Ψαροκόκαλο...

Ξεκινάω δηλώνοντας ότι δεν κάνω χιούμορ όταν λέω ότι εγώ δεν ξέρω γιατί κελαηδάει το πουλί στο κλουβί... Προσωπικά δεν κατάφερα να νοηματοδοτήσω τον τίτλο του βιβλίου αλλά μικρή σημασία έχει...  Το εν λόγω βιβλίο είναι μία από τις πολλές βιογραφίες (η πρώτη χρονικά) που συνέγραψε η Maya Angelou  και περιγράφει τη ζωή της μέχρι τα 17 της χρόνια οπότε και ήρθε στη ζωή ο γιος της... Η καταγραφή της ζωής της μικρής  Maya  γίνεται μέσα από διάφορες ματιές, άλλες φορές του αθώου παιδιού, άλλες της νέας κοπέλας που γίνεται γυναίκα, πάντα από την ματιά της μαύρης γυναίκας που μεγαλώνει στον Αμερικάνικο Νότο κι όχι μόνο... Η ζωή της  Maya  είναι κινηματογραφική, γεμάτη περιπέτειες άλλοτε καλές και άλλοτε κακές, κάποιες πολύ κακές όπως ο βιασμός της από τον εραστή της μητέρας της όταν ήταν 8 χρονών... Αγαπήθηκε πολύ αλλά ταυτόχρονα της έλειψε η αγάπη, προσπάθησε να μάθει να ζει με ότι μπορούσε να πάρει από τους γύρω της και κυρίως από τους γονείς της που σίγουρα είναι ακατανόητοι στα δικά μας, τ

Μια καλοκαιρινή μέρα με αφόρητη ζέστη...  Ένα λιντσάρισμα...  Δύο διαφορετικές γυναίκες και μια τρίτη κάπου στο τέλος... Αυτό είναι πάνω κάτω το σκηνικό για το βιβλίο του Laird Hunt το οποίο είναι βασισμένο σε ένα λιντσάρισμα που έγινε στην πολιτεία της Ιντιάνα και ενέπνευσε το εμβληματικό τραγούδι "Strange Fruit" που ερμήνευσε η Billie Holiday ... Είναι μια ιστορία από τρεις διαφορετικές pov, μια ιστορία για τη βία, την ρατσιστική βία πάνω από όλα, τη βία της φτώχειας, της ανέχειας, των προσωπικών και κοινωνικών αδιεξόδων...  Η Ότι Λι είναι μια εντυπωσιακή, ερωτική λευκή γυναίκα, σε ένα γάμο που καταρρέει και μια περίεργη εξωσυζυγική σχέση με κίνητρο το χρήμα ενώ κουβαλάει μια ιστορία τραυματικής παιδικής ηλικίας... Η Κάλα είναι μια νεαρή μαύρη κοπέλα, αγοροκόριτσο και σκληρό καρύδι, αγρίμι αλλά και ένα φοβισμένο ορφανό παιδί που ψάχνει αγάπη και ασφάλεια, μερικές φορές σε λάθος μέρη... Αυτές είναι οι βασικές ηρωίδες, τις δικές τους σκέψεις παρακολουθούμε, τις δικές τους

Το post αυτό γράφεται στον θάλαμο που θα φέρουν την Μάρα μου μετά την προγραμματισμένη ορθοπεδική επέμβαση που θα κάνει... Την πήρανε πριν 5 λεπτά για το χειρουργείο κι εγώ άνοιξα το laptop για να γράψω το post και να σκοτώσω την ώρα μου μέχρι να την φέρουν στο δωμάτιο... Μου προκαλούν ένα ελαφρό εκνευρισμό τα οικογενειακά δράματα... First world problems ανθρώπων που έχουν λύσει τα βασικά προβλήματά τους και ψάχνουν αιτίες να είναι δυστυχισμένοι... Είναι κωμικοτραγικό το πόσο πολύ αναλώνεται ο δυτικός/λευκός άνθρωπος στα συναισθήματα του, στο τί τον πείραξε, ποιος τον πείραξε, πόσο τον πλήγωσε, πόσο δεν μπόρεσε να το ξεπεράσει... Μην παρεξηγηθώ, δεν μιλάω για περιπτώσεις που το τραύμα είναι υπαρκτό αλλά αν ο μπαμπάς σου δεν ήταν αρκετά υποστηρικτικός ας πούμε ή δεν ταιριάζατε σαν χαρακτήρες και είσαι πια ενήλικος, ξεπέρασέ το αδερφέ, είναι δική σου ευθύνη πια κι όχι του μπαμπά σου... Ο Damon Galgut έγραψε ένα τέτοιο βιβλίο και μάλιστα κέρδισε το βραβείο Booker για αυτό... Μια λευκή οι

