Μεταπτυχιακό...

Σκέφτομαι να κάνω μεταπτυχιακό... Δεν το έκανα όταν ήμουν νεότερος, δεν το είχα πάρει καθόλου ζεστά το θέμα, και τα χρόνια πέρασαν... Τώρα είμαι 31, δεν με έχουν πάρει δα και τα χρόνια, έχω και 5 χρόνια εμπειρία στη δουλειά και το σκέφτομαι σοβαρά... Είναι καλό εφόδιο, μετράει στο cv σου, περισσότερο όμως το θέλω για μένα... Συνειδητοποίησα πρόσφατα ότι αν δεν έχω ένα στόχο να κυνηγάω,βαριέμαι, βαλτώνω... Χρειάζομαι ένα στόχο λοιπόν, ένα στόχο προσωπικό... Σκέφτηκα να πάω να πάρω κανένα certification της Microsoft, ωραίος στόχος φαίνεται, αλλά μετά είδα τις χρεώσεις που έχουν και σκιάχτηκα...  Για 20 μέρες εκπαίδευση, κόστος κοντά στα 2000 Ευρώ... Οπότε σκέφτηκα το μεταπτυχιακό... Περισσότερα λεφτά μεν, ακαδημαικός τίτλος δε... Το πρόβλημα είναι ότι δεν ξέρω τι ακριβώς να κάνω... Είμαι απόφοιτος πληροφορικής, εργάζομαι σαν BI Engineer σε τράπεζα εδώ και 5 χρόνια και στον ελεύθερό μου χρόνο "σκαλίζω"  Web πράγματα (HTML,CSS, SEO , blogging, κτλ)... Κάποιοι φίλοι που το συζητήσαμε μου είπανε να κάνω κάτι που να έχει να κάνει με οικονομικά (MBA), να μην κάνω κάτι τεχνικό αφού το πρώτο πτυχίο είναι πληροφορικής... Κάποιοι άλλοι να διαλέξω ένα τεχνικό τομέα, σχετικό με τη δουλειά μου, και να κινηθώ προς τα εκεί, να εξειδικευτώ... Όλοι με προειδοποιήσανε ότι θέλει διάβασμα, τρέξιμο και χρόνο ο οποίος δεδομένα θα είναι περιορισμένος καθώς σε λίγους μήνες θα είμαστε περισσότεροι στο σπίτι... Εσείς τι λέτε? Πείτε καμιά άποψη, προτείνετε αν έχετε κάτι υπ' όψη σας...

Σχόλια

  1. Καλή η ιδέα σου, ΑΛΛΑ! Ω, ναι υπάρχει αλλά και είναι μεγάλο.

    Εάν το νέο μέλος είναι τόσο ήρεμο όσο τα παλιά τότε είσαι σε καλό δρόμο, αλλά (νατο πάλι) θα πρέπει να είσαι διατεθειμένος να χάσεις ποιοτικό χρόνο με το παιδί σου. Χρόνο που δεν ξαναγυρίζει πίσω και στιγμές που δεν θα (ξανα)ζήσεις.

    Το μεταπτυχιακό είναι πολύ απαιτητικό πτυχίο και δεν χαρίζει κάστανα. Αυτό βέβαια ισχύει στην περίπτωση που διαλέξεις γνωστικό αντικείμενο διαφορετικό από το πρώτο πτυχίο σου. Αυτό είναι κάτι που θα πρότεινα, καθώς το πρώτο πτυχίο συν τα 5 χρόνια προϋπηρεσίας είναι αρκετά για να θεωρείσαι επαρκώς καταρτισμένος στο αντικείμενο. Οπότε θα ο εμπλουτισμός των γνώσεων θα πρέπει να γίνει σε κάποιο άλλο τομέα.

    Τα οικονομικά και συγκεκριμένα το MBA είναι η καλύτερη επιλογή, γιατί είναι ένα πτυχίο που θα σου διδάξει πως να προσαρμόζεσαι στον τρόπο σκέψης της διοίκησης οποιασδήποτε εταιρείας, ή τουλάχιστον αυτό πρέπει να κάνει.

    Επίσης θα σε βοηθήσει να αναπτύξεις κάτι που ονομάζουν out-of-the-box thinking. Για να μην μακρηγορώ, θα σε κάνει να δεις the big picture (που λένε και στο χωριό μου).

