Ψαροκόκαλο...

Το καράβι έχει ξεκινήσει εδώ και 10 λεπτά... Το ταξίδι αν και μικρό σε διάρκεια με πάει μακρυά... Τα λέμε...

...Στον νόμιμο κόσμο των μπίζνες, το να κλέβεις τους πελάτες δεν είναι επιλήψιμο όσο δεν συλλαμβάνεσαι επ' αυτοφόρω... "The mafia manager", σελ 127 Το να εξαπατάς τον κόσμο είναι, φυσικά, η αληθινή φύση των μπίζνες, όσο και αν δεν το ομολογεί κανείς εύκολα τόσο ωμά... "The mafia manager", σελ 129 Ξεκινάω το post με την παράθεση των δύο αυτών quotes διότι σε αυτά κρύβεται όλη η ουσία του βιβλίου... Αν οι business είναι η τέχνη της απάτης τότε ποιος καλύτερος να δώσει συμβουλές για αυτήν από κάποιον που φέρει με περηφάνια τον τίτλο του businessman/απατεώνα, ενός wise guy, ενός ανθρώπου που ξέρει από μέσα τη Δική Μας Υπόθεση (Coza Nostra)... O V (του οποίου τα προσωπικά στοιχεία είναι άγνωστα) είναι μέλος της μαφίας αλλά και  businessman, τουλάχιστον έτσι το βλέπει αυτός... Δίνει συμβουλές που θα μπορούσε κάποιος να βρει σε κάποιο εγχειρίδιο για καλό management ή σε βιβλία αυτοβελτίωσης, έχει όμως την ειλικρίνεια να ομολογεί τους σκοπούς του ε

Οι μέρες αργίας ξεκίνησαν, άδεια μέχρι τις 16 Αυγούστου, θα ξεχάσω όλα τα passwords... Το Σάββατο πηγαίναμε κονβόι δύο αυτοκίνητα, εγώ μπροστά ο αδερφός μου πίσω... Σε ένα φανάρι άκουσα από πίσω μου ότι άκουγε στο ραδιόφωνο τις "Μέρες Αργίας" από τα Διάφανα Κρίνα ... "Τι ωραία τραγούδι" , σκέφτηκα, "πόσο καιρό έχω να το ακούσω ... και τι ωραίος τίτλος για το ετήσιο post αναγγελίας της άδειας"... <p><p><p></div<iframe></div> </p></p&am

Διαβάζω το post του //Παραλληλογράφου// για τον Robert Capa και με συγκλονίζει η δύναμη των φωτογραφιών, η ωμή τους αλήθεια, όπως αυτή που δείχνει τον στρατιώτη των Δημοκρατικών που πολεμάει με κράνος και τουφέκι αλλά δεν φοράει παπούτσια, όχι κανονικά τουλάχιστον...  Βλέπω τα πρόσωπα αυτών των ανδρών που ξεκίνησαν από τα χωριά τους από την άκρες το κόσμου και πήγαν σε μια ξένη χώρα να πολεμήσουν για ένα ιδανικό...  Το ξέρω ότι δεν θα μπορούσα ποτέ να το κάνω, να παρατήσω γυναίκα και παιδί, οικογένεια και φίλους και να διακινδυνεύσω τη ζωή μου για κάτι τόσο μακρινό από την καθημερινότητά μου, τόσο επικίνδυνο, θαυμάζω όμως τους άντρες και τις γυναίκες αυτούς που βάλανε στην άκρη την λογική, που πολέμησαν για ένα σκοπό ανώτερο, που ήταν καλύτεροι από εμένα...

Τα μυθιστορήματα που αφορούν τον Ισπανικό Εμφύλιο είναι πάντα μελαγχολικά διότι είναι όλα ημερολόγια για μια ήττα... Τα μηνύματα που περνάνε μπορεί να είναι ελπιδοφόρα, να φουσκώνουν την καρδιά αλλά πάντα στο τέλος η ελπίδα τσακίζεται και ποδοπατιέται από την μπότα του φασισμού... Το μυθιστόρημα "Οι καβαλάρηδες της αυγής" του Jesus Fernandez Santos δεν ξεφεύγει από αυτή την πεπατημένη (πώς θα μπορούσε άλλωστε;) χωρίς αυτό να σημαίνει ότι μιλάμε για "ξαναζεσταμένο φαγητό" ή ένα κακό βιβλίο...  Παρακολουθούμε τις ζωές του Μαρτίν, της Μαριάννας, της μάνας της, του Βεντούρα, του Κινθελίμπρας, του αφέντη, να συντρίβονται κάτω από τα ραγδαία ιστορικά γεγονότα που σημάδεψαν την Ισπανία της δεκαετίας του '30... Βλέπουμε τους απλούς ανθρώπους να προσπαθούν να επιβιώσουν, να στήσουν τις ζωές τους κάνοντας παραχωρήσεις ηθελημένες ή με το στανιό, να πληρώνουν το τίμημα της ζωής, το οποίο φαίνεται κάποιες φορές να είναι πιο βαρύ από τον θάνατο... Στο τέλος οι

Οδηγώ χθες το πρωί μέσα στον καύσωνα, με όλη την οικογένεια on board και το air condition στο τέρμα και ακούω Real Fm... Τα μηνύματα των ακροατών σχετικά με την κρίση, την οικονομική κατάσταση, την ανεργία... Ένα μήνυμα από μια ακροάτρια είναι το απόσταγμα της παραίτησης και της απελπισίας... Άνεργη τρία χρόνια, χωρίς λεφτά, χωρίς air condition, χωρίς μέλλον, ζω μονάχα με τις αναμνήσεις μου, γράφει...  Με θλίβει να ακούω ανθρώπους να λένε ότι δεν περιμένουν τίποτα, ότι νιώθουν χωρίς μέλλον... Μετά σκέφτομαι ότι άνθρωποι τέτοιοι μπορεί να ψήφισαν Σαμαρά και ΠΑΣΟΚ, "για να κυβερνηθεί η χώρα" και κάτι παγώνει μέσα μου... Τα 'θελες και τα πάθες μανταμίτσα... Ήξερες τι θα σου κάνουν, ήξερες τι συμφέροντα εξυπηρετούν κι όμως τους ψήφισες...  "Εσύ που ψήφισες τους 'άλλους' δηλαδή είσαι σίγουρος ότι όλα θα πηγαίνανε καλά;" , θα ρωτήσει κάποιος εριστικά...  Φυσικά και όχι αλλά εγώ τουλάχιστον εκτός από την όποια ιδεολογική και ποιοτική διαφοροποίησ