Το κύμα μετανάστευσης  που συνέβη κατά τη διάρκεια της οικονομική κρίσης (έχει τελειώσει τώρα 😂) συνέβη κυρίως για οικονομικούς λόγους... Η χώρα είχε χρεωκοπήσει, δεν υπήρχαν δουλειές, οι άνθρωποι και κυρίως οι νέοι αναζητούσαν ένα καλύτερο μέλλον, ένα καλύτερο βιοτικό επίπεδο...  Το νέο κύμα μετανάστευσης το οποίο θα δούμε να συμβαίνει δεν θα συμβεί μόνο για οικονομικούς λόγους αλλά κυρίως για λόγους επιβίωσης... Με τη ζωή στην Ελλάδα να είναι πλέον ένα καθημερινό ρίσκο ο στόχος είναι να επιβιώσεις την κάθε μέρα κι όχι το βιοτικό επίπεδο...  Να επιβιώσεις από βροχές, να επιβιώσεις από καύσωνες, να επιβιώσεις όταν χιονίζει...  Να επιβιώσεις όταν μπαίνεις στο τρένο, να επιβιώσεις όταν μπαίνεις στο πλοίο, να επιβιώσεις να οδηγάς στους δρόμους...  Να επιβιώσεις όταν χρειάζεσαι γιατρό, όταν πρέπει να να πας στο νοσοκομείο, όταν έχεις covid...  Να επιβιώσεις αν βρεθείς στο λάθος μέρος την λάθος στιγμή, όταν πίνεις μια μπύρα ας πούμε σε μια καφετέρια έξω από το γήπεδο της ΑΕΚ...  Κάθε μέρα

Στην φωτογραφία του post, το sticker στο εξώφυλλο αναφέρει ότι το τιράζ της έκδοσης έχει φτάσει στην 55η χιλιάδα... Στο αντίτυπο που διάβασα εγώ το sticker έγραφε ότι βρίσκεται στην 90η χιλιάδα, οπότε one way or another μιλάμε για ένα ευπώλητο βιβλίο, με ότι σημαίνει αυτό... Πολλές φορές ο χαρακτηρισμός ενός βιβλίου ως "ευπώλητο" είναι υποτιμητικός για πολλούς από τους Έλληνες αναγνώστες, εγώ προτιμώ να μην κολλάω σε χαρακτηρισμούς και ταμπέλες, στην τελική δεν μπορεί να έχουν τόσο πολλοί άνθρωποι άδικο, πάντα... Το βιβλίο της Delia Owens είναι ένα μυθιστόρημα για τον Αμερικάνικο Νότο, μια περιοχή αυτής της χώρας που μοιάζει να είναι μια ανεξάντλητη πηγή ιστοριών... Είναι η ιστορία της, οι σκλάβοι, ο πόνος, η φτώχεια, η μουσική, το φαγητό, η φύση που οργιάζει, όλα αυτά συνθέτουν ένα καμβά που μπορεί ο κάθε συγγραφέας να "ζωγραφίσει" ότι θέλει... Η Κάια είναι ένας κοριτσάκι 6 χρονών που ζει στους βάλτους της Βόρειας Καρολίνας, ολομόναχη... Εγκαταλειμμένη από την οι

 

Όταν διαβάζω ένα βιβλίο περιμένω συνήθως δύο πράγματα... Το πρώτο είναι να είναι ευδιάκριτος ο στόχος του βιβλίου... Ο συγγραφέας θέλει να διασκεδάσει τον αναγνώστη, να τον σοκάρει, να τον προβληματίσει; Το δεύτερο είναι κάτι που έχει να κάνει με το προσωπικό μου γούστο, περιμένω μια κορύφωση στην πλοκή, σταδιακή ή όχι... Στο δικό μου μυαλό αυτό το στυλ γραφής λειτουργεί καλύτερα, όπως στην αρχαία τραγωδία έρχεται η κάθαρση και λυτρώνει τον θεατή από το συναίσθημα και το άγχος της παρακολούθησης της πλοκής... Κανένα από τα δύο αυτά στοιχεία δεν βρήκα στο βιβλίο της Sara Mesa και για αυτό το τέλος της ανάγνωσης του με βρήκε μπερδεμένο και με ένα απροσδιόριστα δυσάρεστο συναίσθημα μέσα μου... Η οικογένεια είναι εξαμελής: ο Πατέρας, η Μητέρα, ο Νταμιάν, η Ρόσα, ο Άκι και η υιοθετημένη ξαδέρφη Μαρτίνα... Η μικρή αυτή κοινότητα λειτουργεί βάση των αρχών και των ιδανικών που επιβάλλει ο Πατέρας... Δεν υπάρχει παρέκκλιση από αυτά για κανένα λόγο ακόμα και αν αυτά οδηγούν τα μέλη τους να ζουν