    Σου μιλάω εκ πείρας σε αυτό το θέμα ;)

    Δεν θέλω να σε επηρεάσω σε τίποτα. Θα πρέπει να σταθμίσεις μόνος σου τα οφέλη και τις θυσίες και να δεις που γέρνει η ζυγαριά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ευχαριστώ για τον κόπο σου να καταθέσεις την άποψή σου... Πρέπει να πω ότι με προβλημάτισες αρκετά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Να το ξεκινήσεις!!! Εγώ το ξεκίνησα στα 45 και φέτος επιτέλους τελειώνω. Ήταν το απωθημένο μου μιας και προσπάθησα να κάνω όταν τελείωσα την πρώτη σχολή. Ήταν ένα από τα πρώτα μεταπτυχιακά που φτιάχτηκαν στην Ελλάδα κι ενώ νόμιζα πως το είχα σίγουρο με φάγανε κάτι ενδοπανεπιστημιακές ίντριγκες και ισορροπίες. Έκανα δεύτερη σχολή, με πήρε η μπάλα της δουλειάς μετά και του παιδιού αργότερα. Αλλά ψαχνόμουν. Το ξέρω το συναίσθημα που λες. Ούτε εγώ βολεύομαι άμα δεν έχω έναν στόχο να κηνυγήσω. Κι επειδή είμαι τεμπέλα θέλω να υπάρχουν χρονοδιαγράμματα και υποχρεώσεις. Το μεταπτυχιακό το ξεκίνησα αφού μεγάλωσε λίγο το παιδί αλλά από την άλλη εγώ είμαι μαμά. Όσο κι αν συμμετέχει ο μπαμπάς στο μεγάλωμα η μαμά είναι αυτή που τραβάει πάντα το μεγαλύτερο βάρος. Βέβαια έχω κι ένα ήσυχο και αστέρι παιδί που τώρα που μεγάλωσε λίγο, όχι εμπόδιο δεν είναι αλλά βοηθάει κιόλας. Και είναι και πολύ περήφανο για τη μαμά του!
    Τελικά το μεταπτυχιακό το κάνω σε Ανοιχτό Πανεπιστήμιο. Με βολεύει ο τρόπος της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης. Ρυθμίζω τον τρόπο και το χρόνο που διαβάζω και γράφω σύμφωνα με τα δεδομένα της ζωής μου. Δεν χάνω χρόνο σε υποχρεωτικές παρακολουθήσεις.Έτσι κι αλλιώς είναι θεωρητικό και δεν υπάρχουν εργαστήρια, άρα μια χαρά μπορώ να διαβάζω και να γράφω εργασίες μόνη μου. Αν δε κάτσει και καλή περίπτωση καθηγητή-συμβούλου τότε τα πράγματα είναι ιδανικά για μένα. Αυτό δεν συμβαίνει πάντα αλλά πραγματικά βγαίνει άνετα το πράγμα. Εμένα πάντως δεν με ζόρισε όσο φανταζόμουν πως θα με ζορίσει.
    Για το τι θα κάνεις εσύ το ξέρεις. Δεν ξέρω καθόλου τα της δουλειάς σου πάντως εγώ επέλεξα να κάνω μεταπτυχιακό πάνω στο γενικό πλαίσιο της δουλειάς και όχι στην ειδικότητά μου ακριβώς. Κάνω δηλαδή διοίκηση της εκπαίδευσης και όχι ένα μεταπτυχιακό πάνω στο συγκεκριμένο αντικείμενο. Το βρήκα πιο σωστό ακόμα αν το θες και στο θέμα της επαγγελματικής μου εξέλιξης. Ρίξε μια ματιά τι προσφέρει και το Ανοιχτό της Κύπρου. Είναι πιο ακριβό από το ΕΑΠ αλλά εσύ τους ξέρεις τους Κύπριους.
    Btw μου την έχουν σπάσει τρελά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κι εγώ θα ήθελα κάτι σε Ανοιχτό Πανεπιστήμιο, μου φαίνεται ότι θα είναι ευκολότερο να διαχειριστώ τον χρόνο μου... Το πρόβλημα είναι ότι στο ΕΑΠ δεν έχει κάτι που να μετραβάει πραγματικά... Το Ανοιχτό Κύπρου το έχω τσεκάρει λίγο βιαστικά αλλά πρέπει να κάνω έρευνα σοβαρή...

    Υ.Γ. Γιατί σου την έχουν σπάσει οι "κουμπάροι" μου???

    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Το πρόβλημα με το ΕΑΠ είναι πως η εισαγωγή των φοιτητών γίνεται με κλήρωση. Εγώ τρεις φορές που είχα κάνει αίτηση δεν φάνηκα τυχερή. Στης Κύπρου η εισαγωγή γίνεται με μόρια και οι αιτήσεις γίνοται γύρω στο Μάρτη. Τσέκαρε τι γίνεται κι εκεί. Πάντως για μένα που έχω αρκετές άλλες υποχρεώσεις εκτός από τις σπουδές με βόλεψε η λύση της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης.
    Μου τη σπάει η νοοτροπία των "κουμπάρων" σε πολλά. Επίσης εμάς τους ελλαδίτες μας έχουν λίγο χεσμένους. Και μας τη σπάει πολύ αν σκεφτείς πως για πολλά χρόνια οι αδελφοί κύπριοι είχαν απίστευτα εύκολη πρόσβαση στα ελληνικά πανεπιστήμια και πολλές διευκολύνσεις. Αν και νομίζω πως ίσως αυτό συμβαίνει κυρίως στο δικό μας τμήμα λόγω νοοτροπίας του "boss"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Κι εγώ προτιμώ την λύση της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης, για τους ίδιους λόγους με σένα...

