Ψαροκόκαλο...

Ψάχνουμε τις τελευταίες μέρες να βρούμε που θα πάμε διακοπές... Τώρα με τον μπέμπη η απόφαση έχει γίνει πιο σύνθετη... Δεν θέλουμε να είναι πολύ μακρυά από την Αθήνα, να πάμε οδικώς, να είναι πάνω στην θάλασσα, το δωμάτιο να είναι πλήρως εξοπλισμένο με κουζίνες, ψυγεία, πλυντήρια, air-condition,... Μετά πρέπει να κανονίσουμε πώς θα μεταφέρουμε όλη την προίκα του μικρού... Αποστειρωτές, βραστήρες, μπιμπερό, γάλατα, πάνες, καρότσια, relax, παρκοκρέβατο, σεντόνια, ρούχα, παιχνίδια,.... Στα τέλη Ιουλίου που λέμε να πάμε ο μικρός μάλλον θα έχει αρχίσει τις κρέμες, οπότε θα πρέπει να κουβαλάμε και κανένα μπλέντερ να του λιώνουμε τα φρούτα... Σημειωτέον το αυτοκίνητο μας είναι ένα VW Polo και όχι ημιφορτηγό... Επιπροσθέτως, ο μπέμπης πρέπει να κάνει εμβόλιο στις 30 Ιουλίου... Κάτσαμε χθες με την Μ. και τα βάλαμε κάτω... Μήπως πάμε να κάνουμε μαλακία; Μήπως θα ταλαιπωρηθούμε κι εμείς κι ο μικρός; Μήπως να κάτσουμε σπίτι και να κανονίσουμε ένα πρόγραμμα μικρών εκδρομών να πηγαίνουμε καμιά

Δεν μου αρέσουν ιδιαίτερα τα καταγγελτικά posts αλλά η αλήθεια είναι ότι όταν συμβαίνουν κάποια σημαντικά γεγονότα στην ζωή σου, όπως η γέννηση του παιδιού σου, αλλάζει η οπτική που έχεις πάνω σε κάποια πράγματα και κάποιες καταστάσεις... Μία από αυτές είναι η κατάσταση των πεζοδρομίων της πόλης και η οδηγική συμπεριφορά πολλών από εμάς... Ομολογώ ότι δεν έδινα ιδιαίτερη σημασία στις φωνές που μιλούσαν για αυτά τα θέματα... Ok, τα πεζοδρόμια της πόλης δεν είναι τα καλύτερα αλλά και τι έγινε, γιατί μας παίρνουν τα αυτιά όλοι αυτοί...; Όλα αυτά μέχρι χθες οπότε και βγήκαμε πρώτη φορά με την Μ. και τον μπέμπη, βόλτα με το καρότσι... Η κατάσταση είναι επιεικώς απαράδεκτη... Ζούμε σε ένα, και καλά, καλό προάστιο της Αθήνας, κάτω από τον Υμηττό, σε ένα δήμο όπου διαφημίστηκε στην τηλεόραση για το μεγαλεπήβολο σχέδιο της πεζοδρόμησης του κεντρικού του δρόμου, με βιοκλιματικά πεζοδρόμια και δεν συμμαζεύεται... Η πραγματικότητα βέβαια είναι πολύ διαφορετική... Τα πεζοδρόμια στους δρόμους της π

Τρέχω, τρέχω, τρέχω... Δεν προλαβαίνω να φάω, να δω την Μ. λίγο μετά τη δουλειά, να δω τα mail μου... Ο μπέμπης είναι 24άωρη απασχόληση, η μάνα του τα έχει παίξει από την αϋπνία κι εγώ την παλεύω δεν τη παλεύω... Έχουν ξεκινήσει και τα πονάκια στην κοιλιά και κάθε απόγευμα ξεκινάνε τα όργανα που κρατάνε τουλάχιστον μέχρι τις 10 με 11... Από εκεί και πέρα, για κάποιο περίεργο λόγο κι ενώ όλη την ημέρα μπορεί να κοιμάται μόνος του μια χαρά, δεν κλείνει μάτι αν δεν τον κρατάς αγκαλιά... Όταν βγει ο ήλιος ανεξαρτητοποιείται και πάλι... Μέσα σ' όλα αυτά πλάκωσε και πολύ δουλειά κι έχει δέσει το γλυκό... Σίγουρα έχω χάσει κιλά και έχω την υποψία ότι χάνω μαλλιά... Γαμώτο...

Το πιο εύκολο πράγμα στη ζωή του ανθρώπου, όταν πρέπει να πάρει σημαντικές αποφάσεις για την ζωή του, είναι να κάνει αυτό που έχει μάθει από μικρός, αυτό που είναι συνηθισμένος να κάνει ή να ζει... Όταν αποφασίζεις να κάνεις δική σου οικογένεια έχεις δύο επιλογές, είτε να φτιάξεις μια οικογένεια καθ' εικόνα και ομοίωση της οικογένειας που μεγάλωσες, αυτής που έφτιαξε ο πατέρας και η μητέρα σου, είτε να προσπαθήσεις να φτιάξεις κάτι από την αρχή, εντελώς δικό σου... Η πρώτη επιλογή είναι εύκολη, ζεις με manual, ακολουθείς τα βήματα που κάνανε κάποιοι άλλοι πριν από εσένα και πορεύεσαι, με όλες τις σωστές και λάθος επιλογές που κάνανε κάποιοι άλλοι πριν από εσένα, για σένα... Η δεύτερη επιλογή είναι πολύ δυσκολότερη... Πρέπει να μπορείς να δεις όσο πιο αποστασιοποιημένα μπορείς, το μοντέλο οικογένειας που έζησες σαν παιδί και να το κρίνεις ψύχραιμα, να δεις τα λάθη και τα σωστά και να τα αξιολογήσεις, πώς και γιατί έγιναν και πού οδήγησαν... Μετά να πάρεις τα θετικά στοιχεία αυτο