  Η κυρία Μαρόνιο είναι μια sexy σύζυγος ενός επιτυχημένου τηλεοπτικού στελέχους και μητέρα δύο κακομαθημένων μικρών αγοριών... Ο Φράνκο Ανδράδε ένας χοντρός, σπυριάρης, έφηβος με εμμονή με την κυρία Μαρόνιο, που μένει με τους ευκατάστατους παππούδες του... Ο Πόλο είναι ένας φτωχοδιάβολος, λίγο πιο μεγάλος από τον Φράνκο που εργάζεται από το πρωί ως το βράδυ σαν κηπουρός και παιδί για όλα τα θελήματα... Όλα αυτά στο Πάρανταις, ένα συγκρότημα πολυτελών κατοικιών όπου στο τέλος όλα θα πάνε κατά διαόλου... Το βιβλίο της Fernanda Melchor  είναι μια γροθιά στο στομάχι... Παρά το πολύ μικρό του μέγεθος καταφέρνει να συμπυκνώσει μέσα στις 120 σελίδες του μια ιστορία όπου πρωταγωνιστής είναι η βία... Η βία που εκφράζεται με κάθε τρόπο είτε μιλάμε για λεκτική, φυσική, ψυχολογική, σεξουαλική... Η γλώσσα του βιβλίου είναι σκληρή, είτε μιλάμε για τις περιγραφές των σεξουαλικών φαντασιώσεων του Φράνκο με την κυρία Μαρόνιο, στα όρια του πορνογραφήματος, είτε μιλάμε για τους καυγάδες του Πόλο με την

Αντιγράφω από το LinkeIn μου, μην χαθούν τέτοια milestones στο timeline (😜): Today, for the first time, i used ChatGPT to solve a coding problem that i had... I don't know if i'm proud of myself, if i'm "cheating", indeed it feels kind of akward to me to find so easy answers when i went to the university to study Computer Sciense back in 1996, when Internet in Greece barely existed! What i do know is that this is a new era, the rules of the game are constanly changing, new tools are outhere available and we have to adapt not just to stay alive, i'm not that pessimist ( 😋 ), but to make our lives easier and better, at the end of the day this is the most important thing in the world! 🙂

Αντιγράφω από το οπισθόφυλλο: ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΕΙ... Σε κάθε εγκαταλελειμμένη σκηνή εγκλήματος υπάρχει ένα κρυμμένο στοιχείο: ένα μικρός οδοντωτός τροχός που σχεδόν δεν διακρίνεται με γυμνό μάτι. Κάποιος στέλνει στον επιθεωρητή Σαμ Μπέργερ ένα μήνυμα, κάποιος που ξέρει ότι μόνο αυτός θα καταλάβει το κρυπτογραφημένο χνάρι. ΚΑΠΟΙΟΣ ΞΕΡΕΙ... Όταν άλλη μια έφηβη εξαφανίζεται, ο Σαμ πρέπει να πείσει τους ανωτέρους του ότι έχουν να κάνουν με έναν σίριαλ κίλερ. Καθώς η αστυνομία συνεχίζει το κυνήγι για να εντοπίσει το τελευταίο θύμα, ο Σαμ είναι αναγκασμένος να φέρει στο φως βαθιά θαμμένους προσωπικούς δαίμονες. Δεν έχει άλλη επιλογή αν θέλει να καταλάβει το ζοφερό προσωπικό μήνυμα του δολοφόνου πριν εκπνεύσει ο χρόνος. ΚΑΠΟΙΟΣ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΧΑΡΗ ΤΟΥ... Στο οπισθόφυλλο έγραφε επίσης ότι αυτό είναι το πρώτο βιβλίο της νέας σειράς του Arne Dahl αλλά εγώ δεν το πρόσεξα παρά μόνο όταν διάβασα το βιβλίο και... ΞΕΝΕΡΩΣΑ με το cliffhanger φινάλε του που ήταν πολύ λογικό αλλά εγώ ήμουν out of c