    Οι Κύπριοι διακρίνονται από τον παλιό, καλό, γνωστό και στα ελλαδικά δεδομένα, επαρχιωτισμό που υπαγορεύει κομπλεξισμό και επειδειξιομανία απέναντι στην μητρόπολη/πρωτεύουσα... Οι Κύπριοι σε γενικές γραμμές συμπαθούν την Ελλάδα και τους Έλληνες, άσχετα που όταν έρχονται εδώ να σπουδάσουν κάνουν παρέα μόνο μεταξύ τους... Αυτό όμως δεν μου κάνει εντύπωση διότι το έχω δει να συμβαίνει και με "ντόπιους" επαρχιώτες όπως ας πούμε Καλύμνιους ή Τρικαλινούς που έτυχε να γνωρίζω... Με τους Κύπριους γίνεται πιο έντονα αντιληπτό λόγω της εμφατικής προφοράς τους και λόγω μιας προκατάληψης μεγάλου μέρους της Ελληνικής κοινωνίας εναντίον τους, κατά την άποψή μου, που δεν είναι είναι της παρούσης να συζητηθεί... Υπάρχουν βέβαια και αυτοί που αντιπαθούν την Ελλάδα και τους Έλληνες από άποψη και πολιτική τοποθέτηση και δεν είναι λίγοι... Η περίπτωση του boss του τμήματος σου δεν ξέρω σε ποια κατηγορία ανήκει, αντιμετώπισέ την στο βαθμό που είναι δυνατόν με την πρέπουσα συμπεριφορά: Γράψ' τον!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Να σου εξηγήσω καλύτερα. Μου δίνουν την εντύπωση πως κάποια πράγματα στο πανεπιστήμιο γίνονται για το θεαθήναι. Κοιτάχτε μας γειτόνισσες. Είναι -κατά περίπτωση- αυστηροί σε θέματα τύπων και όχι ουσίας. Επίσης ενώ νόμιζα στην αρχή πως είχαν πολύ καλύτερη οργάνωση από μας τελικά είναι το ίδιο και μερικές φορές χειρότερο μπάχαλο το οποίο το καλύπτουν μ' αυτή την -ντεμέκ- αυστηρότητα. Τέλος πάντων, δεν τους ξέρω καλά τους κύπριους, τώρα τους μαθαίνω, γιατί όπως λες παρ' όλο που είχαμε μπόλικους στα πανεπιστήμια σπάνια ανακατεύονταν με τους ντόπιους φοιτητές. Και βέβαια, μιλάω πάντα για το πανεπιστήμιο σαν οργανισμό και όχι για τους συμφοιτητές μου που είναι εξαιρετικά φιλόξενοι και ζεστοί όσες φορές έχω κατέβει κάτω. Ή για κάποιους από τους καθηγητές που είναι εξαιρετικοί και σαν καθηγητές και σαν άνθρωποι. Τον boss και κάθε παπάρα που το παίζει κάποιος, τους έχω γραμμένους έτσι κι αλλιώς. Τι να μασήσω ρε συ χιονόμπαλα; Έχω περάσει από τόσες σχολές, τα έχω απομυθοποιήσει πλέον αυτά. Άλλωστε φέτος είναι τελευταία χρονιά, βλέπω φως στην έξοδο πλέον... YES!!!!!
    :-))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Nα πας φιλε,μη το σκεφτεσαι.Τα ιδια και γω σκεφτομουνα το καλοκαιρι,και αποφασισα να δωσω κατατακτηριες.Ψαξε τι σου αρεσει και πηγαινε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @ Daria

    H Κυπριακή κοινωνία είναι έτσι ακριβώς όπως τα λες!!!
    Απ' έξω πόζα και στήσιμο και από μέσα σιέστα και μπάχαλο, πολλές φορές χειρότερο από εδώ...
    Το εξάμηνο του στρατού στην Κύπρου ήταν πραγματική αποκάλυψη για μένα για το πόσα πράγματα απομυθοποιούνταν καθημερινά στα μάτια μου...
    Κατά τ' άλλα, όπως ισχύει και παντού, δεν υπάρχει χειρότερος μαλάκας από αυτόν που έχει διάφορα κόμπλεξ ή διάφορα κολλήματα και έχει κάποια μορφής εξουσία...
    Άντε με το καλό το πτυχίο, να μας κεράσεις όταν το πάρεις!!!

