν το "μικρόβιο" των ταραχών και των λεηλασιών σε ανθρώπους που καθορίζονται από συγκεκριμένα φυλετικά, πολιτικά και πολιτισμικά κριτήρια όπως είδαμε να γίνεται κατά κόρον τον Δεκέμβρη του 2008, κατά την εξέγερση των banlieues το 2005 και στις ταραχές που ξεσπούν συχνά στην Αμερική σε γειτονιές μαύρων ή Λατίνων...

Αν ο χρόνος γυρνούσε πίσω στο 2004, πριν διαβάσω για πρώτη φορά Dan Brown , τον "Κώδικα Da Vinci" , και διάβαζα τότε το "Inferno" σίγουρα θα μου είχε αφήσει πολύ καλύτερες εντυπώσεις από αυτές που μου άφησε τώρα... Όχι γιατί είναι κακό το βιβλίο για το είδος του, ούτε γιατί με έκανε να βαρεθώ, ίσα ίσα... Και γρήγορη πλοκή είχε και ενδιαφέρουσες ανατροπές είχε και ιστορικές αναφορές είχε και περιγραφές σε μέρη και μνημεία που θέλω να επισκεφτώ είχε και μου σύστησε ένα αμφιλεγόμενο αλλά ενδιαφέρον φιλοσοφικό ρεύμα τον μετανθρωπισμό ( transhumanism )...  Απλά, από το 2004 έχω διαβάσει όλα τα βιβλία του κυρίου Brown και πλέον μου είναι παραπάνω από οικεία η συνταγή που θέλει τον δυναμικό καθηγητή της Ιστορίας της Τέχνης Robert Langton να σώζει τον κόσμο λύνοντας γρίφους βασισμένους σε σημαντικά έργα τέχνης... Νιώθω ότι η επανάληψη έχει γίνει κουραστική και αυτό φαίνεται και στο κείμενο του Dan Brown όπου σε αρκετές περιπτώσεις μου έδινε την εντύπωση ότι πλάτ

Σε κάποιο σημείο του βιβλίου ο Stephen King αποδίδει στον Thomas Hardy την ρήση ότι όσο καλοδομημένος και να είναι ένας λογοτεχνικός χαρακτήρας, δεν είναι τίποτα άλλο από ένα σακί με κόκαλα μπροστά σε ένα πραγματικό άνθρωπο... Ανερυθρίαστα, θα διαφωνήσω με τους δύο αξιοσέβαστους λογοτέχνες καθώς στην ζωή μου έχω γνωρίσει ανθρώπους με χαρακτήρες τόσο ρηχούς που φαίνονται ψεύτικοι μπροστά σε όχι μόνο λογοτεχνικούς ήρωες αλλά και ήρωες comics, όπως ο Αστερίξ και ο Λούκι Λουκ... Άσε που έχω την εντύπωση ότι κάτι τέτοια quotes δεν είναι τίποτε άλλο παρά fishing for compliments όπως πολύ περιγραφικά λέγεται στην αγγλική... Η γυναίκα του Μάικλ Νούναν, επιτυχημένου συγγραφέα ρομαντικών θρίλερ, πεθαίνει ξαφνικά μια καυτή καλοκαιρινή μέρα και αφήνει τον άντρα της να προσπαθεί να μαζέψει τα συντρίμμια του... Το σοκ του θανάτου είναι ακόμα πιο επώδυνο όταν μαθαίνει ότι ήταν έγκυος, χωρίς αυτός να το ξέρει... Περνάει τα επόμενα τέσσερα χρόνια αποφεύγοντας να ζήσει ενώ ένα ξαφνικό συγγραφι