Ο Θοδωρής είναι ένα σοκολατένιο, στρουμπουλό αγοράκι από την Νιγηρία που χθες το απόγευμα στο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ , στο πάρκο Γουδή, όλοι ήθελαν να το πάρουν αγκαλιά και να βγουν φωτογραφία μαζί του... Πήγαμε οι τρεις μας κατά τις 7, ο ήλιος ακόμα έκαιγε, ο αδερφός μου ήταν εκεί από τις 5:30 για το στήσιμο... Ο κόσμος ήταν λίγος στην αρχή αλλά όσο έπεφτε η νύχτα, πλήθαινε και στις 10:00 που φύγαμε εμείς για να πάμε να βάλουμε τον Σ. για ύπνο, υπήρχαν παντού ουρές από τα μπαρ και τα φαγάδικα, μέχρι την είσοδο και τις τουαλέτες... Πολλοί άνθρωποι, πολλά χρώματα, πολλές γεύσεις (ωραιότατες γεύσεις!!!), πολλές γλώσσες, μουσική, θέατρο, ωραίο σουλάτσο μέσα στον κόσμο... Ο Σ. έπαιξε και έτρεξε (πάρα πολλά παιδάκια στο φεστιβάλ) μέχρι που ξεθεώθηκε... Δεν πιστεύω ότι λύνεται το πρόβλημα της μετανάστευσης όπως έχει διαμορφωθεί στην Ελλάδα μόνο με φεστιβάλ, είναι όμως ένα θετικό βήμα... Είναι καλό να γνωρίζεις τον άλλο, τον διαφορετικό, τον ξένο, να βλέπεις ότι δεν έχει κέρατα

Στον πρόλογο αυτού του βιβλίου ο Stephen King γράφει ότι το  "Νεκρωταφίο Ζώων" είναι το πιο τρομακτικό βιβλίο που έχει γράψει, ένα βιβλίο που πραγματικά το παράκανε... Η ιδέα για αυτό το βιβλίο του ήρθε από προσωπικά οικογενειακά βιώματα, ιστορίες με τα παιδιά του και ίσως αυτό να τον έκανε να το θεωρεί το πιο τρομακτικό βιβλίο του, διότι έπαιξε χειροπιαστά με τους δικούς του φόβους και αγωνίες... Αυτό δεν σημαίνει ότι το βιβλίο είναι τρομακτικό μόνο για τον Αμερικανό συγγραφέα από το Μέην... Το  "Νεκρωταφίο Ζώων" παίζει πάνω στον φόβο του θανάτου, στην άρνηση της αποδοχής του, ειδικά όταν πρόκειται για αγαπημένα πρόσωπα... Παίζει με τους εφιάλτες που βλέπει ο κάθε γονιός για το τι κακό μπορεί να συμβεί στα παιδιά του και πόσα θα έκανε για αυτά... Ο τρόμος στο  "Νεκρωταφίο Ζώων"  δεν είναι προφανής, στηρίζεται κυρίως στην ατμόσφαιρα που δημιουργεί ο King και ειδικά από το δεύτερο μισό του βιβλίου και μετά θα μπορούσαμε να πούμε ότι το  "

Όπως και πέρυσι τέτοια εποχή, έτσι και φέτος βρίσκομαι σε mode κατεβασμένου διακόπτη... Δεν πάει να καίγεται ο κόσμος, και η φετινή χρονιά ήταν extra ζόρικη και εγώ αυτό που χρειάζομαι είναι να αποδράσω από την καθημερινότητα και... χρόνο!!! Χρόνο με την Μ., με τον γιο μου, με τους φίλους μου, χρόνο με τον εαυτό μου, για τον εαυτό μου...  Ξυπνάω το πρωί, πάω στο γραφείο, δουλεύω, τρέχω να πληρώσω λογαριασμούς, super market, μανάβη, χασάπη αλλά το μυαλό μου ταξιδεύει... Ταξιδεύει στις διακοπές, στην θάλασσα, σε μέρη και τόπους όπου επιτέλους μπορώ να κοιμάμαι ικανοποιητικά...  Το έχω πάρει απόφαση να πάω κόντρα όσο μπορώ σε όλο αυτό που συμβαίνει σε όλη την χώρα, δεν θα αφήσω να με πάρει από κάτω, δόγμα του σοκ αυτοί, σταρχιδίνη εγώ, αν είναι να ψοφήσουμε ας ψοφήσουμε χαμογελαστοί... Το είχα δει το αγγούρι που ερχόταν οπότε είχα κάνει τις οικονομίες μου εδώ και καιρό... Η αλλαγή σπιτιού μου εξοικονόμησε λεφτά και τα τρελά ωράρια και Σαββατοκύριακα που δούλεψα μέχρι και τον Μάι

Προσπαθώ να βρω μια καλή εισαγωγή για αυτό το review αλλά δεν τα καταφέρνω, το μόνο που μου έρχεται και μου ξαναέρχεται στο μυαλό είναι το πόσο καταπληκτικό ήταν αυτό το βιβλίο... Ο "Βασιλιάς των Αρουραίων" στηρίζεται σε πραγματικά γεγονότα, στις προσωπικές εμπειρίες που έζησε ο Clavell όντας αιχμάλωτος πολέμου για 3,5 χρόνια στο Τσάνγκι της Σιγκαπούρης... Πρόκειται για ένα ταξίδι μέσα στην ανθρώπινη ψυχολογία, μια σπουδή πάνω στην τιμιότητα και την ηθική και το πόσα είναι διατεθειμένος να κάνει κάποιος για να επιβιώσει... Το στρατόπεδο συγκέντρωσης είναι ένα καθαρτήριο των ανθρώπινων ψυχών, ένα αμόνι που οι ψυχές και τα κορμιά χτυπιούνται αλύπητα, ατσαλώνουν ή πεθαίνουν... Η τιμή και η ηθική όπως την αντιλαμβανόμαστε όσοι είχαμε την πολυτέλεια να μην νιώσουμε ποτέ στη ζωή μας τον τρόμο του θανάτου ή της πείνας, δεν υπάρχουν, υπάρχει μόνο η θέληση για ζωή... Το τι είσαι διατεθειμένος να θυσιάσεις για να ζήσεις, σε πόσα πτώματα θα πατήσεις περιγράφει τους χαρακτήρ

Βρεθήκαμε στο Γκάζι οικογενειακώς την Κυριακή το απόγευμα, στη δεύτερη μέρα του Athens Live School Festival ... Το όλο concept αφορά μαθητικά ροκ (και όχι μόνο) συγκροτήματα που τους δίνεται η δυνατότητα να παίξουν πάνω σε μια πραγματική σκηνή, να δείξουν τι αξίζουν, να κάνουν το κομμάτι τους, την καύλα τους... Η είσοδος ήταν ελεύθερη, η προσέλευση του κόσμου μικρή αλλά δυναμική, γενικά το κλίμα ήταν καλό και υπήρχε αρκετή ενέργεια... Ακούσαμε ωραίες μουσικές και είχε τον χαβαλέ του, μου έμειναν ένα πολύ καλό thrash metal group το οποίο έπαιζε όταν μπήκαμε στον χώρο και δεν συγκράτησα το όνομά τους και ένα καταπληκτικό ντουέτο από δυο πιτσιρίκες με ακουστικές κιθάρες και άψογες φωνές, τις MARGICSOFI... Υπήρχαν και τα κακέκτυπα των ΟΝΙΡΑΜΑ φυσικά ή παντελώς ατάλαντοι...Αστροναύτες της μουσικής, όλο ποζεριά και δήθεν και καθόλου ταλέντο αλλά τι να κάνεις, shit happens... Κράτησα δυο σκέψεις από την χθεσινή συναυλία, μια θετική και μια αρνητική... Από την μία η ενέργεια, η καύλα τω

Μερικά χρήσιμα links για τις μέρες που έρχονται... Το post είναι μια προσφορά από και προς τον ελληνικό λαό... ΟΑΕΔ Κέντρο Υποδοχής και Αλληλεγγύης Δήμου Αθηναίων  Το Χαμόγελο του Παιδιού Συσσίτια Αρχιεπισκοπής Αθηνών Στέγη Γερόντων Αγίας Παρασκευής Κοινωνικά Ιατρεία και Φαρμακεία Μετανάστευση στην Αμερική Μετανάστευση στην Αυστραλία Μετανάστευση στον Καναδά

Είναι πολύ περίεργο όταν πιάνεις για πρώτη φορά στα χέρια σου ένα βιβλίο μιας "ιερής αγελάδας" της λογοτεχνίας και ενώ περιμένεις να εκστασιαστείς, να μένεις στα κρύα του λουτρού... Αρχίζεις να αμφισβητείς το αισθητικό σου κριτήριο, την λογοτεχνική σου κατάρτιση, ντρέπεσαι να ομολογήσεις το πόρισμά σου... Μετά όμως σκέφτεσαι ότι δεν ντρέπεσαι και τόσο πολύ και αφήνεις την σκέψη σου να βγει στην οθόνη... Δεν είχα ξαναδιαβάσει Thomas Mann , γνώριζα όμως τον μύθο που συνοδεύει το όνομα του μεγάλου Γερμανού συγγραφέα... Ο "Εκλεκτός" είχε όλα τα προσόντα να με συνεπάρει... Ένας μεγάλος συγγραφέας, ένα ιπποτικό μυθιστόρημα βασισμένο σε μεσαιωνικό γαλλικό επικό ποίημα, ένα σχόλιο πάνω στην πίστη, την αγάπη, την αμαρτία, την οικογένεια αλλά τελικά τίποτε από αυτά δεν δούλεψε και η ανάγνωση του βιβλίου εξελίχθηκε σε μια αγγαρεία... Ίσως να έφταιξε και η μετάφραση, ίσως να έφταιξε και το γεγονός ότι πολλές προτάσεις άνοιγαν σε μια σελίδα και έκλειναν στην επόμενη

Έρχεται βαρυχειμωνιά λέμε...

Έτσι όπως έχει διαμορφωθεί το πολιτικό σκηνικό, αυτή την στιγμή εμφανίζονται δυο πιθανοί πόλοι εξουσίας που θα οδηγήσουν σε κυβέρνηση μετά της εκλογές της 17ης Ιουνίου...  Ο ένας πόλος εξουσίας είναι αυτός που συμπυκνώνει όλο το παλαιοκομματικό σύστημα το οποίο κυβέρνησε και κατέστρεψε την χώρα από το 1974 και μετά... Είναι ο πόλος εκείνος που έχει την αμέριστη συμπαράσταση των ΜΜΕ, ΕΕ και ΔΝΤ, εκείνος που φλόμωσε στα ψέματα τον Έλληνα για αδιαπραγμάτευτα μνημόνια πριν από τις 6 Μαΐου και με σημαία την επαναδιαπραγμάτευση από τις 6 Μαΐου και μετά... Είναι οι άνθρωποι εκείνοι που εγγυούνται την συνέχιση της ίδιας αποτυχημένης συνταγής, που εγγυούνται ότι κανένας μα κανένας υπεύθυνος δεν θα λογοδοτήσει ποτέ για τις πράξεις του, οι άνθρωποι που φλερτάρουν ξεδιάντροπα με τον φασισμό παίζοντας με το αίσθημα φόβου και ανασφάλειας του πολίτη που αυτοί καλλιέργησαν με την πολιτική τους... Ο άλλος πόλος εξουσίας είναι αυτός που έχει ως πυρήνα την Αριστερά, για πρώτη φορά στην ιστορία

Από τα Νέα .

Δηλώνω υπεύθυνα ότι ουδεμία ευθύνη έχω για την επιλογή των διαφημίσεων που προβάλλονται στο "Ψαροκόκαλο" και συγκεκριμένα για αυτή του ΠΑΣΟΚ που εμφανίζεται σχεδόν συνέχεια στο banner κάτω από το πρώτο post... Έκανα ότι μπορούσα την Παρασκευή νομίζοντας ότι την είχα μπλοκάρει αλλά δυστυχώς δεν τα κατάφερα... Όποιος γνωρίζει πώς μπορώ να μπλοκάρω συγκεκριμένες διαφημίσεις στο AdSense παρακαλώ να καταθέσει τις γνώσεις του...

Η ταϊβανοποίηση της ελληνικής κοινωνίας έχει ολοκληρωθεί... Μετά από τους μισθούς Ταιβάν έχουμε και γρονθοκοπήματα μεταξύ βουλευτών όπως στην Ταϊβάν... Πάει πολύ πάντως να βλέπεις τα πασοκικά ρετάλια να βγαίνουν στα κανάλια χθες όλη μέρα και να μιλούν για δημοκρατία και φασισμό... Ειδικά αυτοί δεν θα έπρεπε να βγάζουν άχνα για ότι έχει να κάνει με το φαινόμενο Χρυσή Αυγή...

Πέθανε ο "πυροδότης", Ray Bradbury... Το έργο του όμως θα συνεχίσει να βάζει φωτιά στα μυαλά... Εδώ , το post που είχα γράψει πριν καιρό για το πιο γνωστό βιβλίο του, το "Φαρενάιτ 451" ...

Μη και μη, όχι το ένα όχι το άλλο κι αυτός σε κοιτάζει με απορία ή με πονηριά αναλόγως αν είναι αποφασισμένος να πειθαρχήσει ή όχι στην απαγόρευση...  Δεν μπορεί να καταλάβει ότι προσπαθείς να τον προστατέψεις από τη ζωντάνια και την περιέργειά του που όλα τα αναποδογυρίζει, όλα τα γκρεμίζει, που τον κάνει να ματώνει τα γόνατά τα του και να χτυπάει το κεφάλι του...  Δεν μπορεί να καταλάβει ότι προσπαθείς να προστατέψεις τον εαυτό σου από το άγχος μην σου πάθει κάτι ο μονάκριβος, να ξεφύγεις από τις δυσοίωνες εικόνες της φαντασία σου όπου πάντα αυτός είναι το θύμα και εσύ ο σωτήρας... Ταυτόχρονα να παλέψεις και με τις τύψεις σου, "μήπως τον κάνω μαλθακό;" , "μήπως τον κακομάθω;" ...   Κατά βάθος πιστεύεις όμως ότι τίποτε από αυτά δεν θα συμβεί διότι ο δικός σου γιος είναι αστέρι και δεν έχει γίνει άλλο παιδάκι σαν και αυτόν και όλα θα τα καταφέρει και τα λάθη τα δικά σου θα τα υπερπηδήσει και θα γίνει μεγάλος και δυνατός και σίγουρος για τον εαυτό του,

Εγώ είμαι στο γραφείο από τις 9:30 το πρωί, δουλεύω και προβλέπεται συνέχεια και αύριο... Ναι, γκρινιάζω...

Τα σχέδια για μποστανάκι στο μπαλκόνι είχαν γίνει εδώ και καιρό αλλά η αναβλητικότητα αρχικά και έπειτα η μετακόμιση τα είχε βάλει στην αναμονή... Είχαμε τόσα πράγματα να κουβαλήσουμε και τόσες γλάστρες, δεν χρειαζόμασταν παραπάνω... Τώρα που βολευτήκαμε στο νέο μας σπίτι και η καθημερινότητά μας άρχισε να ρολλάρει ήρθε ο καιρός να κάνουμε πράξη τα σχέδιά μας για τη δική μας παραγωγή λαχανικών (:lol:)... Την Κυριακή το πρωί πήγαμε οικογενειακώς στο φυτώριο, πήραμε όλα τα χρειαζούμενα και ιδού: Δυο ντοματιές, δυο πιπεριές και δυο βασιλικοί... Σε μια γλάστρα που περίσσεψε θα μπει λεβάντα που θέλει η Μ. και έπεται συνέχεια...

Υπάρχουν βιβλία τα οποία μου δίνουν την αίσθηση ότι γράφτηκαν με πρωτεύοντα στόχο την μεταφορά στην μικρή ή την μεγάλη οθόνη και δευτερεύοντα το να καταλήξουν στα χέρια των αναγνωστών... Είναι τέτοια η δομή τους, ο τρόπος γραφής τους, που σχεδόν μπορείς να δεις μπροστά σου την κάθε σκηνή ξεχωριστά... Η "Ομολογία" ήταν ένα αρκετά προβλέψιμο βιβλίο... Καλογραμμένο αλλά προβλέψιμο... Η κεντρική ιστορία λίγο πολύ γνωστή ... Μια καταδίκη σε θάνατο, μια απροσδόκητη ομολογία της τελευταίας στιγμής, ο αγώνας δρόμου για να σωθεί ένας αθώος, ο φυλετικός διαχωρισμός στις πολιτείες του αμερικανικού νότου, το αιμοβόρο νομικό και δικαστικό σύστημα, θέματα που αποτελούν μόνιμο θέμα συζήτησης για την αμερικανική κοινωνία... Οι χαρακτήρες, δυνατοί και ζωγραφισμένοι με αδρές γραμμές, εύκολα τους αγαπάς ή τους μισείς...  Το βιβλίο πέτυχε τον σκοπό του... Κατάφερε να μου κρατήσει καλή συντροφιά σε λεωφορεία και τρένα και να μου παρουσιάσει μια ιστορία καλογραμμένη και σφιχτοδεμένη..

Θα ξεκινήσω το review κάπως ανάποδα, θα μιλήσω για την τηλεοπτική σειρά πρώτα... Είναι χωρίς δεύτερη σκέψη μια από τις καλύτερες αν όχι η καλύτερη μεταφορά βιβλίου στην τηλεοπτική οθόνη... Βλέποντας πρώτα την πρώτη σεζόν του "Game of Thrones" και διαβάζοντας κατόπιν το βιβλίο περίμενα να εντοπίσω πολλά κενά στην τηλεοπτική μεταφορά αλλά με έκπληξη διαπίστωσα ότι η δουλειά που είχε γίνει από το ΗΒΟ δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερη... Να επιστρέψουμε στο βιβλίο... To  "Game of Thrones - Το παιχνίδι του στέμματος" είναι το πρώτο της σειράς βιβλίων του George R. R. Martin για την saga του "A Song of Ice and Fire" που αναμένεται να ολοκληρωθεί όταν φτάσει τον αριθμό 7... Ο Martin , στα βήματα του μεγάλου J.R.R. Tolkien , στήνει ένα ολόκληρο σύμπαν με διάφορες φυλές και βασίλεια που αλληλοσυγκρούονται για την εξουσία... Το έργο του, όπως και του  Tolkien , είναι τιτάνιο καθώς περιλαμβάνει πολλές λεπτομέρειες και αμέτρητα ονόματα...  Υπάρχει μι

Μου το πρότεινε η Κατερίνα , ο Σ. το ενέκρινε και πλέον είναι από τα αγαπημένα μας... τραβούδια ...

Ο γιος μου λατρεύει τα τραγούδια... Εγώ και η μάνα του του τραγουδάμε συνέχεια από τότε που ήταν βρέφος, το ίδιο και οι παππούδες του... Μέχρι εδώ όλα είναι απόλυτα συνηθισμένα, καμιά πρωτοτυπία, το βλαστάρι μου κάνει ότι και χιλιάδες άλλα παιδάκια της ηλικίας του και όχι μόνο... Η πρωτοτυπία βρίσκεται στο γεγονός ότι το αγαπημένο τραγούδι του γιου μου αυτή την εποχή είναι το "Αστέρι μου, φεγγάρι μου" σε στίχους Γιάννη Θεοδωράκη και μουσική Μίκη Θεοδωράκη που το ερμήνευσε πρώτη φορά η Μελίνα Μερκούρη στην ταινία "Φαίδρα"   και  που ο Σ. άκουσε από τη γιαγιά του... Και όχι μόνο αυτό... Από όλες τις εκτελέσεις του κομματιού προτιμά αυτή της Χαρούλας Αλεξίου τόσο πολύ που όταν καθόμαστε να δούμε...  τραβούδια  (όπως τα λέει) στο YouTube και φτάνει η ώρα να ακούσουμε το   "Αστέρι μου, φεγγάρι μου", αν του βάλω να ακούσει άλλη εκτέλεση δυσανασχετεί!!!

Όλα όσα θέλεις να μάθεις για το σύμπαν του Westeros, τους χαρακτήρες, τους Οίκους, χάρτες, γλώσσα, ιστορία, πολιτισμός, όλα βρίσκονται εδώ !!! "The winter is coming!"

ΜΜΕ και ενημέρωση, η δύναμη της τηλεόρασης και η αλήθεια... Τι είναι αλήθεια, πόσο αληθινή είναι η αλήθεια που βλέπουμε στην τηλεόραση, πόσες ερμηνείες έχει η αλήθεια τελικά... Στο τέλος τέλος, μια ωραία γελοιογραφία...

Μεγάλωσα στον Ταύρο, μια γειτονιά που συνορεύει με την Καλλιθέα και τους χωρίζει η γραμμή του ηλεκτρικού... Οι πρώτες βόλτες για καφέ ήταν στην πλατεία Κύπρου επί της οδού Δαβάκη, αφού στον Ταύρο καφετέριες δεν υπήρχαν και αν υπήρχε καμιά, δεν ήταν για εμάς... Πηγαίναμε στην Καλλιθέα ποδαράτοι από την γέφυρα που περνούσε πάνω από τις γραμμές του τρένου...  Σε εκείνο το σημείο από την πλευρά της Καλλιθέας υπάρχει(?) ένα μπουζουξίδικο, στο οποίο γίνονταν γάμοι και σχολικοί χοροί και είχε μια μεγάλη ταμπέλα νέον... Η ταμπέλα αυτή ήταν παιχνίδι για εμάς πολλές φορές όταν επιστρέφαμε από τον καφέ... Την σημαδεύαμε με νεράντζια, εμείς στον Ταύρο, η ταμπέλα στην Καλλιθέα, οι γραμμές του τρένου ανάμεσά μας, ασφαλείς από τους πορτιέρηδες του μπουζουξίδικου που σίγουρα δεν διασκέδαζαν εξίσου με εμάς...  Ένα βράδυ, μετά τον καφέ, επιστρέφοντας στο σπίτι, είπαμε να παίξουμε πάλι το παιχνίδι της σκοποβολής με την ταμπέλα... Οι βολές ήταν επιτυχημένες, τόσο πολύ που ένα γράμμα της ταμπέλας

Δεν ξέρω τι λέει η Χρυσή Αυγή για Έλληνες και ξένους και το πόσο διαφέρουμε, εγώ αυτό που ξέρω είναι ότι ο Ηλίας Κασιδιάρης θα μπορούσε να είναι συγγενής (άντε όχι πρώτου βαθμού) του Ραφίκ Τζεμπούρ ... Επιπλέον, έχουν και οι δύο οξύθυμο χαρακτήρα και μοιράζονται και τα ίδια γούστα όσον αφορά το κούρεμα...

Όταν βγαίνω για τρέξιμο έχω μαζί μου μόνο τα κλειδιά μου και το κινητό για να ακούω μουσική... Προτιμώ να ακούω χορευτική μουσική για να μου δίνει ρυθμό στο τρέξιμο κι επειδή δεν είμαι 18 χρονών πια, τα κομμάτια έχουν και αυτά μια ηλικία ανάλογη με τη δική μου...

Κλείνω πάντα τις ανοιχτές ντουλάπες, αν υπάρχει κλειδί τις κλειδώνω... Ακολουθώ μια συγκεκριμένη ρουτίνα όταν κάνω ντους, πλένω το σώμα μου πάντα αρχίζοντας από συγκεκριμένο σημείο και καταλήγοντας σε συγκεκριμένο... Τσεκάρω και ξανατσεκάρω κάθε πόρτα/παράθυρο/μπαλκονόπορτα που κλειδώνω... Παλιότερα το να κλειδώσω το αυτοκίνητο απαιτούσε αρκετό χρόνο, λόγο των ελέγχων, τώρα έχω διορθωθεί αρκετά... Έχω άγχος μην ξεχάσω ανοιχτό τον θερμοσίφωνα... Νιώθω επιτακτική την ανάγκη να αδειάσω οπωσδήποτε το πιάτο μου όταν κάθομαι στο τραπέζι... Ο μόνος τρόπος να μην φάω όλο το φαΐ μου είναι είτε να μην μου αρέσει καθόλου είτε να βρίσκομαι μια μπουκιά μακρυά από τη διάτρηση στομάχου... Όταν ξεκινάω να διαβάζω ένα βιβλίο ΠΡΕΠΕΙ να το τελειώσω... Παλιότερα αυτή η συνήθεια κατέληγε σε ψυχαναγκασμό, έχω διαβάσει μέχρι τέλους βιβλία που μίσησα από την πρώτη σελίδα... Πλέον έχω διορθωθεί, αν ζοριστώ, τοποθετώ το βιβλίο στο ράφι και ξεκινάω ένα άλλο... Και άλλες... [*] Είμαι σίγουρος ότι αν ρω

Άλλη μια αναδημοσίευση, δεν είναι και λίγες τον τελευταίο καιρό... Πολύ ωραίο post από τον   //Παραλληλογράφο// - Γαλαξιάρχη ... Το πρώτο μέρος περιγράφει σε μεγάλο βαθμό τον τρόπο που σκέφτηκα κι εγώ πριν μπω στο παραβάν, ενώ το δεύτερο μέρος με τις προτροπές με βρίσκουν σύμφωνο στα περισσότερα και περιγράφουν κάποιες από τις δεύτερες σκέψεις που κι εγώ έχω... Σε κάθε περίπτωση πρόκειται για ωραίες σκέψεις που ζήλεψα κι είπα να τις βάλω κι εδώ... Άκου Αλέξη* Όχι, δεν έγινα «τσιπρικός» στα γεράματα. Απλώς μπαίνοντας στα γεράματα σέβομαι λίγο παραπάνω το αβάστακτο βάρος του ρεαλισμού του «τώρα». Επειδή λοιπόν δεν πιστεύω -και ποτέ δεν πίστευα- στη μία, αποφασιστική και ολοκληρωτική νίκη που θα ανατρέψει τα πάντα, χωρίς ενδιάμεσες στρατηγικές νίκες, θεωρώ την ιστορική συγκυρία για τη χώρα μου αξεπέραστη. Ο ρόλος του Σύριζα σε αυτήν είναι κεντρικός και είμαστε αναγκασμένοι να τον αναγνωρίσουμε. Ταυτόχρονα δεν ξεχνώ ότι η ταξική πάλη δεν έχει σημειώσει σχεδόν καμία νίκ

Ένα "αφιέρωμα" σε κάποιους εκ των υποψηφίων της Χρυσής Αυγής, μερικούς από τους οποίους θα τους δούμε να "στολίζουν" τα έδρανα της Βουλής... Σχόλια δεν χωρούν, η εικόνα και το κείμενο μιλάνε μόνα τους... Ελληνικέ λαέ, περαστικά σου... ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ - 2ος Φάκελος: Παρουσίαση Υποψηφίων

Link συνέντευξης Αλέκας Παπαρήγα στο enikos.gr και τον Νίκο Χατζηνικολάου στις 02-05-2012 Ενδιαφέρουσα συνέντευξη και αποκαλυπτική για το πως το ΚΚΕ μέσω της ΓΓ μαρτυράει χωρίς ξύλο και ομολογεί ότι πιθανή νίκη στις εκλογές δεν θα ήξερε τι να την κάνει αφού την εξουσία θα την κατέχουν όχι αυτοί αλλά το κεφάλαιο... Δεν ακούμε καν το αυτονόητο ότι όντας επαναστατικό κόμμα, θα καταλύσει βίαια το κράτος και το σύστημα, θα εγκαθιδρύσει την λαοκρατία και θα επιβάλλει την εξουσία του, αφού θα έχει και την εκλογική έγκριση το λαού...  Τραγική η εξίσωση μιας πιθανής κυβέρνησης της Αριστεράς με τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, αν όχι για τις πολιτικές (με τις οποίες μπορεί κι εγώ να διαφωνώ σε επί μέρους θέματα) που εκφράζει η υπόλοιπη Αριστερά πλην ΚΚΕ αλλά από στοιχειώδη σεβασμό στην ιστορία και το ήθος κάποιων, έστω, από τα στελέχη που την απαρτίζουν... Η συνέντευξη είναι ενδιαφέρουσα στο σύνολό της αλλά από το 14 και μετά είναι όλα τα λεφτά... Υ.Γ. Αυτή την στιγμή νιώθω αρκετά

Επανάληψη μήτηρ πάσης μαθήσεως, πόσο μάλλον όταν το post είναι ξανά επίκαιρο... Το ανασύρω από το χρονοντούλαπο της ιστορίας, από το μακρινό 2010 και στις αρχικές προτροπές του προσθέτω ακόμα μια: Όποιος ψηφίσει ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ ή Χρυσή Αυγή να του κουλαθεί το χέρι!!! Προς αυτούς που δεν πρόκειται να ψηφίσουν... Αν είσαι ευχαριστημένος με την κατάσταση της χώρας αλλά δεν θες να ψηφίσεις, έχει καλώς... Αν δεν είσαι ευχαριστημένος και δεν πιστεύεις στην εκλογική διαδικασία, την θεωρείς αυταπάτη αλλά δραστηριοποιείσαι με άλλους τρόπους και δείχνεις έμπρακτα τη δυσαρέσκεια σου και δεν θες να ψηφίσεις πάλι έχει καλώς... Αν δεν ανήκεις σε καμία από τις παραπάνω κατηγορίες, είσαι δυσαρεστημένος, δεν δραστηριοποιείσαι με κανένα τρόπο αλλά και πάλι δεν θες να ψηφίσεις, να τσακιστείς να πάρεις τα πόδια σου και να σηκώσεις την κωλάρα σου από τον γαμημένο καναπέ και να πας να εξασκήσεις το τελευταίο δικαίωμα που μας έχει απομείνει και έχει ουσία και να στείλεις το μήνυμα της δυσαρ

Η μετακόμιση τελείωσε... Το σπίτι είναι απόλυτα λειτουργικό πλέον και η σύνδεση του τηλεφώνου την Τετάρτη θα ολοκληρώσει τις βασικές εκκρεμότητες, από εκεί και πέρα θα μείνουν ψιλοπράγματα... Η μετακόμιση ήταν από τις πιο κουραστικές εμπειρίες που έχω ζήσει από πάσης απόψεος... Όπως χαρακτηριστικά είπε και η Μ., δεν θέλω να ξανακάνω μετακόμιση πριν τα 55 μου... Το νέο μας σπίτι είναι πιο όμορφο από ότι το φανταζόμουν, το μόνο που μένει τώρα είναι να βρούμε τα ίσα μας στο νέο μας χώρο και να τον γεμίσουμε κι αυτόν με τη ζωή μας και να φτιάξουμε κι εδώ την καθημερινότητά μας... Ο Σ. μου έχει βγει από τα νερά του κι είναι νευρικός, η μετακόμιση τον έχει επηρρεάσει... Εδώ ταραζόμαστε εμείς οι μεγάλοι, δεν θα ταραχτεί το μωρό; Άσχετα αν η αλλαγή σπιτιού ήταν για το καλύτερο από κάθε άποψη, η επί της ουσίας εκδίωξή μας από το προηγούμενό μας σπίτι πραγματικά με σόκαρε, είναι ένα συναίσθημα που ακόμα δεν το έχω κουμαντάρει...

Άλλη μια απόλυση σήμερα και η αντίδραση αυτή την φορά ήταν χειρότερη από την προηγούμενη φορά... Το αρχικό μούδιασμα των περισσοτέρων στο γραφείο κράτησε ακόμα λιγότερο από την πρώτη φορά, οι δικαιολογίες έδωσαν και πήραν...  Σίγουρα ο απολυμένος παρά τα 12 χρόνια προϋπηρεσίας του, είχε χαμηλή απόδοση, σίγουρα ήταν από αυτούς που εκμεταλλεύονταν την καλοσύνη της διοίκησης η οποία τόσα χρόνια δεν ήθελε να χαλάσει το καλό κλίμα και δεν έκανε απολύσεις... Τέτοιες εξωφρενικές ανοησίες άκουσα σήμερα και νιώθω πιο θυμωμένος και πιο απελπισμένος από ποτέ... Κάποιοι δεν θα καταλάβουν τι γίνεται μέχρι που οι φλόγες να κάψουν και το δικό τους σπίτι αλλά τότε θα είναι αργά...

Απόσπασμα από την πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη εφ' όλης της ύλης που έδωσε ο Αλέξης Τσίπρας στο TVXS: ...Αυτό είναι που με στεναχωρεί, ότι η πολιτική που ακολουθεί η ηγεσία του ΚΚΕ οδηγεί το λαό στην κατάθλιψη και τον καναπέ. Δηλαδή τι λέει η κ. Παπαρήγα; Δεν υπάρχει περίπτωση να αλλάξουν τα πράγματα. Πότε θα αλλάξουν, με ρωτάς, όταν και αν θα έρθουν οι αντικειμενικές συνθήκες. Πότε, αν όχι τώρα; Τι άλλο θα πρέπει να γίνει σ’ αυτή τη χώρα και σ’ αυτή την κοινωνία, για να μπορέσουμε να διεκδικήσουμε με αυτοπεποίθηση να αλλάξουν τα πράγματα. Λέει ότι καμία κυβέρνηση της Αριστεράς δεν μπορεί να καταφέρει τίποτα. Εντάξει, δεν λέω ότι είναι εύκολο, λέω όμως ότι αξίζει τον κόπο να προσπαθήσουμε, διότι αν δεν προσπαθήσουμε, θα εγκλωβίσουμε τις υπόλοιπες γενιές. Τους εργαζόμενους, την εργατική τάξη κυρίως, αλλά και πολλές γενιές ακόμα... Η επιλογή του συγκεκριμένου αποσπάσματος δεν είναι τυχαία... Όλη η συνέντευξη εδώ .

Όταν έφυγα για πρώτη φορά από το πατρικό μου νόμιζα ότι έκανα μετακόμιση... Τότε είχα μεταφέρει απλά τα ρούχα μου, τα βιβλία μου και τα προσωπικά μου αντικείμενα, τα έπιπλα, οι ηλεκτρικές συσκευές και η οικοσκευή ήταν καινούργια και είχαν έρθει κατευθείαν από τα καταστήματα στο σπίτι... Είχα θεωρήσει εκείνη τη διαδικασία δύσκολη και κουραστική αλλά είχα κάνει λάθος γιατί δεν ήξερα τι σημαίνει πραγματικά μετακόμιση... Από το Πάσχα και μετά η καθημερινότητά μου περιλαμβάνει την πρωινή μου εργασία για τουλάχιστον 8 ώρες και το απόγευμα μέχρι το βράδυ πακετάρισμα/κουβάλημα/ξεμοντάρισμα/πάλι κουβάλημα για την μετακόμιση... Κούραση... Πολλή κούραση... Η μετακόμιση γίνεται διότι στο σπίτι που τώρα ζω το ενοίκιο είναι υψηλό, τα εισοδήματά μας μειώθηκαν αλλά η ιδιοκτήτρια δεν θεωρεί συμπεριλαμβανομένης της γενικότερης κατάστασης ότι υπάρχει κάποιος λόγος να μειώσουμε το μίσθιο... Επιπλέον, η συμπεριφορά της ήταν τόσο προσβλητική που ακόμα και αν τελικά συμφωνούσε σε μείωση του ενοικίο

Για τον φίλο ή την φίλη που μου έστειλε μια ερώτηση μέσω της φόρμας επικοινωνίας αλλά δεν συμπλήρωσε όνομα και mail για να του απαντήσω: Το οριζόντιο μενού κάτω από την επικεφαλίδα δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα widget λίστας συνδέσμων με τους οποίους έχω λινκάρει κάποιες  σελίδες που έχω δημιουργήσει όπως η Contact και η About, την αρχική σελίδα του blog, την Home, καθώς κι ένα link (Login tab) το οποίο οδηγεί στο home του blogger  ( www.blogger.com/home ) στο οποίο εφόσον κάποιος έχει λογαριασμό τον οδηγεί στη σελίδα διαχείρισης του/των blog του... Θεώρησα ότι ήταν ένας βολικός και κομψός τρόπος για μένα για να έχω εύκολη πρόσβαση στο dashboard μου ειδικά από την στιγμή που έχω χρησιμοποιήσει css που κρύβει το default navigation bar του blogger...

Το "Κεφάλαιο" σίγουρα δεν είναι ένα "εύκολο" ανάγνωσμα... Από την άλλη είναι ένα πολύ σημαντικό βιβλίο το οποίο μνημονεύεται και αποτελεί θέμα συζήτησης ακόμα και από μη κομμουνιστές... Πολλοί δεν έχουμε αξιωθεί ακόμα να το διαβάσουμε και ίσως να μην το κάνουμε και ποτέ, οπότε έρχονται οι εκδόσεις ΚΨΜ να μας βγάλουν από τη δύσκολη θέση και κυκλοφορούν στα ελληνικά μια ελεύθερη μεταφορά του "Κεφαλαίου" σε... manga!!! Έτσι λοιπόν, όσοι θέλετε να πάρετε μια γεύση από μαρξισμό, έστω εικονογραφημένο και εκλαϊκευμένο, δεν έχετε παρά να διαβάσετε αυτό το comic album... Εδώ το σχετικό link από τις Εκδόσεις ΚΨΜ και εδώ ένα άλλο link που αξίζει να επισκεφτείτε...  ;)

Καλό Πάσχα, καλή Ανάσταση σε όλους, με υγεία!!!

Για πρώτη μου φορά διαβάζω δυο βιβλία παράλληλα... Μέχρι τώρα αφοσιωνόμουν σε ένα βιβλίο μέχρι το τέλος του πριν προχωρήσω στο επόμενο... Ο λόγος που ανάτρεψα την συνήθειά μου είναι απλός... Το βιβλίο που διάβαζα είναι εξαιρετικά ογκώδες για να το κουβαλάω μαζί μου στην τσάντα, από και προς τη δουλειά... Από την άλλη βαριέμαι αφόρητα να μην έχω κάτι να διαβάσω όσο περιμένω στις στάσεις ή όσο είμαι καθ' οδόν, οπότε στην τσάντα μπήκε ένα άλλο βιβλίο, μικρό και ελαφρύ για να μου κάνει παρέα σε λεωφορεία και τρένα...

Η άρνηση των μνημονίων έχει δύο όψεις... Από την μία είναι αυτοί που επιθυμούν απλά την επιστροφή στις μέρες των παχιών αγελάδων, ένα γύρισμα του ρολογιού προς τα πίσω... Από την άλλη υπάρχουν αυτοί που απορρίπτουν το μνημόνιο διότι απορρίπτουν την λογική "πονάει δόντι κόψει κεφάλι" αλλά και την ανάπτυξη που ασχολείται μόνο με την ευημερία των αριθμών...  Υπήρχαν άνθρωποι (γραφικούς τους λέγανε τότε) που αντιδρούσαν στην αδικία και την ανισότητα όταν τα διακοποδάνεια έρρεαν και η "ισχυρή Ελλάδα" ήταν καραμέλα.. Οι άνθρωποι αυτοί ανήκουν στη δεύτερη κατηγορία των αντιμνημονιακών... Είναι αυτοί που δεν συμβιβάζονται με την επιστροφή απλά στο 2008 αλλά θέλουν κάτι άλλο, διαφορετικό και από το κοντινό παρελθόν και από το (ζοφερό) παρόν και το (ακόμα πιο ζοφερό) μέλλον ... Η άρνηση των μνημονίων συντηρεί το παλιό πελατοκεντρικό πολιτικό σύστημα όταν τίθεται μόνο στη βάση της επιστροφής στις "παλιές, καλές μέρες" και δεν θέτει στο επίκεντρο την φύση του

Πάλι βρήκαν ευκαιρία τα κουμμούνια να κλείσουν τους δρόμους... Εκ περιτροπής εργασία με μία ημέρα δουλειά την εβδομάδα προωθείται στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά Στάση εργασίας και πορεία διαμαρτυρίας στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας πραγματοποιούν σήμερα, Πέμπτη, οι εργαζόμενοι στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, μετά την απόφαση της ιδιοκτήτριας εταιρίας να προωθήσει την εκ περιτροπής εργασία με μία μέρα δουλειά την εβδομάδα. Η συγκυρία που επέλεξε η ιδιοκτήτρια εταιρεία AbuDhabi Mar δεν είναι βέβαια τυχαία. Εντάσσεται στη λογική των πιέσεων προς την ελληνική κυβέρνηση να ικανοποιήσει οικονομικές απαιτήσεις που ανέρχονται περίπου σε 140 εκατ. ευρώ και έχουν σχέση με την κατασκευή στα ναυπηγεία δυο νέων υποβρυχίων. Επισημαίνεται ότι η εταιρεία του Ισκαντάρ Σαφά που ελέγχει τα ναυπηγεία έχει επανειλημμένα διαμηνύσει προς την κυβέρνηση ότι με τα σημερινά δεδομένα δεν θα μπορέσει να συντηρεί για πολύ καιρό ακόμη τον αριθμό των 1.200 εργαζομένων στα ναυπηγεία. Στο Πεντάγωνο, το σωματείο τ

Τα ψέματα τελείωσαν, η φούσκα της αυταπάτης ότι "δεν θα συμβεί σε εμάς" έσκασε και η πραγματικότητα μας έδειξε την μούρη της... Στην αρχή υπήρχαν συνάδελφοι που αρνούνταν να δεχτούν το γεγονός, έψαχναν να βρουν αιτίες για να δικαιολογήσουν (στους εαυτούς τους) ότι η διεύθυνση είχε κάποιο λόγο να προχωρήσει στις απολύσεις... Όσο περνούν οι μέρες φαίνονται να το χωνεύουν...Τώρα πρέπει να πειστούν ότι κάτι πρέπει να κάνουμε, να σταθούμε όλοι μαζί απέναντι σε κάθε προσπάθεια να υπονομευτεί η ζωή μας... Το ξέρω ότι δεν είναι εύκολο...  Γράφω αυτές τις γραμμές αλλά ακόμα και τώρα η πρώτη αντανακλαστική σκέψη μου είναι το πως θα επιβιώσω εγώ και η οικογένειά μου, ας πάει να κουρεύεται η κοινωνία... Τη διώχνω όσο πιο γρήγορα μπορώ, εκπαιδεύω τον εαυτό μου να το κάνει... Η γενιά μου, η γενιά των ανθρώπων που είναι υποτίθεται ο παραγωγικός ανθός της χώρας, μεγάλωσε σε μια κοινωνία όπου ο ατομισμός και ο φιλοτομαρισμός ήταν προσόντα... Μάθαμε να μην συμμετέχουμε πουθενά, να τα έχο

Με μπέρδεψε αρκετά αυτό το βιβλίο... Από την μια μεριά, στην αρχή, μου φάνηκε ότι ο συγγραφέας τσαλαβουτάει σε θολά νερά χωρίς να ξέρει ακριβώς που θέλει να πάει και από την άλλη όταν διάβασα και την τελευταία σελίδα αυτό που μου είχε μείνει ήταν ένα αίσθημα μελαγχολίας και προβληματισμός... Όλα ξεκινούν όταν θεόρατα εξωγήινα σκάφη εμφανίζονται στον ουρανό της γης από το πουθενά... Οι εξωγήινοι δεν αποκαλύπτονται στους εμβρόντητους γήινους αλλά μέσω τεχνολογιών ασύλληπτων για τον ανθρώπινο νου, επιβάλλουν την ειρήνη, τη δικαιοσύνη, καταργούν τον πόλεμο... Η ανθρώπινη φύση αδυνατεί να χωνέψει αυτή την άνωθεν επιβολή, ακόμα και των στόχων που η ίδια θεωρητικά έχει θέσει... Οι Επικυρίαρχοι (οι εξωγήινοι εισβολείς) όμως αδιαφορούν για τις όποιες αντιδράσεις και αφήνουν τον χρόνο να φέρει τα πράγματα εκεί που τα θέλουν... Μέσα στις 290 περίπου σελίδες αυτού του βιβλίου ο Clarke ανοίγει πολλά μέτωπα και θέτει πολλά ζητήματα προς προβληματισμό... Η φύση της θρησκείας, της εξουσίας

Σύμφωνα με ενημέρωση από τον σύλλογο εργαζομένων, ξεκίνησαν οι απολύσεις και στην εταιρεία που εργάζομαι... Σε 7 συναδέλφους με συμβάσεις εργασίας αορίστου χρόνου τους κοινοποιήθηκε η απόλυσή τους... Τα όργανα ξεκίνησαν...