    :P

    @ James

    Γουστάρω πολύ να το κάνω αλλά θέλω να βρω κάτι να μου αρέσει πολύ και να με βολέβει και σε κάποιες παραμέτρους...
    Είδωμεν, θέλει πολύ ψάξιμο ακόμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Εννοείται πως θα κεράσω! Αυτό δα έλειπε. Έτσι κι αλλιώς κάποια στιγμή θα ήθελα να τα λέγαμε κι από κοντά. Θα είναι μια ευκαιρία.
    Πάντως ρε συ σκεφτόμουν το απόγευμα, πόσο βουνό μου φαινόταν όταν ξεκίνησα με πανικό για το αν θα καταφέρω και πότε ήρθε η ώρα που βλέπω την πόρτα εξόδου. Το βασικότερο δε που μου άφησε όλη αυτή η διαδικασία ξέρεις ποιό είναι; Πως απέκτησα αυτοπεποίθηση στο γραπτό λόγο. Μέχρι να γράψω την πρώτη μου εργασία δεν έγραφα τίποτε, ποτέ. Πίστευα πως είμαι ανίκανη να εκφραστώ γραπτά. Τα κουσούρια που αφήνει το σχολείο είναι αυτά.... Αν κάποιος μου έλεγε πως θα έκανα δημοσιεύσεις σε επιστημονικά περιοδικά θα τον έβγαζα τρελό!
    Δεν ξέρω αν κέρδισα και κάτι άλλο (δεν μπορώ ακόμα να κάνω αποτίμηση) αλλά αυτό από μόνο του το θεωρώ καταπληκτικό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Νομίζω ότι μόνο θετικά μπορείς να πάρεις από μια τέτοια διαδικασία όπως το μεταπτυχιακό, εφόσον είναι αυτό που θέλεις και δεν σου δημιουργούν κάποιο σοβαρό πρόβλημα οι απαραίτητες θυσίες που χρειάζονται για να το κάνεις...και δεν εννοώ μόνο επαγγελματικά αλλά και σε προσωπικό επίπεδο... Γενικά είναι ωραίο να έχεις κάποιο στόχο να κυνηγάς, δεν επαναπαύεσαι, μένεις ζωντανός...

    Σχετικά με τις εργασίες σου αν υπάρχει κάτι στο internet στείλε μου ένα link, αν δεν θες δημοσίως, στέιλε στο mail μου, από απλή περιέργεια το λέω... :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. http://www.koedcy.org/deltia/no21.pdf
    Το ένα άρθρο θα το βρεις στο παραπάνω link. Το δεύτερο είναι στο τεύχος που θα κυκλοφορήσει αυτές τις μέρες της "Επιθεώρησης Εκπαιδευτικών Θεμάτων" του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου. Μόλις το ανεβάσουν στο κόμβο θα σου στείλω link. Και υπάρχουν τουλάχιστον δύο ακόμα που αξίζουν (με τα δικά μου κριτήρια) που πρέπει να αποφασίσω να τις στείλω σε κάποιο περιοδικό

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. @ Daria

    Μπράβο, πολύ ωραίο κείμενο!!!
    Μεστό, περιεκτικό, κατανοητό στον αναγνώστη (εμένα) που έχει μεσάνυχτα από το αντικείμενο...

    Λες μερικά πολύ ωραία πράγματα με τα οποία συμφωνώ απόλυτα...

    Δεν ξέρω αν έχεις γράψει κάτι σχετικό στο blog σου αλλά πραγματικά θα άξιζε τον κόπο αν δεν το έχεις κάνει ήδη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ευχαριστώ Δημήτρη :-))
    Μπα, στο μπλογκ κυρίως σαχλαμαρίζω, γράφω εκτονωτικά γενικά, δεν είναι για τέτοια κείμενα. Αλλά άμα μου τη βαρέσει μπορεί να ανεβάσω κάτι από το άλλο κείμενο που σου είπα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Εκανα μεταπτυχιακο στην Αγγλια στα 32 με υποτροφια του Ικυ.
    Μην το σκεφτεσαι, να το κανεις!
    Ηταν η καλυτερη εμπειρια της ζωης μου.
    Να κοιταξεις στο ικυ για υποτροφια. Δινουν και υποτροφιες εσωτερικου εκτος απο εξωτερικου.
    Καλη τυχη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Καλημέρα!
    Δεν ξέρω τι είναι το ικυ, θα το ψάξω...
    Για μένα η προοπτική του εξωτερικού στην παρούσα φάση δεν υπάρχει, λόγω οικογενειακών υποχρεώσεων...
    Ευχαριστώ για το tip πάντως... :)

    Καλώς ήρθες!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου